Rozmowy
Jerzy Illg

Na okładce Rozmów Jerzego Illga zamieszczona jest fotografia Tomka Sikory przedstawiająca autora z Wisławą Szymborską. Uchwyceni w momencie wspólnego oglądania jakiejś fotografii, być może rysunku albo tekstu zapisanego na kawałku tekturki. Sytuacja familiarna, niemal intymna, ich głowy zbliżają się do siebie, on lekko zaaferowany i rozbawiony ona uśmiechnięta, na stoliku przed nimi żółte tulipany, szklanka, kubek, popielniczka, słowem przyjazna i zażyła atmosfera, sprzyjająca intymnej rozmowie. I takie właśnie są tytułowe Rozmowy, które na przestrzeni prawie trzydziestu lat odbył autor z twórcami nieprzeciętnymi. Nie są to klasyczne wywiady, zbiór błyskotliwych odpowiedzi na trudne czy drażliwe pytania. To właśnie rozmowy starych znajomych o tym co dla nich najważniejsze, o innych starych znajomych, o życiu i literaturze. Jerzy Illg, redaktor naczelny krakowskiego Znaku, przygotował to wydawnictwo, by uczcić w ten sposób 55-lecie istnienia Znaku. To rozmowy serdeczne, płynące z niekłamanej ciekawości drugiego człowieka. Układają się one w niezwykłą lekcję historii literatury (nie tylko polskiej). Książka uzupełniona jest fotografiami z prywatnego archiwum autora, słowem wstępnym zaś opatrzył ją Tadeusz Sobolewski. ,,Swoboda czy nawet pełna bezceremonialność - pisze Sobolewski - z jaką Illg podchodzi do swoich rozmówców kryje zachwyt - niemodny dzisiaj w epoce nieufności, obalonych autorytetów, gdy zło świata, traktowane jako towar medialny, przyjmuje się za oczywistość." Choć rozmówcami są literaci, nawet jeśli wśród nich pojawia się mistrz celulojdowych ruchomych obrazków ze Śląska czyli Kazimierz Kutz, to rozmowa dotyczy jego prób literackich, całość nie robi wrażenie filologicznej przemądrzałej dysputy li tylko dla namaszczonych wrażliwością na słowo bibliofilów. Jest dokładnie odwrotnie. W sposób nie nachalny, niejako między słowami, przemycono tutaj sporo celnych uwag nie tylko o życiu - fakt, że niejednokrotnie wyjątkowo barwnym - twórców, ale także tajników ich warsztatu, inspiracji i recepcji. Z tą ksiązką (księgą) jest trochę tak, jak z utworem literackim, po który sięgamy, by rozszerzyć nieco swój własny świat. Dobrze jest więc ją smakować powoli, by nie utonąć w oceanach doświadczeń i myśli, po jakich przyjdzie nam pływać podczas lektury. Illg podzielił swój zbiór na pięć części, które uzupełniają się cudownie i nawiązują do siebie niejednokrotnie, co mimo kilkudziesięciu lat, na przestrzeni których toczyły się te rozmowy, czyni z Rozmów zaskakująco spójne dzieło. W rozdziale pierwszym głos mają Czesław Miłosz i Zofia Hertz, a tematem przewodnim są - jakże by inaczej - przygody związanie z siedzibą paryskiej ,,Kultury". Miłosz pojawi się osobiście jeszcze w rozdziale trzecim, gdzie do głosu dojdzie, prócz naszego noblisty jeszcze czwórka poetów kalifornijskich, mimo wspólnoty miejsca i tematów, wybornie się od siebie różniących. Miłosz zresztą przewijać się będzie wyjątkowo często w trakcie wielu rozmów, szczególnie w części drugiej, gdzie posłuchamy wyklętych przez swój kraj poetów zza wschodniej granicy: Brodskiego czy Venclovę. Będzie też wspominany inny nasz wybitny twórca, Stanisław Barańczak, nie tylko świetny poeta, ale także genialny, o czym nie raz zostaniemy zapewnieni, tłumacz. W obu tych częściach, a szczególnie w drugiej ogromny nacisk położony jest na wagę jaką miała twórczość polskich poetów na swoich sąsiadów na wschodzie. Cała kultura właściwie, w tym czasopisma, takie jak ,,Szpilki" czy nieodżałowany ,,Przykrój" który w ostatnich latach całkowicie stracił swój charakter i styl, nie do przecenienia też były tytuły zagranicznych twórców wydawany w ciemnych czasach komuny na naszym rynku. Między innymi po to, by je czytać, wielu uczyło się specjalnie naszego języka. Dziś możemy jedynie pomarzyć o tym, by znaczyć aż tyle na świecie. ,,Proszę pana - rzuca Miłosz w rozmowie z lat 90-tych - Polsce grozi płaskość, wulgarność. Brodzki też ciągle mówił o wulgarności, która grozi w ogóle światu." Ta książka, te rozmowy są z pewnością pewnego rodzaju odtrutką na rzeczoną płaskość i prymitywizm i póki są tacy rozmówcy jak Illg i kiedy jest jeszcze z kim rozmawiać, nie należy mieć obaw, że grozi nam analfabetyczna apokalipsa. Trzeba mieć jednak nadzieję, że znajdzie on swoich kontynuatorów, którzy nie pójdą na kompromis i nie poddadzą się powszechnej wulgarności, która zawsze przecież gdzieś tam się czaiła w mroku dziejów, by pognębić kulturę, smak i niegdysiejszą kindersztubę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rozmowy Jerzego Illga z noblistami, ludźmi sztuki dosłownie wypełniają luki myślenia, których na co dzień nie zauważamy. Otworzyły mi oczy na wiele spraw, wiele wyjaśniły, odnalazłam w nich pytania na odpowiedzi, których pewnie nigdy bym nie zadała, ale dzięki temu, że się z nimi oswoiłam, czuję się bardziej wartościowym człowiekiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szczere rozmowy o tym, co najważniejsze. Jerzy Illg w przeciągu trzydziestu lat rozmawiał z licznymi artystami: pisarzami, poetami, malarzami, fotografikami, noblistami. Wybrane wywiad postanowił opublikować w książce „Rozmowy”. Zawiera ona 14 historii osób ze sporym dystansem dystansem na samych siebie i na dziejową rolę, jaką odgrywali. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)