Sięgając marzeń
Daria Twarożek

💞 „Sięgając marzeń” to lekka i bardzo przyjemna opowieść o młodych osobach,które walczą z przeciwnościami losu o spełnienie swych marzeń.Ich determinacja pokazuje siłę i pewność siebie,mimo niepowodzeń po drodze.Niechęć do siebie miesza się z chęcią zwycięstwa,a później krok po kroku zmienia ich nastawienie do siebie.
💞Jak to w życiu bywa,nie może być kolorowo-zawistny i pełna zazdrości osoby knują i kłamią,a wtedy zaufanie ulega nadszarpnięciu.

💞W tej historie poruszane są relacje rodzinne,wybaczenie,walka o zdrowie,przyjaźń na którą zawsze można polegać,miłość do najbliższych i ponowne pokazanie swojej lepszej strony.W tym urzeczywistnienie marzeń okupionych wieloma niepowodzeniami.To one kształtują bohaterów,by mieli siłę na pokonanie destrukcyjnych osób.

💞Świetna powieść,która zabiera czytelnika nie tylko do murów szkoły,sal treningowych ale również zwiedzenia Włoch,które było marzeniem.Wygrana jest dodatkiem do tego,co najważniejsze-szczere uczucie o które warto walczyć.
Epilog zmiótł moje wyobrażenie o kontynuację losów bohaterów.Oczekuje na poznanie ich dalszej historii.

💞Naprawdę warto przeczytać książkę
„Sięgając marzeń”-polecam 

Książka opowiada o losach młodych osób, które uczą się w liceum. Jak to bywa, nastoletnim życiu ma się różne swoje problemy. Ta dwójka bohaterów ma problemy, aż za duże jak na swój wiek. Dobrze, że w pewnym momencie mogli na siebie liczyć. Wsparcie drugiej osoby jest bardzo ważne. Książka pokazuje również, że aby dążyć do spełnienia swoich marzeń. Bo marzenia się spełniają. Opisane tutaj jest wielkie uczucie, które łączyło naszych bohaterów. Zakończenie zwaliło mnie z nóg. Czemu takie? Dlaczego historia tak się kończy? Jestem ciekawa, czym autorka zaskoczy nas w kolejnej części. Nie ukrywam pokochałam bardzo bohaterów i również z nimi przeżywam intrygi Anety. Książkę czytało mi się z przyjemnością i na pewno sięgnę po kolejną książkę autorki. Zachęcam do przeczytania.

Pozdrawiam.

❗RECENZJA PATRONACKA❗

Tytuł: Sięgając Marzeń

Autor: Daria Twarożek

Wydawnictwo Novae Res

Data premiery: 10.02.2025r

#współpracareklamowa

#współpracabarterowa

#współpracapatronacka

"... obydwoje mamy silne charaktery, więc nie wiem, jak to może się skończyć. Ale wiem jedno – chcę zaryzykować."

Q: Macie jeszcze miejsce na waszej liście "do przeczytania"? To koniecznie zapiszcie sobie ten tytuł.

Debiut obok, którego nie da się przejść obojętnie, nie dość, że już sama okładka przyciąga wzrok to na dodatek świetna fabuła no i motyw sportowy z enemies to lovers, bo przecież my książkary kochamy kiedy do bohaterów dociera to co my wiemy od początku. 😈

Autorka swoim lekkim piórem, buduje historię pełną emocji, marzeń i drodze do osiągnięcia celów a także skupia się na trudnych tematach takich jak, trauma.

Historia z zaskakującym zakończeniem a także i z przesłaniem.

Gorąco polecam.

Dziękuję autorce za zaufanie i możliwość bycia częścią tej historii, a także wydawnictwu za piękne i pachnące egzemplarze. 💜

#książkoweimpresje #polskiebookstagramy #bookstagrampl #podróżepopolskiejliteraturze 

,,aby osiągnąć sukces, głowa i serce muszą współpracować."

Utarło się przekonanie, że przeciwieństwa się przyciągają, ale też wiadomo, że kto się czubi ten się lubi. Wyraźnie jest to widoczne w powieści pt.: ,,Sięgając marzeń", która swoją mocno różową okładką przyciąga wzrok i sugeruje, że mamy do czynienia z romansem. I tak jest rzeczywiście, gdyż pani Twarożek opowiada w niej o perypetiach dwojga młodych ludzi, stojących u progu dorosłości, którzy mają nadzieję na sukces w dziedzinach, które są ich pasją. Akcja toczy się w środowisku licealnym, gdzie duży nacisk kładzie się na rozwijanie talentów.

Weronika Skalska zaczyna właśnie swój nowy rozdział w życiu. Za namową przyjaciółki przenosi się do nowego miejsca, nowej szkoły i środowiska, zostawiając za sobą przeszłość o której wolałaby zapomnieć. Szkoła ,,Elite Talent School" to kuźnia talentów, która gromadzi uczniów mających różne zdolności i tutaj mogą je rozwijać pod okiem profesjonalistów. Weronika zostaje przyjęta na stanowisko kapitana zespołu taneczno-muzycznego, czym wzbudza zawiść dotychczasowej liderki grupy, Anety. To nie jedyny powód niechęci do siebie obu dziewczyn. Drugą przyczyną jest Michał Grosso, który stoi na czele drużyny sportowej. 

