Serce
Edmund de Amicis

Jedna z piękniejszych książek, jakie czytałam. Bardzo wzruszająca i, co najważniejsze - nie jest "o niczym" pomimo formy pamiętnika chłopca opisującego rok szkolny. Każdy rozdział kończy się pointą, z każdego można wyciągnąć mądre wnioski i, nawet jeśli się z czymś nie zgadzamy, opisane zdarzenia i poruszane problemy są idealnym punktem wyjścia do dyskusji z dzieckiem w wieku wczesnoszkolnym i starszym. Treść książki nawiązuje do wielu istotnych, a także problemowych wartości życiowych, takich jak przyjaźń, szacunek, patriotyzm, tolerancja, altruizm, poświęcenie. Do tego nastrój lat minionych - trudnych, ale też pięknych. Polecam w szczególności rodzicom mającym czas na długie i owocne rozmowy z dziećmi ;-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka mająca już niemal 120 lat! Przetłumaczona przez Marię Konopnicką. Pomimo niecałych 200 stron, lekturę czytałam kilka dni. Nie jest to dzieło przeznaczone do szybkiego czytania, nad treścią trzeba nieraz się zastanowić, skłania ona do refleksji. ,,Serce" opowiada o Włoszech z XIX w., które to po latach ucisków pod zaborem Austriackim zostało zjednoczone. Ludzie cieszyli się drobnostkami, z radością uczyli, dzieci chodziły do szkoły w podartych ubraniach, biednie odziane. Synowie robotników kolegowali się z synami profesorów. Najmłodsi ciężko pracowali pomagając rodzicom w pracy np. w kuźni, polu. Nikt nigdy nie skarżył się na nadmiar wiedzy, obowiązywał szacunek dla rodziców, nauczycieli i ojczyzny, nie śmiano się z ubogich kolegów - wręcz przeciwnie podziwiano ich upór. Dodatkowo, wspaniałymi podsumowaniami były opowiadania miesiąca o bohaterskich wyczynach dzieci. Pomimo wielu archaicznych słów typu: ,,panicz", ,,jestem kontent" książka mnie wzruszyła, uroniłam przy niej wiele łez. Szkoda, że w szkołach nie ma obecnie takich pięknych lektur, a dzieci żyją w odrealnieniu nie ciesząc się niczym, co mają.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, która tłumaczona jest na wszystkie literackie języki świata. Na język polski przetłumaczyła ją Maria Konopnicka. Jest to wspaniała lektura dla młodzieży, ale świetnie odnajdzie się w niej także starszy czytelnik. Mały chłopiec w formie pamiętnika opisuje swoje przeżycia w czasie całego roku szkolnego. Ukazana jest tutaj przyjaźń, miłość i poświęcenie młodych chłopców dla swoich kolegów. Wspomina też życzliwość i zainteresowanie nauczycieli losem swych uczniów. Książka pomimo upływu ponad 100 lat nie straciła na swojej atrakcyjności.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do książki powróciłam czytając ją córce. Pierwszy raz czytałam ją jako wydany zbiór opowiadań miesięcznych. Czytanie pełnej wersji wzbudziło we mnie jeszcze więcej emocji niż jak byłam dzieckiem. Piękne historie o życiu codziennym uczniów z ich troskami i sukcesami. Pomimo pisania książki w innych czasach - historie w niej zawarte są ponadczasowe i nadal można je odnieść do czasów współczesnych. Po każdym rozdziale moja córeczka nakłaniała mnie do rozmowy i poruszała tematy zawarte w książce. Wylałyśmy razem wiele łez.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna książka, budzi wzruszenie i wrażliwość. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)