Przekraczanie granic
Ewelina Dobosz

Judyta Jasiak jest psychoterapeutką. Ale przede wszystkim jest wdową i samotną matką dwójki małych dzieci. W pracy stawia na zaangażowanie i perfekcjonizm. Nigdy nie przekracza granic. Nigdy nie musiała rozmyślać o konsekwencjach. Aż do teraz...
   Maksymilian Ostrowski jest ministrem sprawiedliwości. Od jakiegoś czasu nękają go urojenia i omdlenia oraz stany lękowe. Próbuje znaleźć rozwiązanie swojego problemu. Trafia na Judytę. Kobietę, która budzi jego pożądanie...
   Co się dzieje z Maksem? Czy Judyta postawi właściwą diagnozę? Czy przekroczą granice profesjonalnego zachowania? Co się stanie gdy do gry wkroczy przeszłość kobiety?

   Ewelina Dobosz jest autorką poczytnych powieści. Wydała między innymi dylogię "Nową tożsamość" i "Droga na szczyt". To właśnie "Droga na szczyt" zdobyła moje serce. Po niej koniecznie chciałam poznać kolejną historię, którą podarowała czytelnikom Ewelina. Za mną pierwszy tom serii "Zakazane relacje" o tytule "Utrata kontroli". W niej poznaliśmy historię Agaty i Rafała. Była na tyle fajna, że chciałam więcej. I oto dostałam. Odrobinę tajemniczą, ryzykowną z nutką ognia. Przynajmniej takie odniosłam wrażenie po opisie. Środek okazał się być jeszcze lepszy. Nie spodziewałam się takich wielkich informacji że sceny politycznych. Konszachtów, spisków i wrednych zachowań. Świetne tło. Ono i przeszłość głównej bohaterki. Ten mroczny epizod, który poznałam w pierwszym tomie. Maks jako postać z pierwszych stron gazet, internetu oraz mediów był poważny i zachowawczy. Bardzo ostrożny oraz oszczędny w informacjach przekazywanych mediom, jeśli chodzi o życie prywatne. Natomiast na stopie prywatnej był bardzo fajny. Troskliwy i opiekuńczy z werwą i temperamentem. Oczywiście wyłączając epizody, które ostatnio go gnębią, a których w żaden sposób nie rozumie. Tutaj widać, że autorka zrobiła dobry research jeśli chodzi o stronę psychologiczną. Główna bohaterka jest perfekcyjnie i zaangażowana w swoją pracę. Stara się pomóc potrzebującym a tym samym pogodzić to wszystko z rodziną i małymi dziećmi. Zaradna i uparta kobieta. Spokojna i pewna siebie. Dumna, wszystko chce robić sama. Wspaniale wychowuje dzieci, jeśli chodzi o naukę empatii i troski. Szkoda mi jej byłoby, bo nie powinna wszystkiego nosić na swoich barkach. Na ogromny plus była jej rodzina. Zarówno rodzice, jak i brat oraz bratowa. Relacja tych ostatnich z główną bohaterką zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Natomiast relacja Judyty o Maksymiliana od razu wyzwoliła te iskry. Tą chemię, która była wręcz namacalna. Nie zabrakło pikanterii oraz ognia. Podziwiałam głównego bohatera za podejście do sytuacji z Paulą. Nie zdradzę wam kim ona dla niego jest, ale nie sądziłam, że on będzie zdolny do takich poświęceń. Że będzie chciał ją chronić za wszelką cenę. Mimo tego, co jest między nimi potrafią zachować się poważnie i rozsądnie. Brawa. Choć nie powiem - moje brwi co rusz szybowały wysoko. Na niektóre sytuacje natomiast reagowałam tekstem "A to dobre!". Autorka fajnie trzymała napięcie. Zgrabnie przeplatała miłość ze strachem. Radość z niepewnością. Smutek z euforią. Istna mieszanka wybuchowa. Emocji podczas czytania towarzyszyła mi masa. To powieść wielowątkowa, a każdy z nich został dostatecznie rozbudowany. Bez zbędnych opisów czy sztuczności. Jedno co mogę zdradzić to fakt, że powieść została podzielona na części. Na etapy znajomości głównych bohaterów i rozwijania się sytuacji. Bardzo celny zabieg. Tom drugi nie jest bezpośrednią kontynuacją pierwszego, aczkolwiek pewne wątki się powtarzają. Wątki i bohaterowie. I w moim jest od lepszy. Bardziej ciekawy i intrygujący. A tym bardziej szokujący. Z przyjemnością czytałam poczynania dwójki bohaterów, których połączył problem psychologiczny i niespodziewane uczucie. Jestem na tak i dlatego śmiało mogę wam polecić tę lekturę. Warto ją przeczytać, szczególnie jeśli spodobała się wam historia poprzedniej dwójki bohaterów.