Przepowiednia
Emilia Kiereś;

Adam i Klara to kochające się rodzeństwo. Nie mają rodziców i zdani wyłącznie na siebie wiodą spokojne życie w swoim dworku. Dziewczynka, choć niewidoma, świetnie radzi sobie z codziennymi obowiązkami. Adam, który jest garncarzem od czasu do czasu wyjeżdża na targ, aby sprzedać swoje wyroby. Dzięki temu jest w stanie utrzymać siebie i młodszą siostrę.

Spokojne życie tej dwójki pęknie jak mydlana bańka, a wszystko to za sprawą niespodziewanego gościa - pewnej starszej kobiety, która pojawi się w dworku i tym samym zaburzy jego porządek. Bolesna rozłąka, tajemnica sprzed lat... a do tego cygańskie wróżby i przepowiednia!
Razem z taborem, pośród tylu kolorów, pięknych ozdób, przy dźwiękach cygańskiej muzyki wyruszamy w niesamowitą podróż! Ostrzegam! Nie będzie to zwykła wędrówka, bowiem budzi się magia... A to, co zostało powiedziane przed laty - zacznie się wypełniać.
"Przepowiednia" to pełna ciepła baśń o miłości i wielkiej odwadze. Książka, choć przeznaczona jest dla młodszych czytelników, zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Na podstawie losów Klary i Adama, autorka świetnie pokazała, czym jest odpowiedzialność za drugiego człowieka. Baśń ta niezwykle chwyta za serce i z całą pewnością uczy.
Jeśli chodzi o wygląd wizualny to jestem oczarowana przepiękną okładką! Książka wydana jest naprawdę świetnie, w grubej oprawie. W środku czeka na nas wiele pięknych ilustracji, które dodają całej historii uroku.
Jak najbardziej polecam, zarówno młodszym jak i starszym czytelnikom, bowiem ukazane w niej wartości powinien znać każdy.
Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwo Akapit Press

 To moje pierwsze spotkanie z prozą pani Emilii i przy pierwszym wrażeniu starałem się odebrać tę opowieść swym wewnętrznym dzieckiem. To właśnie do dzieci 10+ jest kierowana ta książka, a ja standardowo pokusiłbym się, by czytać ją młodszym. Moje wewnętrzne dziecko odebrało tę historię trochę sceptycznie. Z początku zapowiadało się ciekawie - cyganie, wieszczki losu i cygańskie dziecko pozostawione w lesie. Następnie samotne rodzeństwo - Adam, garncarz, utrzymujący dom i zajmujący się swoją niewidomą siostrą Klarą. Wtem pojawia się Zyta - pomocnica domowa z czasów, gdy żyli jeszcze rodzice dzieciaków. Tu pojawiają się problemy z tą opowieścią, bo Zyta nic do niej nie wnosi - jest tylko jakąś drugoplanową antagonistką, która nie lubi dzieciaków i narzuca im się swoją osobą. Oczywiście to perypetie rodzeństwa są tu głównym wątkiem i zastanawiam się, czy ten wątek jest dla dziecka dostatecznie interesująco przedstawiony. Właściwie nie muszę się zastanawiać i mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że dla dziecka będzie to idealna lektura do poduchy. 
   Osobiście nie usnąłem przy tej lekturze i nie jest ona zła, lecz pozbawiona pewnej akcji, pewnego wow, które by wprawiło dziecko w osłupienie. Ta lektura jest lekka, stonowana, lecz ma w sobie jakiś baśniowy wydźwięk. Z początku też wyczuwamy nieokreślony element grozy czający się w opisach niekomfortowych sytuacji przytrafiających się bohaterom. Nie jest to jednak czysta groza, a bardziej niepokój. Najpiękniejsze co możemy przeczytać w tej lekturze to opisy przyrody. Świetnie odwzorowują faktyczne zachowania przyrody i mogę się założyć, że te poetycko piękne opisy są atutem autorki w jej opowieściach. Historia mocno kochającego się rodzeństwa jest przepełniona tajemniczą przepowiednią Sułbotar - wieszczek losu, które zawsze przepowiadają los nowo narodzonych cyganiątek. Bardzo łatwo się domyślić, że jedno z głównych bohaterów spośród rodzeństwa będzie porzuconym cygańskim dzieckiem. W pewnym momencie rodzeństwo będzie gorączkowo poszukiwać się nawzajem. Poszukiwaniom towarzyszyć będzie magia w postaci utraconego cienia oraz odbicia w lustrze później rozbitym. To odbicie będzie mieć znaczenie w poszukiwaniach, ale nie będzie nam dane dowiedzieć się, co z tym odbiciem stanie się dalej. 
   Zakończone sukcesem poszukiwania staną się zrozumieniem przepowiedni z pięknym morałem i sielankowym happy endem. W tej historii pojawią się wartości takie jak miłość, wolność, odpowiedzialność i oddanie. Możesz tą baśnią ukołysać dziecko do snu lub jeśli lubisz literaturę dziecięcą, uprzyjemnisz sobie tą lekturą nudny jesienny dzień. Książkę czyta się swobodnie i powoli, jednak nie będzie Ci to przeszkadzać - zapewniam!

Bardzo ładnie wydana książka. Historia też wciąga.