Pocałunek śmierci
Roberto Saviano

Zapraszam Was do Neapolu, gdzie macki ciemności wychodzą na powierzchnie. Upokorzenia, przemoc, niepewność i pieniądze - o tym przeczytacie  w "Pocałunku śmierci", który wciąga, choć doskonały nie jest.   Z czym kojarzą się Wam Włochy? Pewnie spora część z Was powie, że z  wakacjami, z pięknymi miejscami do zwiedzania, z cudowną pogodą. A czy słyszeliście o czymś takim, jak Comorra? To jedna z największych organizacji mafijnych w słonecznej Italii. Powstała na początku XIX wieku i działa do dziś...   "Pocałunek śmierci" to opowieść o młodocianych bandytach, gangsterach, którzy próbują wybić się w "branży". Są uparci, nieustannie walczą, aby przejąć władze oraz tereny. Chcą pieniędzy, jak najwięcej pieniędzy. Narkotyki w ich świecie to norma, a ściąganie haraczy traktowane jest jak rozrywka...   Przywódcą grupy Dzieciaków jest Nicolas. Sumiennie walczy on o swoją pozycję w świecie mafijnych zbirów, mogłoby się wydawać, że jest to jego życiowym priorytetem. Jednak za ważny cel stawia sobie znalezienie mordercy swojego brata. Ta sprawa sprawia, że Maharadża nie zawacha się przed niczym, nie bacząc na żadne konsekwencje.   Przyznam szczerze, że ta książka bardzo mnie zainteresowała. Z wielkim zaciekawieniem poznawałam mafijne podziemie, które autor przedstawił dosyć autentycznie. Jednak temu zaciekawieniu towarzyszyło ogromne przerażenie. Dokąd ten świat zmierza, kiedy już nawet dzieci stają się gangsterami? Gdzie w tym czasie jest szkoła, rodzice? Czy młodzież naprawdę ma taką samowolkę? Kolejna sprawa, do której ciężko mi się przekonać - jakim cudem w świecie, w którym rządzą najsilniejsi Dzieciakom wszystko przychodziło bez większego trudu? Starsze pokolenie z taką łatwością do tego wszystkiego dopuściło, że brzmi to trochę bajecznie.   "Pocałunek Śmierci" jest drugim tomem o Chłopcach z Paranzy. Fajnie znać historię od początku, ale jeśli wpadnie Wam w ręce tom drugi to nie musicie się przejmować tym, że nie znacie poprzedniego. Zakończenie było przewidywalne, ale nie odebrało to przyjemności z czytania (nawet pomimo tych małych minusów).   Poczytałam trochę o autorze, bo jedno nazwisko pierwszy raz przeczytałam właśnie na tej książce. Napisał on kilka książek na temat neapolitańskiej mafii, "Gomorra" stała się ogromnym sukcesem, jednak jemu samemu przeyspożyła wielu problemów u... mafii! Za wywleczenie na światło dzienne mrocznych informacji podziemie zapragnęło zemstę. Roberto Saviano został objęty ochroną przez włoski rząd i co jakiś czas musi zmieniać miejsce swojego zamieszkania. Przerażające... 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka ukazała się 10 lipca nakładem Wydawnictwa Sonia Draga. ,,Pocałunek śmierci" to drugi tom cyklu o młodocianej mafii z Neapolu. Można go czytać jako odrębną część, gdyż Roberto Saviano przywołuje wydarzenia z ,,Chłopców z paranzy", ale najlepiej poznać całość w kolejności chronologicznej. Bohaterowie ,,Pocałunku śmierci" to nadal chłopcy (albo bardzo młodzi mężczyźni), którzy próbują zawładnąć neapolitańskim półświatkiem. Wciąż walczą o przejęcie władzy i terenów, na których mogą wymuszać haracze, handlować narkotykami i czuć się bezkarni. Mimo iż stanowią zwartą grupę, dochodzi w niej do zdrady, co zostaje bardzo brutalnie ukarane przez Nicolasa. Ten bohater, zwany Maharadżą, to przywódca Paranzy Dzieciaków (tak nazywany jest w świecie mafii jego gang). Nicolas w tym tomie nie tylko walczy bezwzględnie o swoją pozycję, ale również szuka mordercy swojego młodszego brata. By go znaleźć i ukarać, nie cofnie się przed niczym. A to przynosi nieobliczalne konsekwencje... Wciągające jest nie tylko śledzenie perypetii członków paranzy, ale także losów ich bliskich. Autor ciekawie ukazał wewnętrzne przeżycia młodocianych przestępców i ich rodzin, zwłaszcza matek, które różnie reagują na poczynania synów. Jedne są tym przerażone, inne zadowolone, że nie muszą martwić się o byt, nawet jeśli ich pociechy żyją w ciągłym zgrożeniu. Interesujące są powiązania mafijne i wewnętrzny, oparty na hierarchii świat neapolitańskiej mafii, której przywódcy potrafią zwalczać się, ale też zawierać sojusze. To świat pozbawiony zasad, mimo iż bohaterowie często i chętnie mówią o honorze. Pojmują go jednak w specyficzny sposób, który przeraża i jest nie do zaakceptowania pod względem moralnym. Całość czyta się szybko i z emocjami, tym bardziej, że autor od czasu do czasu pokazuje też ludzką twarz swoich bezwzględnych bohaterów. Niektórzy z nich tak naprawdę w środku wciąż są dziećmi, ale nie chcą się do tego przyznawać, by nie uznano ich za słabeuszy i frajerów. Na uwagę na pewno zasługują wartka, pełna nagłych zwrotów akcja i wyraziste, barwne postacie. Także styl i język to zalety ,,Pocałunku śmierci". Opisy są tak sugestywne, że nieraz mamy wrażenie, jakbyśmy oglądali z bliska pościgi ulicami miasta, akcje chłopaków z paranzy, ich kłótnie, ale też intymne sytuacje. Polecam z czystym sumieniem - to nie tylko powieść podnosząca adrenalinę, ale również dająca do myślenia na temat młodocianej przestępczości i powodów, dla których zwykli ludzie stają się bezwzględnymi zbirami. BEATA IGIELSKA 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)