Od początku między Weroniką i Michałem dochodzi do spięć i właściwie nie wiadomo dlaczego. Gdy dyrektor placówki widzi ciągłe ich sprzeczki, proponuje im udawania zakochanej pary, by nie psuć wizerunku szkoły. Nie spotkałam się z sytuacją, by jakikolwiek dyrektor proponował uczniom udawany związek, a tu taka sytuacja ma miejsce. Oczywiście, zgodnie z przewidywaniami, wkrótce ich relacja się zmienia z udawanej na prawdziwą. Miałam też problemy z rozeznaniem na jakich zasadach są bohaterowie w tej placówce? Mowa jest wprawdzie o kuźni talentów, a dyrektor rozmawia z Weroniką jakby przyjmował ją do pracy, ale raczej jest ona licealistką pełniącą wyznaczone jej funkcję. 

W powieści jest sporo znanych schematów, zarówno jeżeli chodzi o sytuacje, jak i wypowiadane kwestie, chociażby ostrzeżenie, że on zawsze wraca do Anety, czy przestroga ze strony przyjaciółki, że Michał będzie miał z nią do czynienia, jeżeli skrzywdzi Weronikę. Nie wiem, czemu zawsze przyjaźń ma polegać na kontroli, mnie to zawsze śmieszy, ale też denerwuje. Standardowo jest to, że pojawia się zazdrosna konkurentka, która miesza w ich relacjach i to skutecznie, bo wciąż udaje się jej skłócać zakochanych.

Wyraźnie widać, że autorka czerpała inspiracje ze znanych motywów literackich, ale ubrała je w zgrabną historię o perypetiach dwojga młodych ludzi z ambicjami. Mają oni swoje marzenia, wyznaczone cele, ambicje w dążeniu do nich, ale też naznaczeni są trudną przeszłością i sekretami. Stopniowo, w dość przewidywalny sposób i dosyć szybko ich nastawienie do siebie ulega przemianie i razem muszą stawiać czoła przeciwnościom. Jedną z takich przeszkód jest Aneta, którą Weronika zastąpiła na stanowisku kapitana. To, oczywiście, spowodowało lawinę zdarzeń wywołanych zazdrością. To również jest typowe dla romansów, więc nie był to element, który mnie zaskoczył. Nie raz byłam zdziwiona, jak łatwo Michał i Weronika ulegają manipulacjom złośliwej koleżanki. Jest to też zatem opowieść o zaufaniu i szczerości w związku. Trzeba mieć na uwadze, że są to młodzi ludzie, którzy dopiero wchodzą w dorosłość, a wówczas widzi się niektóre sprawy inaczej, mniej dojrzale.

,,Sięgając marzeń" to debiutancka powieść pani Darii Twarożek, która ma lekki i dosyć dynamiczny sposób przestawiania losów bohaterów. Jednak widoczne są schematy, na których się opiera, co czyni historię przewidywalną. Mimo to historię przeczytałam z zainteresowaniem, gdyż autorka ma niewątpliwy potencjał. Jej styl jest lekki, z pięknie użytymi słowami, dzięki którym możemy wyobrazić sobie jakąś scenę, stan emocjonalny osób, ich wygląd i otoczenia. To opowieść o marzeniach i determinacji w ich spełnieniu, ale też pokazująca, że nie tylko to jest ważne. Skupianie się na jednym celu jest istotne, ale czasami warto spojrzeć wokół siebie - może okazać się, że nie zauważymy czegoś lub kogoś ważnego, kto będzie miał dla nas ogromne znaczenie, równoznacznie ze spełnieniem pragnień.

W końcowym słowie autorka napisała, że to od czytelników zależy, czy powstanie druga część historii o Weronice i Michale. Ja mam nadzieję, że do tego dojdzie, gdyż zaskakującym elementem w finale jest epilog, który niewiele wyjaśnia, a wręcz przeciwnie, intryguje. A ja nie lubię niedokończonych opowieści, więc chętnie sięgnę po kontynuację.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Novae Res

"Sięgając marzeń" Darii Twarożek to książka, która idealnie wpisuje się w schematy literatury młodzieżowej i Young Adult - niestety, w tym negatywnym sensie. Autorka korzysta z ogranych motywów, a fabuła jest tak przewidywalna, że trudno mówić o jakimkolwiek elemencie zaskoczenia. Akcja rozwija się w ekspresowym tempie, co sprawia wrażenie pośpiechu - jakby Twarożek sama nie mogła się doczekać, aż bohaterowie znajdą się w przewidzianym dla nich punkcie fabularnym.

