Przysięga miłości
Susan Anne Mason

Deirdre O'Leary studiuje medycynę. Niestety musi przerwać studia, gdy dostaje wieść o udarze u matki. Kobieta przeżyła, ale ma niewielkie szanse na powrót do sprawności. Jedyną szansą wydają się nowatorskie terapie, które stosuje doktor Matthew Clayborne. Niestety nie chce on słyszeć o zajęciu się matką Deirdre. Całkowicie pochłania go bowiem rehabilitacja rannych żołnierzy oraz opieka nad córką, którą wychowuje samotnie po śmierci żony. Poza tym kompletnie nie przypadają sobie do gustu. On uważa ją za natrętną i bezczelna. Ona jego - za nieokrzesanego aroganta. Jednak lekarze sugerują, że chorym płucom jego córki przysłużyłby się wyjazd na wieś. Tam właśnie mieszka Deirdre i jej rodzice. Czy Matthew zdecyduje się na ten krok? Czy matka Deirdre wróci do zdrowia? Czy dwoje antagonistów w końcu jakoś się dogada?

Lektura wciągająca i angażująca emocjonalnie, choć nie wybitna. Akurat na parę godzin oderwania się od rzeczywistości.

dr Kalina Beluch

„Przysięga miłości” Susan Anne Mason to trzecia część serii Mieć odwagę,by marzyć, której wcześniej nie miałam okazji poznać – a szkoda. Czytając opis Wydawcy stwierdziłam, że jest to historia, która świetnie odpręży, da chwilę wytchnienia i pomoże przenieść się w trochę obcy świat.

Dwie poprzednie części noszą tytuł „Irlandzkie łąki” oraz „Szlachetne serce”. Jeśli zaczniesz lekturę podobnie jak ja – nie szkodzi. Każdy tom to odrębna historia.

Ze strony Wydawnictwa Dreams dowiadujemy się, iż Susan Anne Mason opisuje swój styl literacki jako romanse okraszone wiarą – to określenie idealnie pasuje do „Przysięgi miłości”. Autorka lubi poruszać tematy przebaczenia i odkupienia, które pojawiają się w powieści często w niespodziewanych momentach – tworząc fabułę w taki sposób, że szybko chciałam wiedzieć co wydarzy się dalej…

„Przysięga miłości” to z pozoru błaha opowieść o dwojgu zranionych ludzi, których łączy niespodziewane uczucie. Historia rozpoczyna się w 1922 roku. Ona, Deirdre O’Leary – pielęgniarka i studentka medycyny, która żyje w poczuciu odrzucenia po stracie narzeczonego. On, doktor Matthew Clayborne, wdowiec i samotny ojciec chorującej czterolatki, która dodatkowo przeżywa poważne problemy po śmierci matki. Łączy ich troska – Deirdre szuka lekarza dla matki, Matthew zgadza się nią zająć by móc zapewnić córce środowisko, które ma pomóc jej w wyjściu z choroby. Nikt nie spodziewa się jednak, że chorująca na płuca dziewczyna zostanie uzdrowiona głównie emocjonalnie. I wydarzy się niejeden cud przemiany w patrzeniu na siebie i innych.

Lektura jest bardzo wciągająca. Pojawianie się kolejnych bohaterów wraz z ich problemami i troskami budzi pewne refleksje o zaufanie Bogu i drugiemu człowiekowi. Historia Matthew pokazuje także, że nie można uchronić własnego dziecka przed każdym zranieniem i nieszczęściem. Poznając rodzeństwo Deirdre wchodzimy w wiele różnych płaszczyzn w rozumieniu drugiego człowieka, jego potrzeb, zranień i pragnień. Dlaczego jeden z braci czuje się źle traktowany przez ojca? Co wydarzy się, gdy postanawia ożenić się z kobietą z niższej grupy społecznej? Skąd w niani małej Phoebe tyle zgorzknienia i trzymania dziecka jak w klatce? Dlaczego teściowie doktora Matthew chcą przejąć prawa do opieki nad wnuczką? Co dokładnie stało się z matką dziewczynki i dlaczego obwiniają za jej śmierć swojego zięcia?

Książka napisana wręcz idealnie. Jej główną wadą jest tylko to, że szybko się skończyła mimo 432 stron drobnego tekstu. Mnie wciągnęła, nie byłam w stanie odłożyć jej na długo. Mimo, że pojawiało się wiele wątków i różnych postaci – łatwo się w tym odnajdywałam. Bardzo subtelne odniesienia do Boga dodały powieści kolorytu i autentyczności. Czy polecam? Zdecydowanie! Lektura idealna nie tylko dla kobiet!

„Przysięga miłości” Susan Anne Mason to trzeci tom z cyklu „Mieć odwagę, by marzyć”, kontynuacja losów rodziny O’leary.

