Przepaść czasu : "Zimowa opowieść" Szekspira opowiedziana na nowo
Jeanette Winterson

Po przeczytaniu " Shylock się nazywam" Howard'a Jacobson'a, książki, która na nowo opowiadała historię "Kupca weneckiego", z ciekawością sięgnęłam po kolejną ( a tak na prawdę pierwszą z cyklu) wersję dzieł tego Wielkiego Dramaturga. Tym razem poznałam współczesną postać "Zimowej opowieści", którą Jeanette Winterson zatytułowała "Przepaść czasu". Punktem wyjścia powieści jest skomplikowana relacja między trójką przyjaciół. Leo i Mimi są małżeństwem. Kseno jest ich przyjacielem. W przeszłości Leo i Kseno byli kochankami. Mimo wspólnej historii, Leo podejrzewa żonę i najlepszego przyjaciela o romans i o to, że Mimi nosi pod sercem nie jego dziecko, a Ksena. Te, właściwie nie poparte niczym zarzuty, zaślepiają go. Nie potrafi obiektywnie ocenić faktów. Jest tak pewny swego, że dąży do zemsty. To pragnienie doprowadza do tragicznych w skutkach zdarzeń. Jedną z konsekwencji jest wywiezienie nowo narodzonej dziewczynki do miejsca zamieszkania, wg wersji Leo, jej prawdziwego ojca. Od tego momentu nic już nie jest takie samo. Życie bohaterów, jak i małej dziewczynki, ulega ogromnej przemianie. Książkę czyta się niezwykle lekko i bardzo szybko. Znajdziemy w niej i elementy dramatyczne, ale też i dobre poczucie humoru. Autorka wspaniale wpasowała opowieść sprzed ponad pięciuset lat, w naszą rzeczywistość. Okazało się, że problemy, które przedstawiał w swoich dziełach William Szekspir, mają charakter ponadczasowy. Potwierdza to, jak doskonałym pomysłem było podjęcie tego projektu przez Howarth Shakespeare. W dzisiejszych czasach ludzie wzbraniają się przed czytaniem, a co dopiero czytaniem autora piszącego w XVII wieku. Te powieści, nie tylko przypominają tematykę znanych tragedii. One również przypominają o podstawowych wartościach. W tej historii autorka próbowała przekazać czytelnikowi, jak wielkie znaczenie ma przebaczenie. Jak ważne dla przyszłości jest pozostawienie przeszłości w spokoju. Nawet najgorsze rzeczy, które miały miejsce, mogą zostać naprawione, trzeba tylko chcieć. Jak pisze sama autorka: "Przeszłość obciąża przyszłość (...) przeszłość można odkupić". Czas biegnie nieubłaganie, nie zatrzymamy go, ale nasze działania mogą wpłynąć na sposób w jaki będzie się on toczył. "Świat trwa niezależnie od radości i rozpaczy, od szczęścia jednej kobiety czy straty jednego mężczyzny. (...)A, to co nas na zawsze zmienia, dzieje się, choć nie wiemy, że się stanie. A chwila wyglądająca jak inne, jest tą, w której pękają albo zrastają się serca.(...) Potrzeba tak niewiele czasu , żeby zmienić całe życie, i potrzeba całego życia, żeby zrozumieć tę zmianę." Cała powieść jest pełna takich pięknych perełek. Autorka przyznała, iż "Zimową opowieść" Szekspira traktuje niezwykle osobiście. Sama była osobą, którą rodzice porzucili, i która została adoptowana. Stąd może taka widoczna potrzeba pokazania tych emocji, zwrócenia uwagi czytelnika na to co jest na prawdę w życiu ważne. Polecam lekturę "Zimowa opowieść. Przepaść czasu". Oczywiście trzeba pamiętać, że jest to może nie ścisłe, ale jednak, odwzorowanie twórczości dramaturga, dlatego też nie należy spodziewać się typowej, współczesnej powieści. Dla sympatyków Szekspira, dla tych którzy chcą sobie przypomnieć, bądź utrwalić, jego twórczość, dla tych którzy po prostu chcą sobie poczytać coś klasycznego, myślę, że będzie to dobry wybór. Więcej recenzji na fifraku.blogspot.com Zapraszam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

"Z mężczyznami było łatwiej. Seks był prosty,często anonimowy. Mroczny nieznajomy, który(tej nocy) nazywał się miłość."

Egzemplarz tej powieści otrzymałam jako gratis do nagrody w konkursie. Byłam zachwycona zarówno okładką jak i nawiązaniem do "Zimowej opowieści" Szekspira. I tutaj muszę przyznać moje zachwyty się niestety skończyły.

 

Na początku powieści poznajemy dwóch chłopców, przyjaciół, kochanków. Są ze sobą niezwykle związani, na tyle że ich przyjaźń dorasta razem z nimi. Wydają się zżyci niemal jak bracia. Jednak zazdrość o kobietę niszczy ich relację, burzy wieloletnią przyjaźń i prowadzi do makabrycznych wydarzeń.

 

We wstępie poznajemy w skrócie utwór Szekspira do którego odnosi się "Przepaść czasu". Z jednej strony to dobrze, bo przypomniało mi fabułę dramatu wielkiego pisarza, z drugiej natomiast strony zrozumiałam że wiem jak ta historia się skończy, a to już niekoniecznie mi się podobało.

 

"Robotnicy idą, pijacy upadają, taksówki zwalniają i szybko odjeżdżają.Pies w śmietniku, kobieta w oknie,czarny mężczyzna śpiący na złożonym bilbordzie "

 

Czy podobała mi się ta książka?

