Przeminęło z czasem
Ángela Becerra

„Przeminęło z czasem” to ciekawa opowieść o sztuce, miłości i tajemnicach z przeszłości. Historia wydarzyła się w Paryżu, ale autorka przenosi nas również w inne miejsca na świecie – do Katalonii, na marokańską pustynię, do Nowego Jorku, czy Wenecji…
Główna bohaterka to młoda dziewczyna o dość niespotykanym imieniu Mazarine, absolwentka sztuk pięknych, młoda malarka zafascynowana twórczością sławnego paryskiego malarza znanego w świecie sztuki pod pseudonimem Cadiz. Jej marzenia spełniają się, gdy artysta zgadza się udzielać dziewczynie lekcji w swoim atelier.

Mazarine to sierota, tajemnicza samotna kobieta o ogromnej wrażliwości i nieprzeciętnej urodzie, z jednej strony – niekochana, niezrozumiana, pełna wewnętrznych sprzeczności, wyobcowana… z drugiej – tęskniąca za miłością, spragniona czułości, poszukująca spełnienia i jednocześnie odrzucająca uczucia, które stają na drodze do jej serca.
Gdy pewnego zimowego dnia na jej drodze pojawia się młody chłopak i pragnie ofiarować Mazarine swoją miłość, uwielbienie, czułość i opiekę oraz wszystko to, czego do tej pory nie zaznała w życiu, dziewczyna go odrzuca. Kobieta nie chce się z nim spotykać, walczy sama ze sobą i swoimi wewnętrznymi rozterkami, a przede wszystkim z niespełnioną miłością do Cadiza, która pozostaje jedynie mrzonką i wyrazem ekspresji przenoszonej na płótna.

Cadiz to twórca tzw. dualizmu wyuzdanego, sześćdziesięcioletni mężczyzna pochodzący z Hiszpanii, urodzony w Kadyksie pod nazwiskiem Antequera. Wybierając sobie pseudonim artystyczny pragnie uczcić w ten sposób miejsce swojego urodzenia. Cadiz od wielu lat jest żonaty z Sarą Miller – sławną panią fotograf, z którą ma dorosłego syna Pascala.
Od momentu spotkania Mazarine życie malarza ulega zmianie. Dziewczyna staje się jego natchnieniem, lekiem na niemoc twórczą i wewnętrzne frustracje. Kobieta jest jego marzeniem, szczęściem, bez którego nie potrafi istnieć i tworzyć. Dualizm, który stosuje w swoim malarstwie znajduje odzwierciedlenie również w jego życiu. Cadiz egzystuje równocześnie w dwóch światach: tym rzeczywistym – jako mąż i ojciec i tym artystycznym – jako natchniony malarz, którym targają  sprzeczne emocje.
Sprawy jeszcze bardziej się komplikują, gdy wychodzi na jaw, że ów młody chłopak tak uparcie adorujący Mazarine jest synem Cadiza – jej mistrza…

Co z tego wyniknie? Czy dziewczyna poradzi sobie z niszczącym uczuciem artysty, jego zazdrością i targającymi nim sprzecznościami? A może zaakceptuje bezwarunkową miłość Pascala?

Mazarine jest właścicielką średniowiecznego medalionu, a dom, w którym zamieszkuje od dzieciństwa kryje pewien sekret sprzed wieków. Ów srebrny medalion z tajemniczymi znakami jest dla dziewczyny amuletem, dzięki któremu rozwija się w niej i rozbudza pasja tworzenia.

Kim jest tajemnicza Sienna spoczywająca przez wiele wieków w kryształowej trumnie? Jaki jest jej związek z rodziną Mazarine? Co kryje historia srebrnego medalionu? Czym zajmuje się tajemniczy zakon?

Angela Becerra stworzyła piękną, magiczną historię, która przyciągnęła mnie jak magnes. Artystyczne dusze bohaterów pełne wrażliwości, targane sprzecznościami dodają powieści wiele uroku. Tajemnicza historia rodu powiązanego z  zagadkowym amuletem i piękną „Śpiącą Królewną” w kryształowej skrzyni wprowadzają element niesamowitości, baśniowy klimat i rozbudzają zainteresowanie.

Polecam.