Prywatne życie Mikołaja Kopernika
Jerzy Sikorski

Nie wiedziałam zbyt wiele o Mikołaju Koperniku dopóki moja siostra nie zaczęła narzekać, że przeczytała o Koperniku interesującą książkę, z której dowiedziała się dużo na temat sytuacji historycznej i społecznej Polski jego czasów, ale nie znalazła zbyt wiele o nim samym. Kiedy zauważyłam na stronie wydawnictwa Elset książkę pod tytułem Prywatne życie Mikołaja Kopernika, pomyślałam o niej. Szczerze mówiąc nie byłam tak ciekawa życiorysu Kopernika jak moja siostra i zaczęłam czytać raczej z obowiązku. Wielki astronom jednak okazał się tak sympatycznym człowiekiem, że zaskoczona przeczytałam książkę w kilka dni. Na początek powiem trochę o graficznej stronie książki. Wydrukowana jest na grubym papierze w miękkiej okładce ze skrzydełkami. Na skrzydełkach umieszczone są reprodukcje kilku portretów Kopernika. Tekst wzbogacony jest licznymi rysunkami i dokumentami. Książka podzielona jest na pięć części w zależności od etapów życia Kopernika. Czas poszukiwań to opowieść o pierwszych latach życia astronoma i wczesnej młodości. Bardzo podobała mi się ta część, ponieważ pokazuje jak wielu ciekawych przyjaciół miał Kopernik i dużo mówi o jego pracowitości oraz poszukiwaniach pasji. Dowiedziałam się też jak odbywało się robienie kariery w tamtych czasach i jak dużo zależało od wpływowego krewnego. Kopernik miał wuja biskupa, który bardzo mu pomagał w tamtym okresie, finansował na przykład jego studia. Druga część ma tytuł Czas odkrywania i opowiada o początkach badań astronoma. Dużo tu też informacji dotyczących jego niechęci do robienia kariery duchownego. Wolał prowadzić badania astronomiczne i poświęcał temu wszystkie pieniądze i wolny czas. Wuj tego nie akceptował, więc w pewnym momencie przestało się układać między nimi. Przy okazji okazało się, że Kopernik nie był ambitnym człowiekiem, nie zależało mu na zaszczytach. Kolejna część to Czas wojny, z której można się dowiedzieć jak to było z obroną zamku przed Krzyżakami. Szczerze polecam ten rozdział, bo mi zdecydowanie rozjaśnił tę kwestię. Z koleiCzas miłości to opowieść o początkach Luteranizmu i wpływu, jaki miał na związki duchownych z kobietami. Okazało się, że Mikołaj Kopernik nie był takim pustelnikiem za jakiego go miałam. Choć taki skromny, niepozorny i oddany nauce, również miał swoje ludzkie odruchy i potrzeby. Ale to akurat bardzo spodobało mi się w nim, zupełnie nie uważam, by miał się czego wstydzić. Czas pożegnania to ostatnia część, bo dotyczy schyłku życia Kopernika. To smutny rozdział i dopiero przy nim uświadomiłam sobie, jak bardzo przywiązałam się do tej postaci. Książkę czytałam raczej jak beletrystykę, więc ruszyła mnie jego śmierć. Jest napisana naprawdę nieskomplikowanym językiem, więc nie wymaga od czytelnika specjalistycznego przygotowania. Wszak poznawanie słynnego astronoma od strony bardzo prywatnej może być ciekawe dla każdego. Nie jestem historykiem i nie wiem na ile to wszystko są pewne informacje, więc nie mogę książki oceniać pod tym względem. Opisana jest jednak ciekawie, zwłaszcza fragmenty dotyczące charakteru i spraw osobistych Mikołaja Kopernika. Nużyły mnie trochę opisy rozgrywek między biskupami, choć rozumiem, że są istotne dla zrozumienia wielu spraw i decyzji astronoma. Najlepszą rekomendacją jednak może będzie rozradowana mina mojej siostry, gdy dziś rano wręczyłam jej Prywatne życie Mikołaja Kopernika. Oczy jej się zaświeciły podczas przeglądania książki. Myślę więc, że zainteresowani Kopernikiem będą zadowoleni.