Powieść ma jednak kilka plusów. Dzięki krótkim rozdziałom i lekkiemu stylowi czyta się ją szybko, choć niekoniecznie z zaangażowaniem. Na uwagę zasługuje również narracja z perspektywy obojga bohaterów - to zabieg, który dodaje historii trochę głębi. Niestety, nie ratuje to całości, która momentami przypomina typowe opowiadanie z Wattpada - proste, schematyczne i pozbawione większej oryginalności.

Największym problemem jest brak rozwinięcia zarówno postaci, jak i ich relacji. Bohaterowie podejmują decyzje bez większego uzasadnienia, a ich uczucia zmieniają się w nienaturalnie szybkim tempie. Zamiast pogłębiać emocje, autorka gna do przodu, zostawiając czytelnika bez czasu na refleksję. Gdyby poświęcić więcej miejsca na budowanie relacji i psychologii postaci, książka mogłaby zyskać na wartości.

Dodatkowo, styl pisania jest dość przeciętny - autorka operuje prostym językiem, co sprawia, że książka jest przystępna, ale jednocześnie pozbawiona głębszego klimatu. Dialogi momentami brzmią nienaturalnie, a opisy są szczątkowe. To sprawia, że historia, choć dynamiczna, nie angażuje czytelnika tak, jak mogłaby.

Podsumowując, jeśli ktoś szuka niezobowiązującej lektury na jeden wieczór i nie przeszkadzają mu powielane motywy, może sięgnąć po Sięgając marzeń. Jeśli jednak oczekujecie czegoś świeżego i dobrze rozwiniętego fabularnie - możecie poczuć się zawiedzeni. Biorąc jednak pod uwagę fakt, iż jest to debiut autorki, nie wykluczam sięgnięcia po jej przyszłe dzieła. Z ciekawością przeczytam to, co jeszcze wyjdzie spod jej pióra.

?Recenzja?

Premiera 10.02.2025 r.

,,Sięgając marzeń" - Daria Twarożek

Współpraca reklamowa z @wydawnictwo_novaeres

Recenzja zawiera małe spojlery !!!

Od czego by tu zacząć ? Sama nie wiem. Może od bohaterów. Weronika przenosi się do nowej szkoły w której ma szansę na zostanie kapitanem zespołu taneczno-muzycznego. Dziewczyna kocha to co robi i wiąże z tym swoją przyszłość. Ma cięty język, nie lubi być oceniania przez innych, umie wyrazić swoje zdanie. Michał jest kapitanem sportowej drużyny. Jest typowym łamaczem serc, dla którego liczy się popularność. Otacza się całym wianuszkiem dziewczyn. Jest chamski i zbyt pewny siebie. Ale gdy pozna się go bliżej zyskuje sympatię. Bohaterowie od samego początku nie pałają do siebie miłością, wręcz przeciwnie on działa jej na nerwy, a ona jest zbyt cięta, ale i tak go kręci.

Jeśli chodzi o ich relację, to dosyć szybko przeszła w romantyczną. Na początku mocno sobie docinają, ale potem za sprawą dyrektora muszą spędzać razem czas. I tutaj pojawia się pierwszy element, który kompletnie mi nie pasował ( uwaga spojler), a dokładnie dyrektor kazał im zostać parą, dla dobra szkoły i nie mają wyboru. Jak to przeczytałam to nie mogłam uwierzyć, że tak można. Jeszcze jedną rzeczą, która dla mnie była nieodrzeczna. On ja całuje, a ona uderza go, no zrozumiałe, ale za jedną stronę on znowu to robi, a ona już się poddaje.

Przechodząc do fabuły to jest ona mocno chaotyczna i rozbudowana. Autorka zawarła tak wiele różnych sytuacji, że momentami byłam nimi mocno zmęczona. Gdy pojawił się jeden wątek, to za chwilę go już nie było. W tej książce ciągle coś się dzieje, lubię gdy tak jest, ale tutaj było zbyt dużo różnych pomysłów, co mocno mnie przytłoczyło. Czasem musiałam odłożyć ją na bok, bo to co tam się wydarzało, to było zbyt wiele. Wolę jak będzie kilka tematów, ale w pełni opisanych i poprowadzonych. No i doczepię się jeszcze do zakończenia. Jest ono dosyć specyficzne i kompletnie dla mnie nie zrozumiałe. Do tej pory się zastanawiam co się tam wydarzyło.

Widać, że autorka ma wiele pomysłów i to jest wielkim plusem, ale może nie koniecznie w jednej książce. Coś tu po prostu, jak dla mnie nie pykło. Zbyt dużo. Jeśli chodzi o sam styl autorki to jest naprawdę przystępny, gdy pojawiły się ciekawe momenty to naprawdę chłonęłam historię. Jednak było ich zbyt mało.
 Niestety to nie była książka która mnie zachwyciła, nie wzbudziła we mnie zbyt wielu emocji. Ale myślę, że jako debiut ma szansę znaleźć czytelników, jeśli lubią tak różnorodną tematykę sytuacyjną w jednej książce.
3/10