Podniebny orzeł
Jiro Taniguchi

Manzō i Hikosaburō, emigranci z Japonii, napotykają w pobliżu swojej amerykańskiej chatki na rodzącą Indiankę. Ratują młodą kobietę, która mocno osłabła po porodzie, i jej nowo narodzone dziecko. W ten sposób nawet o tym nie wiedząc nie tylko łączą swój los z Indianami, ale i wpadają w tarapaty związane z białymi osadnikami. To wydarzenie okazuje się kamieniem milowym w ich życiu. Ich los zostaje nierozerwalnie połączony z jednym z indiańskich plemion, w którym to odnajdują swoje miejsce na ten przeklętej, pełnej przemocy ziemi. Spokój i szczęście nie trwa jednak zbyt długo. Sytuacja muszą ich do ponownego stania się pełnokrwistymi wojownikami, którzy walczą na śmierć i życie w obronie tego, co jest dla nich cenne. Przyjmą wszystko co indiańskie, także imiona: Podniebny Orzeł i Wietrzny Wilk (tak nazywa się także druga manga Jiro Taniguchiego).

Okazuje się, że plemiona indiańskie walczą o terytoria coraz częściej zasiedlane górnikami poszukującymi złota, a amerykańskie wojsko stara się zlikwidować problem indiański w krwawy sposób. Początkowo „tylko” wybijają stada bizonów, które dostarczały Indianom mięsa i skór, ale kolej i gorączka złota pożerają kolejne tereny należące do plemion indiańskich. Kiedy biali osiedlają się na świętej górze w Górach Czarnych, nie ma już odwrotu: oznacza to wojnę. Wojnę, w której będą brali także udział Podniebny Orzeł i Wietrzny Wilk.

Nowi pobratymcy plemienia Oglala są ciekawym nabytkiem: nie dość, że popierają walkę o dobro Indian, to jeszcze mają bardzo rygorystyczny kodeks honorowy oraz znają skuteczne sztuki walki. Manzō włada jujitsu, sztuką walki, a Hiko, w odróżnieniu od Indian, używa długiego łuku i to nawet podczas jazdy konno, z którego bezbłędnie trafia w cel ledwie w zasięgu wzroku.

Więcej na