Prawdziwa miłość. Trylogia panien młodych z Nantucket
Jude Deveraux

Mam duszę romantyczki, czytanie o miłości pozwala mi odpocząć od codziennej, szarej egzystencji i przenieść się do pięknego świata wielkich, szalonych uczuć. Dlatego z zainteresowaniem sięgnęłam po romans Jude Deveraux ''Prawdziwa miłość. Trylogia panien młodych z Nantucket''. Czy niniejsza lektura warta była poświęconego czasu? Najpierw kilka słów o fabule. Alix Madsen to świeżo upieczona absolwentka architektury. Pewnego dnia dowiaduje się, że daleka znajoma jej matki, Adelaide Kingsley, wymieniła ją w testamencie. Wedle zapisu musi spędzić rok w domu nieżyjącej darczyńczyni. Zaskoczona tą dziwną propozycją, początkowo nie zmierza z niej korzystać. Jednak, kiedy chłopak ją porzuca, zmienia zdanie i decyduje się na przeprowadzkę. Na miejscu czeka ją nie lada niespodzianka. Okazuje się, że w starej posiadłości mieszka jej idol-słynny architekt Jared Montgomery. Mężczyzna dziedziczy dom Kingsleyów i nie jest zadowolony z przybycia gościa. Jak potoczą się losy tych dwojga. Dlaczego Alix została wymieniona w testamencie? Co łączy ją z wyspą Nantucket? Jude Deveraux ur. 20 września 1947 w Fairdale, Kentucky jako Jude Gilliam. Amerykańska autorka romansów, znana głównie z romansów średniowiecznych. Napisała również zbiór opowiadań w późniejszych okresach, w tym porewolucyjnej Ameryce XIX wieku, Colorado, i XIX wieku w Nowym Meksyku. Na swoim koncie posiada czterdzieści jeden bestsellerów ''New York Timesa''. Sprzedała ponad sześćdziesiąt milionów książek na całym świecie. W najnowszej pozycji swoich bohaterów umieściła we współczesności. Książka okazała się dla mnie bardzo przyjemną rozrywką. Liczyłam na ciekawą, wciągającą i romantyczną historię, i takową dostałam. Fabuła na pozór wydaje się prosta. Świeżo upieczona absolwentka architektury otrzymuje propozycje zamieszkania w starym domu na wyspie Nantucket. Na miejscu spotyka prawowitego właściciela posiadłości: Jareda Montgomery'ego Kingsley. Mężczyzna nie jest zachwycony tym, że musi przez rok gościć pod swoim dachem jakąś młodziutką pannę, która jest wpatrzona w niego jak w obrazek. Zapewne myślicie sobie-nic oryginalnego. A jednak autorce udało się tchnąć w całą historię sporo świeżości. Nie skupia się tylko i wyłącznie na wątku miłosnym, lecz wplata intrygujące rodzinne tajemnice i ponad dwustuletnie legendy. Prócz tego w fabułę wkrada się wątek nadprzyrodzony - duch, który nie spocznie, dopóty nie dowie się, co się stało z jego ukochaną. ''- Muszę wiedzieć, co stało się z Valentiną - stwierdził krótko. Nie powiedział jednak, że ma na to tylko kilka tygodni. Do dwudziestego trzeciego czerwca musi się dowiedzieć, co się przydarzyło kobiecie, którą kochał tak bardzo, że nawet śmierć nie mogła ich rozłączyć. Jeśli nie rozwikła tej zagadki, to nikt, kto brał udział w wydarzeniach z dalekiej przeszłości, nie zazna należnego mu spokoju''. Duch fajnie dopełnił całości, tak samo jak interesujący romans między bohaterami. Z zapartym tchem obserwowałam, jak między nimi z wzajemnej niechęci zaczyna kiełkować uczucie. Jared w jednej chwili patrzył na Alix jakby chciał się na nią rzucić, a za moment wiało od niego chłodem. Zdezorientowana dziewczyna nie ma pojęcia, co się dzieje. Dopiero stopniowo, krok po kroku dowiaduje się kilku zaskakujących faktów o swojej rodzinie i nie tylko, które w pewnym stopniu wpływają na jej ówczesne relacje ze słynnym architektem. Autorka dobrze ukształtowała ich relacje. Niemniej, zabrakło mocniejszej chemii, takiej, żeby iskry leciały oraz większej intensywności uczuć. Było ciepło, wesoło i bardzo sympatycznie, a ja pragnęłam porywczej, szalonej, burzliwej i pełnej pasji namiętności. Mimo to nie jestem jakoś szczególnie rozczarowana. Zwłaszcza, że dochodzi element paranormalny, co w sumie daje niezły efekt. Mamy widmo pewnego jegomościa, który na wszelkie sposoby miesza i mąci w życiu bohaterów. Wszystko po to, by osiągnąć swój cel. Jakie są jego intencje? Tego musicie dowiedzieć się sami. Autorka posługuje się komunikatywnym i obrazowym stylem, bez górnolotnych sformułowań, nadmiernych epitetów czy metafor. Dialogi wprawiają wrażenie naturalnych, luźnych, niemal żywcem wyjętych realnego świata. Nie ma tu wartkiej akcji i szybkiego tempa a jednak sporo się dzieje. Bohaterowie są autentyczni, wiarygodni, wzbudzają sympatię. Również drugoplanowe sylwetki są świetnie zarysowane. Każda z nich z nich ma wiele do zaoferowania. Pieczołowicie odwzorowana jest także panorama wyspy. Oczyma wyobraźni widziałam poszczególne miejsca i budynki. Aż chciałoby się tam być. To błyskotliwy, subtelnie zabawny romans z metafizyką w tle, który opowiada o sile rodzinnych więzi, pięknej, prawdziwej przyjaźni i ludzkiej życzliwości oraz o odnajdowaniu miłości i szczęścia w życiu. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Serdecznie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)