Skandar i złodziej jednorożców
Steadman A.F.

Przeważnie staram się sięgać po wszystkie gatunki literackie, by mieć ogólny pogląd na temat trendów i to, w jakiej tematyce zaczytują się inni. Po fantastykę sięgam stosunkowo rzadko, ale akurat debiut A.F. Steadman mnie zaciekawił.

Trzynastoletni główny bohater marzył, by zostać jeźdźcem jednorożca i wyrwać się z domu pogrążonym w smutku. Marzenie było tym większe, że nie każdy może zostać jeźdźcem. Jednorożce to nie bajkowe koniki, lecz przerażające, dzikie stworzenia, które musi ktoś okiełznać. Trzeba najpierw zdać egzamin, później przejść specjalne szkolenie na Wyspie. Skandar znalazł się w Wylęgarni na Wyspie w dość niecodzienny sposób i tylko pewnym siłom i żywiołom było wiadome, w jakim celu chłopak tam się znalazł. Miał bystry umysł i dobre serce, więc stał się idealnym kandydatem do walki ze złodziejem jednorożców zwanym Tkaczem.
Czy chłopak odnajdzie swojego przeznaczonego jednorożca?
Czy poczuje moc i zdoła wygrać nierówną walkę ze złem oraz z mroczną rodzinną tajemnicą?

Podchodziłam do tej historii trochę jak do jeża, ale po kilku stronach, muszę ze skruchą przyznać, że wciągnęły mnie przygody młodego chłopaka i świat pełen magii żywiołów. Mimo iż historia zapowiadała się typowo tj. na odwiecznej walce dobra ze złem, napisana została w sposób bardzo interesujący, momentami dowcipny i co ważne bardzo plastycznie. Akcja była wartka niczym rwąca rzeka. Niejeden autor parający się sensacją mógłby pozazdrościć Steadman dobrego tempa. Ujmująco zostały opisane takie ważne przymioty jak miłość, lojalność, wytrwałość, przyjaźń, więzi międzyludzkie oraz ze światem przyrody. Brawa należą się również za wyobraźnię, stworzenie takiej historii to nie lada sztuka.

To był debiut Autorki i ze zniecierpliwieniem będę wyczekiwała kolejnych tomów. Jest to historia napisana niesamowicie lekko i była cudowną odmianą po obyczajówkach i odpoczynkiem od thrillerów, choć momentami sama nie była pozbawiona mroku, sekretów i smutku. Jak twierdził słynny niemiecki filozof Friedrich Schiller: „Fantazja to wieczna wiosna”. Dzięki tej książce nie tylko polubiłam się z fantastyką i zdecydowałam się częściej sięgać po ten właśnie gatunek, ale również poczułam wiosnę w sercu i w duszy. Polecam nawet czytelnikom, którzy raczej stronią od fantastyki i młodzieżówek.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję PORADNI K.

Świetna opowieść o chłopcu który marzył aby zostać jeźdźcem jednorożca

Nie jestem fanką fantastyki. Jednak dzięki takim książkom jak ta, coraz bardziej lubię odwiedzać inne światy i wraz z bohaterami przeżywać niesamowite przygody. Zdradzę Wam, że autorka pierwszą swoją książkę napisała w wieku dwunastu lat. Porzuciła zawód prawniczki na rzecz pisania, ponieważ z prawem nie wiązało się wystarczająco dużo magii. ,,Skandar i złodziej jednorożców" to jej debiut literacki. Bardzo udany moim zdaniem. Na tyle dobry, że trwają prace nad jego ekranizacją.

A.F. Stedaman wykreowała niezwykły świat. Ląd nie różni się za bardzo od tego nam znanego, lecz za to Wyspa... Tu królują jednorożce i magia żywiołów. Wyspa podzielona jest na 4 sektory: wody, ognia, ziemi, powietrza. W centrum znajduje się Orle Gniazdo z drzewami jako domy. Wokół niego skupione są: arena, cmentarz, więzienie. Wybrzeże Wyspy to obok Lustrzanego Urwiska i Wylęgarni głównie Pustkowia zamieszkiwane przez dzikie jednorożce skazane na wieczne umieranie. Mapa zamieszczona na początku książki pomaga odnaleźć się czytelnikowi w tym fantastycznym świecie. Autorka zadbała o ustrój społeczny, hierarchię. Każdy tu jest potrzebny zarówno jeździec, jak i kowal, strażnik, instruktor. Z uwagą przyglądałam się szkole, jej funkcjonowaniu, poszczególnym klasom, nauczycielom oraz przedmiotom.

Akcja trwa rok. Wyjątkowy rok w życiu Skandara i zapewne niejedyny taki. Jest jednym z 43 Pisklaków. Musi walczyć o to, by nie być nomadą i nie zostać pozbawionym swego jednorożca Fartownego Łobuza w czasie Próby Szkoleniowej. Z miejsca polubiłam tego nieśmiałego chłopca, któremu inni dokuczali w szkole. Jak na dłoni widać zmagania Skandara z własnymi lękami, strachem, skrywaną tajemnicą i buntującym się Łobuzem. To ów sekret może sprawić, że chłopiec zostanie nomadą, a nie jest on zwykłym jeźdźcem.

Wraz z Flo, Betty i Mitchelem Skandar tworzy kwartet czterech żywiołów. Początkowo trudno się dogadać nastolatkom. Między nimi są animozje, przytyki, ostrzeżenia, a nawet groźby. Jednak z czasem różne sytuacje wpływają na ich przemianę. Stają się zgranym kwartetem i wspólnie stawiają czoła m.in. Amber i jej kwartetowi. Autorka pod płaszczem fantastyki przemyca uniwersalne wartości - pomaganie innym w potrzebie, współpracę w grupie, wsparcie, przyjaźń, okazywanie wszystkim szacunku, zachowanie dyskrecji, stawanie w obronie słabszych, budowanie pewności siebie.

Z jednej strony fascynowała mnie wyobraźnia autorki w kreowaniu fabuły, bohaterów, zwrotów akcji. Opowieść o przemianie jednorożców przykuła moją uwagę i dała do myślenia. A z drugiej podziwiałam kreatywność pisarki do tworzenia nazw. Nie sposób, bym wymieniła imiona wszystkich jednorożców. Radość Czerwonej Nocy puszczała ogniste bąki i dokazywała z Fartownym Łobuzem, robiąc innym różne psikusy. Srebrny Miecz wyróżniał się spośród innych swoimi mocami i wyglądem. Burzowa Złodziejka, Zjawa Dnia Wczorajszego, Pustynna Pożoga, Różana Ślicznotka, Śnieżna Pływaczka, Tropicielka Zmierzchu, Blask Starych Gwiazd to tylko niektóre z imion jednorożców, z którymi jeźdźcy muszą zbudować więź.

Zafascynował mnie świat wykreowany przez A.F. Steadman - pełen brutalności, rywalizacji, skrywanych tajemnic i zakazów. Wyzwalał we mnie skrajne emocje od strachu, przez obrzydzenie i fascynację, aż po wesołość. Ciężko mi było odłożyć książkę na później. Podniebne walki jednorożców, ścieranie się żywiołów, wszechobecna magia, emocjonujące wyścigi, pradawne tajemnice, przerażające, krwiożercze jednorożce i niezwykli bohaterowie ich dosiadający, podstępny i tajemniczy wróg - to wszystko i jeszcze więcej znajdziecie w powieści ,,Skandar i złodziej jednorożców". Nie jestem fanką Harrego Pottera ani Percy'ego Jacksona, ale Skandara Smitha już tak. Polecam małym i dużym!