Przyjaciółka
Anna Pasternak

Basia dopiero wkracza w dorosłe życie, ma 18 lat i mieszka z rodzicami, których zazwyczaj nie ma w domu. Na co dzień lubi dobrze się zabawić. Imprezy z alkoholem, czasem z narkotykami, w gronie wielu ludzi – to właśnie jej klimaty. Znajomych ma wielu, przyjaciółkę jedną, taką prawdziwą, która zawsze jest przy niej, na którą zawsze może liczyć. Tylko czy aby na pewno? Basia ma pewne problemy, skrywa sekrety, o których woli nie mówić nikomu i tak naprawdę tylko ta jedna osoba wie, jak czasem jej ciężko. Co takiego dzieje się z Basią? Jak potoczy się jej historia?

Wiem, że dość mało zdradziłam z fabuły, jednak więcej nie mogę. Książka jest cieniutka, ma tylko 116 stron, a mimo to autorce udało się w niej poruszyć pewne niełatwe tematy. Mnie osobiście się podobała, a wszystko przeżywałam razem z bohaterką.

Główną bohaterką jest Basia, młoda dziewczyna, która mierzy się z... (niestety nie mogę zdradzić, z czym dokładnie). To osoba, która stwarza pozory, a prawdę głęboko skrywa, na dodatek nie akceptuje się i to na wielu płaszczyznach. Jest bohaterką, którą wywołuje wiele różnych emocji w czytelniku.

„Przyjaciółka” to cieniutka książka, którą według mnie warto przeczytać. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Ta książka, która liczy zaledwie 115 stron to naprawdę kawał dobrej historii. Główna bohaterka Baśka dopiero rozpoczyna przygodę z dorosłością, a już ma za sobą wiele trudnych przeżyć. Zdrada chłopaka, brak akceptacji samej siebie i nieustannie towarzyszące jej wrażenie osamotnienia, sprawiają, że wpada w sidła wyniszczającej choroby. Jedyna jej bliska przyjaciółka okazuje się być samolubną egoistką, co powoduje, że Baśka czuje się coraz gorzej a choroba przybiera na sile. Czy młodej kobiecie uda się poukładać życie na nowo i rozprawić się z dręczącymi ją demonami?

Przeczytałam tę pozycję za jednym podejściem. Nie tylko ze względu na jej niewielką objętość, ale również na treści, które poruszała. Już po pierwszych stronach lektury łatwo się domyślić, że choroba, z którą zmaga się główna bohaterka to anoreksja. Choroba, która zbiera żniwo nie tylko wśród modelek i celebrytek, ale też wśród zwykłych ludzi, którzy nie potrafią poradzić sobie z dążeniem do obowiązującego kanonu piękna.

Poza zwróceniem uwagi na chorobę, autorka pokazuje nam również, że częste imprezy, morze wypitego alkoholu, atencja mężczyzn i bogate życie erotyczne wcale nie sprawiają, że czujemy się mniej samotni i bardziej szczęśliwi. Wręcz przeciwnie, może to prowadzić do coraz gorszego spojrzenia na samego siebie.

Ostatnim problemem, który możemy dostrzec w tej książce są relacje, głównie te toksyczne, z ludźmi, na których nigdy nie będziemy mogli liczyć, jeśli będziemy myśleć o swoim, a nie ich dobru.

Byłam bardzo zaskoczona, że w tak niewielkiej książce zmieściło się tyle bólu, rozczarowania, samotności i braku zrozumienia. Niemniej zakończenie daje nadzieję na lepsze jutro dla bohaterki, która krok po kroku próbuje pomóc, tym razem sama sobie.

Była to niewątpliwie lektura, która zmuszała do refleksji, ale również rzucała trochę inne spojrzenie na świat młodych ludzi, którzy z dnia na dzień próbują wpasować się w jakieś narzucone z góry normy, którzy przy tym są zagubieni i samotni mimo tego, że często otaczają ich tłumy ludzi, na których jednak nigdy nie będą mogli liczyć.

