Rodzina - Siostry Tom. 40
Anna Nałęcz

Ostatni tom sagi raczej nie wnosi wiele nowego. W większości to niestety powtórki wydarzeń z pierwszych tomów. Poza tym poznajemy historię Gruna, a mianowicie dowiadujemy się co porabial zanim na nowo nie zszedł się z Anną. Reszta to finałowe wydarzenie, którego tu nie zdradzę, ale praktycznie od samego początku wiadomo jest jak to się wszystko skończy. I przyszła pora by podsumować całą serię. Ciężko mi się oceniało poszczególne tomy, ponieważ były do siebie podobne i praktycznie cały czas musiałabym pisać to samo.Dlatego na koniec napiszę jakie mam zastrzerzenia do całej serii: za wolna akcja, za dużo różnego rodzaju zapychaczy, na bohaterów spada więcej nieszczęsć niż tych pozytywnych chwil, większość z nich sprawia wrażenie jakby byli chorzy psychicznie (i nie tylko mam na myśli dwóch panów, którzy odiwedzili dom waritów), dzieci są zbyt wczesnie dojrzałe i prawie nie mają dziecięcych zachowań. A najbardziej nie podobało mi się, że autorka zaczyna parę wątków, które mogła by naprawdę ciekawie porozwijać, gdy nagle ni z tego ni z owego ucina je. Często stają się one przez to niepotrzebnymi zapychaczami nie wnoszącymi nic do akcji. Są też momenty, kiedy jeden rok trwa przez 4-5 tomów, kiedy następnie ni z tego ni z owego mija błyskawicznie 5 lat... No i tak poza tym z opisu na okładce wynika, że całość dzieje się w latach 1899-1939, ale chyba ktoś nie doczytał do końca serii, bowiem akcja kończy się gdzieś koło roku 1920. Ale żeby nie było, że seria jest całkiem denna i nie nadaje się do czytania, to przedstawię też jej zalety: ukazanie życia na wsi w niewielkim majątku na przełomie XIX i XX wieku oraz życia w Łodzi (chociż jak na mój gust za mało), uchyla rąbku historii jak w przypadku rodziny Romanowów. Sam pomysł na serię uważam za ciekawy, gorzej z realizacją. Gdyby w tym trochę zmienić i usunąć dłużyzny saga mogłąby być naprawdę interesująca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)