Seksmisja i inne moje misje
Olgierd Łukaszewicz, Tomasz Miłkowski

Rzadko oceniam wywiady-rzeki jako książki wybitne, ale ,,Seksmisja i moje misje" na pewno zasługuje na tak wysoką ocenę. Olgierd Łukaszewicz w długiej rozmowie z Tomaszem Miłkowskim opowiada z niezwykłą pasją o swej aktorskiej karierze, nie pomijając mistrzów, kolegów po fachu i bliskich, którzy niejednokrotnie byli (i wciąż są) dla niego duchowym wsparciem oraz inspiracją. Mamy okazję poznać dzieciństwo artysty, jego brata-bliźniaka, który jest reżyserem i operatorem filmowym oraz pierwsze kroki stawiane najpierw na domowej, potem szkolnej i wreszcie zawodowej scenie. Pan Łukaszewicz ze swadą opowiada, jak przygotowywał się do najważniejszych ról, z których pamięta go większość Polaków, jak bardzo przeżywał swój filmowy debiut i jak godził pracę przed kamerą oraz na deskach teatrów. Sporo jest w tych opowieściach anegdot, jednak nie ma w nich taniej sensacji spod znaku prymitywnych tabloidów. Jeśli ktoś liczy na nie, to srodze się zawiedzie, gdyż bohater książki odznacza się wysoką kulturą osobistą, stroni od plotek, jest mężczyzną z klasą i wyczuciem. Najbardziej ujęło mnie w tej książce ogromne zaangażowanie Olgierda Łukaszewicza we wszystko, co robi. Gdy czyta się fragmenty poświęcone przygotowywaniu się do poszczególnych ról, odnosi się wrażenie, że dla tego człowieka to rodzaj misterium, całkowitego oddania się sztuce i misji, jaką jest dla niego aktorstwo. To ostatnie, niestety, odchodzi do lamusa i należy współcześnie do rzadkości, więc z tym większą przyjemnością czyta się o wielkiej zawodowej pasji kogoś, kogo z czystym sumieniem można nazwać prawdziwą gwiazdą filmu i teatru. Aktor w swoich wynurzeniach najczęściej jest skupiony i poważny, zwłaszcza gdy opowiada o wybitnych kreacjach w takich filmach jak: ,,Brzezina", ,,Sól ziemi czarnej", ,,Perła w koronie", ,,Wierna rzeka", ,,Wesele" czy ,,Generał Nil". Jest tu jednak i miejsce na poczucie humoru, które pojawia się w kontekście słynnej roli Albercika w ,,Seksmisji". Ten stonowany, inteligentny dowcip towarzyszy wielu wspomnieniom, wywołując u czytelnika uśmiech i szacunek dla człowieka, który potrafi żartować w sposób kulturalny, wysublimowany i wyważony. Tomasz Miłkowski nie pyta swojego rozmówcy jedynie o pracę aktorską. Dużo miejsca poświęca społecznikowskiemu zacięciu Olgierda Łukaszewicza i pełnieniu przez niego funkcji prezesa Związku Artystów Scen Polskich. Bez względu na poruszaną tematykę, śledzi się tę długą rozmowę z niesłabnącym zainteresowaniem. Całość ubarwiają liczne zdjęcia z filmowych i teatralnych planów, artystycznych i społecznych inicjatyw oraz z domowego zacisza. Polecam tę książkę nie tylko fanom Olgierda Łukaszewicza i miłośnikom filmu. Każdy może znaleźć w niej coś ciekawego, gdyż jej bohater ma do powiedzenia wiele ciekawego na różne tematy. Dla mnie czytanie tego wywiadu-rzeki było duchową ucztą - i pod względem treści, i formy, i języka. BEATA IGIELSKA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

OLGIERDZIK, NIE KRĘPUJ SIĘ, AUTOBIOGRAFIA USTNA ,,Seksmisję" zna chyba każdy z nas. Nic więc dziwnego, że tytuł ten stał się także tytułem wywiadu rzeki z Olgierdem Łukaszewiczem. Nie dziwnym będzie zatem także fakt, że i tytuł tej recenzji parafrazuje znany cytat z owego filmu, ,,Albercik, nie krępuj się, usta - usta". Kończąc jednak z żartami ta (auto)biografia to naprawdę wspaniała książka, która porusza najróżniejsze tematy i zabiera nas w podróż poprzez życie (a więc także i filmy oraz sceniczne występy) Łukaszewicza, znakomitego polskiego aktora. Niezapomniana twarz, niezapomniany głos i role także niezapomniane. Albercik z ,,Seksmisji', Jaś z ,,Perły w koronie", Adam z ,,Awantury o Basię", Stregobor z ,,Wiedźmina" czy premier z ,,Kariery Nikosia Dyzmy". Przez blisko pięćdziesiąt lat aktorskiej kariery zagrał w takich kultowych filmach, jak ,,C.K. Dezerterzy", ,,Kingsajz", ,,Jańcio Wodnik" oraz ,,Katyń". Znamy go z jego wcieleń, ale jaki jest naprawdę? Od rodzinnych korzeni przez wszystkie te lata swojego życia i kariery po czasy obecne, kiedy to wciąż nie schodzi ze sceny, pomimo wieku. Z odpowiedzi udzielanych Tomaszowi Miłkowskiemu rodzi się powoli obraz prawdziwego Olgierda Łukaszewicza, w którym odbijają się lata jego doświadczenia i życiowej mądrości. Dobre biografie czy też dobre wywiady ze znanymi ludźmi czyta się nie jak nużącą literaturę faktu, a naprawdę porywającą beletrystykę, z tym że z o wiele większymi emocjami wynikającymi z faktu, że wszystko, co poznajemy wydarzyło się naprawdę. Że ludzie, o których czytamy żyli, bądź też żyją nadal, a miejsca z tego życia znane istnieją rzeczywiście, nawet jeśli w zmienionej już formie. Żaden posmak autentyzmu, nawet najbardziej udany, nie zastąpi bowiem prawdy, a to właśnie prawda od zawsze sprzedaje się najlepiej. Trzeba tylko dobrego wykonania, a to właśnie - pośród wielu innych zalet - oferuje ,,Seksmisja...". Oczywiście można się zastanawiać co wykonanie ma do wywiadu. Żadna to sztuka zadawać pytania, słuchać odpowiedzi, a potem wszystko to spisać, prawda? Trzeba jednak wiedzieć, jakie pytania zadać i przy okazji mieć plan na poprowadzenie rozmowy. Nie można także zapomnieć o reaserchu, który stoi za całością wywiadu. Nie mniej i tak to Łukaszewicz kradnie naszą uwagę i zapewnia najwięcej emocji, snując w niespiesznym tempie swoją opowieść. Co dla mnie ważne (i przy okazji przyjemne) książka została bogato zilustrowana zdjęciami. Nie kilkoma fotografiami rzuconymi tu i tam, ani stanowiącymi krótką wkładkę, a naprawdę solidną ich porcją. Na koniec zaś dołączono kalendarium zawierające wszystkie kinowe, telewizyjne i teatralne role Łukaszewicza. W skrócie: konkretne, rzetelna i fascynująca lektura dla miłośników polskiego kina. Polecam więc gorąco. Premiera już 3 listopada! Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/10/27/seksmisja-i-inne-moje-misje-tomasz-milkowski-olgierd-lukaszewicz/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)