Przystań wiatrów
George R.R. Martin

Nie spodziewałam się takiej książki po Martinie, pisarzu znanym głównie z "Gry o tron". Mimo, że "Przystań wiatrów" jest również powieścią fantasy, moim zdaniem jest to literatura zupełnie innego rodzaju niż "Pieśń lodu i ognia". Przede wszystkim jest to książka, która może się spodobać zarówno trochę młodszym czytelnikom jak tym starszym. Chociaż mnie momentami nudziła i brakowało jej 'tego czegoś' co możemy z łatwością odnaleźć w "Grze o tron". "Przystań wiatrów" opowiada historię Maris. Główna bohaterka mieszka na wyspie na której możliwe jest latanie dzięki specjalnym skrzydłom dziedziczonym w znamienitszych rodzinach. Niestety Maris nie należy do takiej rodziny, ale mimo tego latanie jest jej największym marzeniem. Sytuacja ulega zmienię, gdy dziewczynka zostaje adoptowana przez lotnika. "Przystań wiatrów" jest książką obok której możemy przejść nawet jej nie zauważywszy, moją uwagę przyciągnęła ona dzięki nazwisku jednego z autorów i wydaję mi się, że jest to największy atut tej powieści, ponieważ na pewno duża część fanów George'a R. R. Martina widząc taką książkę np. w bibliotece poczuje się przynajmniej zaintrygowana. Powieść jest interesująca i niepowtarzalna. Nie słyszałam jeszcze o książce, która by posiadała przynajmniej podobną fabułę. A kto z nas nigdy nie marzył o lataniu. Jednak książkę czyta się trudem i po kilku rozdziałach nieustannego czytania robi się męcząca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

SEN O LATANIU

George R.R. Martin jest pisarzem tak popularnym, że co i rusz na księgarskich półkach pojawiają się nie tylko jego nowe dzieła, ale także i wznowienia dawno już nieobecnych. Ledwie w styczniu pojawiła się druga część Ognia i krwi, rozbudowująca uniwersum Gry o tron (czy jak ktoś woli Pieśni lodu i ognia), a także reedycja zbioru opowiadań Żeglarze nocy, a już w ręce czytelników w Polsce trafia Przystań Wiatrów, powieść pierwotnie wydanej w roku 1981. I chociaż nie jest to najwybitniejsza z książek amerykańskiego pisarza, miłośnicy jego twórczości i dobrej, lekkiej fantastyki na pewno powinni bliżej się jej przyjrzeć.

Witajcie w Przystani Wiatrów, planecie, pełnej małych wysepek, na których swoje życie poukładali ludzie, otoczonych przez wody pełne bestii, z jakimi nikt nie chciałby mieć nic wspólnego. Ludzkość jak zawsze jednak dała sobie radę i znalazła sposób na zachowanie łączności z rozrzuconymi po wodnym świecie mieszkańcami. Wykorzystując słabą grawitację, wspierani przez gęstą atmosferę i metal zabrany z rozbitego statku kosmicznego, który posłużył im do budowy skrzydeł, spełniają odwieczny sen każdego nielota – sen o lataniu. Ale i oni nie mają lekko, bo w Przystani Wiatrów powietrze może być równie pomocne, co groźne, a na dodatek nie każdy może stać się posiadaczem skrzydeł. Wręcz przeciwnie, latanie to przywilej nielicznych, którzy nie chcą nikogo z zewnątrz dopuścić do swojego grona.
I tu na scenę wkracza Maris z Amberly, która od zawsze marzyła o lataniu. Kiedy jej opiekun a zarazem posiadacz skrzydeł, Russ, nie jest już w stanie korzystać ze skrzydeł, to właśnie jej przypada przejęcie jego roli. Zaczyna się szkolenie dziewczyny i przygotowanie jej do życia, które stanie się ciągłą walką o przetrwanie. Ale, jak się wkrótce okaże, nie tylko jej własne…

Całość mojej recenzji na portalu NTG: https://nietylkogry.pl/post/recenzja-powiesci-przystan-wiatrow/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)