 

I tak i nie. Podobał mi się sam pomysł na uwspółcześnienie klasyki literackiej.żeby przybliżyć ją młodym ludziom. Nie podobał mi się  natomiast styl autorki. Obok pięknej i smutnej historii o miłości, chorobliwej zazdrości, porzuceniu i stracie, raził mnie wulgarny język przeplatany z szekspirowskimi cytatami. Czytając miałam wrażenie że autorka "wrzucała" je trochę na siłę, jakby z musu, tylko po to żeby przypomnieć czytelnikowi że jej książka jest inspirowana jego dramatem. Ograniczyła współczesność do chęci zdobywania pieniędzy,alkoholu,seksu i chamstwa. Dodatkowo Fabuła wydała mi się bardzo chaotyczna. Momentami musiałam chwilę odetchnąć,poukładać sobie wszystko, bo nie do końca  nadążałam za myślami autorki.

"...miłość to gorąca mieszanka seksu i rozpaczy: seksu bo go potrzebujesz;rozpaczy,bo jesteś samotny. To w KIM się zakochujesz, naprawdę nie ma znaczenia."

 

Jeżeli chcielibyście  poznać piękna i wzruszającą historię  to polecam  sięgnąć po oryginał czyli "Zimową opowieść". "Przepaść czasu" nie wydaje mi się godna uwagi.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdy dostałam do zrecenzowania tę pozycję patrzyłam z przerażeniem. Ja? Szekspir? Czytanie? Ocena? Jedno jest pewne - dobrze ( a może właśnie źle?), że nie widzieliście mojej miny! Zaczęłam swoisty jednodniowy taniec z "Przepaścią czasu". Brałam ją do ręki, odkładałam, znów brałam, ale tym razem zerkając na losowo wybrane strony i znów kładłam na stoliku. No, ale pomyślałam - trzeba by było ją przeczytać! Więc wzięłam, siadłam i zaczęłam czytać. Zaczęłam i skończyłam, gdy odwróciłam ostatnią stronę i końcową okładkę. Odpłynęłam... Pochłonięta historią inspirowaną Szekspirem nawet nie zauważyłam jak mija czas, a stron w niej ubywa. Długo myślałam jak napisać recenzję tej pozycji. Opisać pokrótce oryginał oraz interpretację? Napisać o jednej i odnieść do tej drugiej? Nie pisać o książce nic tylko o moich odczuciach z nią związanych? Siedząc i pisząc to co czytacie dalej nie wiem, w którą stronę podążyć. Nie wiem jak wielu z Was nie zna twórczości Szekspira - oczywiście mowa tu o całej. Nie wiem też ilu z Was lubi sztuki, a ilu nie. Ja niestety należę do drugiej grupy stąd też moje paniczne obawy do czytania tej książki. Bałam się, że to sztuka, że z samego tego ją skrytykuję. Jednak to co dostałam zaskoczyło mnie bardzo i to pozytywnie. Nie napiszę o czym jest ta historia. Ci co znają Szekspira wiedzą, a Ci co nie znają niech przeczytają. Niech nie popełnią mojego błędu i nie boją się po nią sięgnąć. To co tu dostajemy to przeniesioną w dzisiejsze czasy tragedię Szekspira - zazdrość, gwałtowność, nieodpowiednie decyzje, dramatyczne zdarzenia. Dla mnie to niesamowita, wciągająca i interesująca historia. Bardzo mi się podobała i liczę, że Wam również. Sięgnijcie po nią - szczególnie jeśli oryginalna klasyka Was przeraża. Macie szansę poznać ją na nowo, współcześnie, a zarazem z echem dzieła Szekspira!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z okazji przypadającej w 2016 roku 400. rocznicy śmierci Szekspira brytyjski wydawca Hogarth Press zaprosił do współpracy bestsellerowych pisarzy. Powierzył im opowiedzenie na nowo najbardziej znanych dzieł wielkiego dramaturga. Owocem ich pracy i talentów literackich jest kolekcja współczesnych powieści, które zostaną wydane w kilkunastu językach na całym świecie. W Polsce książki ukażą się pod szyldem Projekt SZEKSPIR. Przepaść czasu, to, opowiedziana całkowicie od nowa"Zimowa opowieść". Postaci są te same, jednak postawione w innym czasie, borykać się muszą, z takimi samymi problemami. Leo, właściciel fabryki, to zazdrosny i gwałtowny mąż Mimi, która spodziewa się kolejnego dziecka.Przepełnia go frustracja i gniew na żonę, gdyż dziecko, nie jest tym, co miałoby dla nie go jakieś znaczenie.Dodatkowo, najbliższy przyjaciel, z którym, kiedyś łączyło, go coś więcej niż tylko przyjaźń , utrzymuje coraz bliższe relacje z jego żoną, co jeszcze bardziej potęguje jego wściekłość.Pewnego dnia Leo, traci kontrolę nad swoim zachowaniem, a jego działania, mają wpływ na wszystkie osoby z jego otoczenia. Początkowo, parę osób też to zauważyło, miałem kłopot, aby zagłębić się w treść książki.Dopiero, po pewnym czasie, zacząłem zauważać jej złożoność i opowieść wciągnęła mnie w swój świat.Rewelacyjnie napisana, sam Szekspir, pewnie byłby zachwycony.Ja jestem zadowolony z lektury, a to dużo.Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)