Śluby panieńskie
Fredro Aleksander

Teraz przyszedł czas na komedię A. Fredry pt. "Śluby panieńskie". Czego się w końcu nie robi dla lepszej oceny z polskiego... A tak naprawdę, to bardzo lubię Fredrę. Co prawda śmieszniejsza dla mnie była np. "Zemsta", ale skłamałabym mówiąc, że tej sztuki nie czytałam z przyjemnością. Jest to sztuka "salonowa". Jak w przypadku większości?, wszystkich? sztuk Fredry, akcja dzieje się w jednym budynku, a bohaterami są osoby spokrewnione lub bardzo mocno związane z rodziną. A historia jest o, jakże by inaczej, ślubach dwóch panien - Anieli (łagodnej i wrażliwej) i Klary (bardzo energicznej i wrednej). Ich adoratorzy to, w odpowiedniej kolejności: Gustawa (lubiącego zabawę, pomysłowego, ale i trochę leniwego) oraz Albina (płaczliwego i wiecznie lamentującego). Oprócz tego pojawiają się postaci: Radosta - łatwo wpadającego w złość stryja Gustawa, p. Dobrójskiej - matki Anieli i ciotki Klary, oraz wiernego sługi - Jana. Jak każda sztuka A. Fredry jest to komedia w dobrym guście, czasami trochę nieprzyzwoita, ale na pewno trafiająca w sedno.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miłość szczęśliwa, choć zdobyta z trudem, jest pewnie cenniejsza i bardziej pielęgnowana niż taka, która przyszła łatwo i nie wymagała zachodu. Dwie panny, nieco egzaltowane, składają sobie śluby, że nigdy nie wyjdą za mąż. Taka deklaracja jest doskonałym bodźcem dla żądnego sukcesu faceta, zwłaszcza znudzonego pobytem na wsi, gdzie brak rozrywek i mocnych podniet. Gustaw zabiera się więc za snucie intrygi, mającej na celu usidlenie panien i pokazanie im, że kochać warto, a mężczyzna bywa dość interesujący, by zdecydować się na spędzenie z nim życia. Udała się Fredrze ta kpina z romantycznej miłości. Początkowo znudzony, jak Gustaw, czytelnik potem, wraz z pomysłem na intrygę, ożywia się i z zainteresowaniem śledzi udane perypetie, mające doprowadzić przed ołtarz dwie oporne panienki. Humor sytuacyjny i komizm postaci może doprowadzić do łez ze śmiechu. Świetna, śmieszna komedia, bez werterowskiego tragizmu, podana lekko, ale dobrze oddająca charaktery bohaterów w mistrzowsko napisanych dialogach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo lubie klasykę, nawet tą pisaną wierszem. Niestety w czasach szkolnych nie przerabialiśmy "Ślubów panieńskich", dlatego postanowiłam to nadrobić. Do czego zachęcił mnie również film. Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)