,,Trzeba chcieć zmian 

i je wprowadzić w życie."

Przyjaźń, tak jak miłość i wiele innych relacji ma różne oblicza. Często takie bliskie znajomości trwają wiele lat, ale też mają szans przetrwać próby czasu. Jest przyjaźń między kobietami, mężczyznami, między kobietą i mężczyzną, dorosłym i dzieckiem, rodzicami i dziećmi, ale też bywa taka, o której napisała pani Anna Pasternak w swoim opowiadaniu pt.: ,,Przyjaciółka".

Basia ma niespełna osiemnaście lat, mieszka w Opolu z rodzicami, których często nie ma w domu. Spędza czas w gronie przyjaciół i znajomych, korzystając z życia, biorąc udział w imprezach, zdarza się, że sięga po alkohol, papierosy, a nawet narkotyki. Jej bardzo bliską psiapsiułką jest Hania, z którą wzajemnie zwierzają się ze swoich trosk, przeżytych wrażeń, uczuć i zmartwień.

Gdy zaczynałam czytać tę książkę o niewielkiej, 114-stronicowej książki, spodziewałam się zwykłej historii o tych dwóch serdecznych koleżankach, których relacja zostanie zaburzona z jakichś powodów. I wszystko tak się zaczynało, gdyż chodziło o chłopaka, w którym obie się zakochały. Wszystko zaczęło się zmieniać, gdy na ich drodze pojawił się Grzesiek zwany Spikem, student Politechniki Wrocławskiej na wydziale architektury

Jednak dosyć szybko zaczął wkraczać w tę opowieść inny wątek, wraz z którym słowo ,,przyjaciółka" zaczęło nabierać zupełnie innego, bardziej symbolicznego znaczenia. Każdy ma czasami tego rodzaju ,,przyjaźń", która ma niszczącą siłę, gdy odniesiemy ją do dręczące nas choroby i dolegliwości.

Szkoda, że pani Anna Pasternak nie pokusiła się o szerszą formę literacką, by jeszcze bardziej wniknąć w relacje z Grześkiem, czy Marcinem i ukazać bardziej dogłębnie walkę o normalność. Mimo tak oszczędnej sposobu snucia historii, udało się autorce oddać stan psychiczny głównej bohaterki, wewnętrzne blokady, spojrzenie na siebie, tok myślenia i motywy postępowania.

,,Przyjaciółka" to krótkie opowiadanie, którego tytuł nabiera zupełnie innego brzmienia w kontekście poruszanego, głównego zagadnienia. Autorka w prostych, niewyszukanych słowach opowiada o relacjach między młodymi ludźmi ukazując ich wewnętrzne rozterki i spojrzenie na dziejącą się sytuację ich oczami. W tym celu zastosowała narrarcję pierwszoosobową oddając głos nie tylko Basi, ale też innym, ważnym osobom w tej historii.

Fabuła jest bardzo zwięzła, przemykająca po mniej ważnych aspektach opowiadania, by zwrócić uwagę na problem, który dotyczy wielu młodych, często nastoletnich osób niepotrafiących zaakceptować siebie takimi, jakimi są. Treść opowiadania napisanego przez debiutującą pisarkę skierowana jest głównie do młodych ludzi wchodzących w dorosłość, którzy w pogoni za szczupłą sylwetką wkraczają na ścieżkę, z której trudno zawrócić. Nie jest to historia dynamiczna i zbyt rozbudowana, ale pewnością tego rodzaju opowieści są potrzebne, zwłaszcza, w dzisiejszym świecie, w którym obowiązujące trendy, modę, sposób odżywiania się, wizerunek, sposób bycia wytyczają media społecznościowe, presja społeczna i postrzeganie drugiego człowieka, zwracając uwagę na jego wygląd, a nie charakter.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu Novae Res