Rosemary znaczy pamięć
Agata Christie

Nikt nie rozumie, dlaczego skłonna do figli Rosemary poślubiła starszego od niej i niezwykle poważnego George`a Bartona, skoro sama odziedziczyła majątek. Jednak nikogo nie dziwi fakt, że ma kochanków. Jednym z nich jest polityk, Stephen Farraday, który w tym celu poślubił nieśmiałą, lecz bardzo oddaną Alexandrę. Flirtowała również z przystojnym Anthonym Browne, którego przeszłość jedynie ona odkryła, a on sam pokochał jej młodszą siostrę Iris. Nagle podczas przyjęcia urodzinowego Rosemary upada - nikt nie wątpi w samobójstwo. Mija rok, a w ten sam sposób umiera jej mąż. Śledztwo zaczyna się od początku.

Każdy z zaproszonych gości miał motyw - miłość i pieniądze. Mamy tu zdradzanego męża, zdradzaną żonę, ambitnego kochanka, mężczyznę z tajemniczą przeszłością, dwie zakochane dziewczyny i majątek. Kto popełnił więc te zbrodnie? A może tylko jedną z nich?

Jest to osobna powieść kryminalna Agathy Christie, w której nie znajdziemy jej wielkich detektywów. Postaci mamy takie same jak zawsze, jednak są różne od naszych oczekiwań. Każdy ma tutaj osobowość. Podczas lektury można snuć swoje przemyślenia, a rozwiązanie oczywiście zaskakuje. Lekki styl i barwny język są korzyścią książki. Każde słówko jest tutaj na wagę złota, niczym puzzel tworzący układankę. Znajdziemy tu także bardzo delikatny humor, dzięki czemu czyta się z przyjemnością i nie ma momentu, aby chcieć tę powieść odłożyć. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Christie jest królowa i chyba zadna książka tego nie zmieni :) tutaj powoli domyslałam się co się mogło wydarzyc, ale autorka i tak uwikłała historie na tyle by nikt nie odgadł tak do końca.czytało się dośc lekko , może nie z zapartym tchem , ale miłośnikom Agathy to nie przeszkadza :) Aha no i nie pamiętam kiedy czytałam książke Christie w której nie występował któryś z jej sztandarowych detektywów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bohaterką powieści jest Rosemary Barton. Jej życie zdawało się być idealne. Była dziedziczką olbrzymiego majątku pozostawionego jej przez chrzestnego. Wyszła szczęśliwie za mąż za George. Była młoda, piękna i kapryśna, przyzwyczajona do luksusów i uwagi mężczyzn. Chodziła na przyjęcia udzielała się towarzysko miała wielu przyjaciół i znajomych. Pewnego dnia Rosemary znudzona małżeństwem ze starszym o piętnaście lat mężczyzną nawiązała romans i planowała dla niego porzucić męża. Wszystko zdawała się mieć zaplanowane, jednakże niespodziewanie popełniła samobójstwo podczas swojego przyjęcia urodzinowego na oczach zgromadzonych gości. Dziewczyna zażyła cyjanek potasu zmieszany w szampanie. Co się mogło stać? Dlaczego postanowiła się zabić? Śledztwo nie wykazało udziału osób trzecich i ustalono ze zmarła cierpiała na depresję będącą wynikiem osłabienia po przebytej niedawno grypie. Rosemary znaczy pamięć - rok po tym tragicznym wydarzeniu Rosemary wciąż żyła w myślach ludzi którzy ją znali. Pewnego dnia mąż Rosemary, George Barton otrzymuje tajemnicze listy, których autor twierdzi, że jego żona nie popełniła samobójstwa, lecz została zamordowana. Mężczyzna postanawia odkryć prawdę. Na pamiętnym przyjęciu urodzinowym oprócz zmarłej, obecnych było sześć osób : jej mąż George, Iris siostra Rosemary, dwóch przyjaciół Rosemary Anthony Browne i Stephen Faraday, a także Sandra Faraday, żona Stephena oraz Ruth Lessing sekretarka George'a. Mężczyzna doszedł do wniosku że jedna z tych osób jest odpowiedzialna za śmierć jego żony. Okazuje się też że każda z tych osób życzyła jej śmierci. Czy któreś z nich okaże się zabójcą? Aby się tego dowiedzieć George wymyślił chytry plan. Pod pretekstem przyjęcia z okazji osiemnastych urodzin Iris zebrał wszystkie osoby, które były rok wcześniej na przyjęciu Rosemary. Lecz w trakcie przyjęcia został zamordowany dokładnie w ten sam sposób co jego żona. Sprawę przejmuje Scotland Yard. Dla przedstawicieli prawa staje się jasne, że mężczyzna był na tropie mordercy żony. Kto zatem zamordował Rosemary? Co mogło być przyczyną zabójstwa? Zazdrość? Pieniądze? Zdrada? Inspektor Kemp i pułkownik Race będą musieli odpowiedzieć na to pytanie. A Prawda okaże się zaskakująca... Jak zwykle książka królowej kryminału nie zawiodła moich oczekiwań. Było w niej wszystko to, co tak bardzo cenię w twórczości Agathy Christie Mianowicie niezwykle wciągającą fabułę, określone miejsce zbrodni i zamknięty krąg podejrzanych. Żadne inne książki nie wzbudzają we mnie takich emocji. Książkę czyta się jednym tchem i nie sposób się od niej oderwać. Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do George'a, męża Rosemary, która prawdopodobnie popełniła samobójstwo w czasie swojego przyjęcia urodzinowego, przychodzą anonimy, które sugerują, że jego młoda i piękna żona została zamordowana. Rok później George organizuje spotkanie tych samych gości w tej samej restauracji, w której umarła Rosemary, pod pretekstem przyjęcia z okazji urodzin młodszej siostry zmarłej, Iris. Jednak sprawy, zamiast się wyjaśnić, tylko się komplikują... Książka nie jest tak trzymająca w napięciu jak "I nie było już nikogo", jednak zaskakuje nietypową konstrukcją - I część to wspomnienia o Rosemary osób z nią związanych - w jakim byli z nią stosunku i co o niej myśleli. Na część II składają się wydarzenia, które prowadzą do ponownego spotkania podejrzanych na urodzinach Iris, na których śledztwo George'a wymyka się spod kontroli, za to część III to dochodzenie w sprawie śmierci Rosemary i... osoby, która straciła życie na feralnym przyjęciu. Cała akcja powieści, choć dość skomplikowana i zawiła do objaśnienia, jest logiczna i zrozumiała w czytaniu. Tutaj udało mi się odgadnąć zakończenie, ale tylko połowicznie, gdyż intrygi pani Christie są bardzo misternie skonstruowane, a akcja zaskakuje cały czas. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)