Deirdre, po przebytym przez matkę udarze, stara się za wszelką cenę pomóc jej w odzyskaniu zdrowia. Dociera do wielkiej sławy lekarza - Matthewa Clayborne. On jednak nie chce pomóc jej matce, tłumacząc się koniecznością opieki nad swoimi pacjentami – weteranami wojennymi oraz swoją małą córeczką. Jednak Deirdre nie daje za wygraną. Po wielu prośbach i błaganiach udaje jej się przekonać doktora do zajęcia się jej matką. Lekarz - mając nadzieję, że zmiana klimatu będzie zbawienna dla chorującej na zapalenie płuc córki Phoebe, udaje się w podróż w nieznane - do Irlandzkich Łąk.

Czy Matthew pomoże matce Deirdre? Czy uda mu się zapomnieć o zmarłej małżonce i spróbować szczęścia? Czy też jego wyjazd będzie wielką porażką? Lektura „Przysięgi miłości” z pewnością dostarczy ci odpowiedzi na te i inne nurtujące cię pytania.

Tytuł książki „Przysięga miłości” znakomicie obrazuje opisaną w niej historię; historię bardzo nieśmiałej, wydawałoby się, nie mającej szans na powodzenie miłości. I to nie miłości nastolatków, tylko ludzi dojrzałych, po przejściach, ale bardzo samotnych i zagubionych. Każde z nich miało od losu szansę na szczęśliwe życie, ale jej nie wykorzystało, nie zawsze ponosząc za to odpowiedzialność. Ich poprzednie związki nie należały do udanych. Nie chcą więc pochopnie wiązać się z nowymi partnerami, są trochę zdystansowani, czasem wycofani, chcą być pewni, że jeżeli się z kimś zwiążą, ... to na całe życie.

Matthew uważa, że Deirdre na niego nie zasługuje. Już jedną kobietę w przeszłości stracił, przez swój upór. Chociaż uważam, że zbytnio siebie obciąża za śmierć żony, nie był w stanie jej pomóc, przegrała walkę z chorobą. Ale jak to może być? Mąż - lekarz, nie potrafił pomoc żonie? Ta świadomość przegranej nie pozwala mu się otworzyć, wyjść na przeciw szczęściu, delikatnie pukającej do jego serca miłości. Deirdre nie potrafi do niego dotrzeć, jest on zamknięty w swojej skorupie niedostępności. Ale w miarę wspólnego pobytu nabierają do siebie sympatii, która z czasem przeradza się w miłość. Ale też żadne z nich nie chce się do tego przyznać. Nikt z nich nie chce zrobić pierwszego kroku, obawiają się kompromitacji, boją się odrzucenia, nie chcą zostać ponownie zranieni. Ludziom skrzywdzonym przez los jest trudno znowu komuś zaufać. Potrzebują więcej czasu, aby przekonać się co do prawdziwości intencji drugiej osoby.

„Przysięga miłości” to niewątpliwie powieść obyczajowa, napisana bardzo przyjaznym językiem, pełna delikatności i subtelności. Umiejscowienie przez Susan Anne Mason historii tej miłości w pięknym, uroczo malowniczym krajobrazie dodaje jej sielskości i naturalności. Autorka doskonale kreśli portrety psychologiczne bohaterów, nie tylko pierwszoplanowych. Poznajemy ich emocje, zmagania z uczuciami, obawy o przyszłość. Obok głównych bohaterów - Matthew i Deirdre – nie można przejść obojętnie, nie da się ich nie lubić. Im bardziej się z nimi zaprzyjaźniamy na kolejnych stronach tej powieści, tym większą darzymy ich sympatią, rozumiemy ich obawy, niepokoje i troski. Chociaż początek ich znajomości rozpoczął się dość niefortunnie, to jednak w miarę upływu czasu starali się zatrzeć te pierwsze niemiłe wrażenia. Cenie i szanuję Deirdre za jej upór, wytrwałość, wspaniałomyślność, poświęcenie dla dobra innych, dobre, kochające serce. Matthew pod maską twardziela i gbura skrywa spokojnego, wyrozumiałego, oddanego mężczyznę, kochającego na zawsze.

Książka daje nam świadectwo, że należy mieć marzenia, nadzieję na miłość. W odpowiednim, najmniej spodziewanym momencie do nas zawita. Nie warto zmagać się z przeszłością, trzeba zostawić ją z tyłu, za sobą i iść dalej do przodu. Do celu - jakim jest realizacja marzeń. Ale też uświadamia nam, że nie można walczyć z przeznaczeniem, bronić się przed miłością. Trzeba ją przyjąć z wielkim sercem, podziękować Najwyższemu za jej dar.

Słowa pochwały należą się Wydawnictwu Dreams za wydanie książki. Niesamowicie rzeczywiste i prawdziwe zdjęcie pięknej kobiety, zapewne głównej bohaterki, zaprasza nas do sięgnięcia po tę pozycję. Okładka jest przyjemna, aksamitna w dotyku, ma delikatnie tłoczone litery. Nie sposób się jej oprzeć.

Książkę polecam zarówno tym zakochanym, jak i tym, którzy na miłość czekają. Otwórzcie się i przyjmijcie ją z wielka radością!