Pokój
Gene Wolfe

Bardzo niepokojąca książka, pozornie zwyczajne wspomnienia z przeszłości (?) kryją w sobie znacznie więcej niż by się mogło wydawać. O ile sama lektura jest całkiem przyjemna to już jej interpretacja stanowi spore wyzwanie. Nie jestem do końca pewien czy mu podołałem, za jakiś czas pokuszę się o ponowne przeczytanie choć z reguły tego nie robię... Z jednej strony, tej bardziej zwyczajnej, poznajemy nostalgiczną historię starego człowieka, momentami może wydawać się ona wręcz nużąca, z drugiej natomiast... Cóż. Czułem się, jakby bohater oprowadzał mnie po swoich sennych wizjach. "Pokój" nie jest łatwą lekturą co nie zmienia faktu, że ma w sobie jakąś dziwną, hipnotyczną siłę. Satysfakcjonuje równie bardzo, co zdumiewa. Koniec końców warto przeczytać i spróbować rozgryźć tę książkę. P. S. Świetna okładka, 'przydatne' posłowie Gaimana i kilka zdań dających bezsprzeczny dowód kunsztu autora.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"W prawdziwym świecie jestem staruszkiem, chorym i samotnym, i nic na to nie poradzę. Ale ten świat (...) wyczarowałem ze swojej wyobraźni i wspomnień." O fabule "Pokoju" trudno jest cokolwiek napisać. W tej niezbyt grubej, bo liczącej tylko 232 strony, zawarte jest całe mnóstwo opowieści. Przeczytamy tutaj m.in. o duchach, cyrku z "dziwadłami", o dziwnym aptekarzu, oraz o Żydzie, który sprzedawał sfałszowane księgi. Są to wspomnienia starszego człowieka, Aldena Dennisa Weera wzbogacone przez jego olbrzymią wyobraźnię. Poznajemy dzieciństwo staruszka, jego bliskich, którzy już dawno zmarli, ludzi, których było mu dane poznać... Alden nie opowiada nam jednak wszystkiego, skupia się na tym, co jest ważne dla niego samego. Sami musimy się domyślić, o co w tym wszystkim chodzi. Czy Alden w ogóle żyje, czy może jest duchem? W jakim celu chodzi do lekarza? Czym jest tytułowy "Pokój"? Powieść ta bardzo mi się spodobała. Mimo że została napisana w 1975 roku, wcale się nie zestarzała - naprawdę nie odczułam upływu lat. Została również napisana bardzo pięknym językiem, który nadaje książce magiczny klimat. Mimo lekkiego języka, jest to książka przy której trzeba się skupić. Pełna ukrytych znaczeń, wielowymiarowa, opowieści są snute przez różne osoby, więc całkiem łatwo się pogubić. Ja sama z pewnością jeszcze do niej powrócę, gdyż nie jestem pewna, czy poprawnie ją zinterpretowałam. A nuż czytając ją drugi raz, zauważę coś jeszcze?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

'Pokój' jest książką ładną. Świetnie napisaną, ciekawą, i, pomimo zaledwie 230 stron, bardzo złożoną. Wydaje się być jedną z tych książek, które trzeba przeczytać przynajmniej dwa by ją w pełni docenić. Mnie się bardzo podobała, i pewnie za jakiś rok albo dwa znów po nią sięgnę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)