Pocałunek Diabła
Monika Nerc

Catriona stara się pozbierać po tym jak Grigoriy ją oszukał. Nie może się pogodzić z tym, że nie powiedział jej, że ma żonę.

Małymi krokami stara się wrócić do normalności, jednak za wszelką cenę unika diabła. Wpada w wir pracy, chce pozyskać nowych klientów do swego warsztatu, którzy nie przyjdą z polecenia Grogoriyja.

Jednak on chce odzyskać Kat. Stara się rozwiązać swój związek z Giovanną, który i tak był fikcją. Jednak jego żona nawet nie myśli o rozwodzie. Diabeł wszelkimi sposobami stara się dotrzeć do Catriony by tylko się z nim spotkała.

Czy Grigoriy rozwiedzie się z żoną? A może Catriona znajdzie sobie nowego partnera? Koniecznie przeczytajcie tę serie by się dowiedzieć.

Muszę stwierdzić, że książkę czytało się szybko. Nie było miejsca na nudę.

W tej części poznajemy więcej z przeszłości głównych bohaterów. Catriona odkrywa jakieś stare dokumenty należące do ojca i z ciekawości zagląda do środka. To, co tam znajduje ją bardzo zaskakuje, bo nigdy nie wiedziała skąd tata miał tylu klientów w warsztacie.

Postacie w tej książce są naprawdę ciekawe. Catriona to wcale nie jest fit dziewczyna, zajada się pączkami niemalże na każdym kroku. Przyjaciółka Kat, Nina, to wulkan energii, to ona ma najbardziej szalone pomysły, a sama nie wierzy w miłość a od swoich partnerów stara się wycisnąć najwięcej jak się da.

Staruszek, pracownik warsztatu, któremu pomógł ojciec Kat jak wylądował na bruku. To jemu ufał najbardziej. Giovanna, naturalne ma chyba tylko oczy, ale jest gotowa zrobić wszystko by tylko zatrzymać przy sobie męża. Na koniec Grigoriy, diabeł w ludzkiej skórze, który też sporo przeszedł, ale jego osoba, to jedna wielka zagadka jak dla mnie.

Gorąco polecam wam tę książkę tylko obowiązkowo przeczytajcie pierwszy tom. A ja już niebawem sięgnę po trzeci 😍.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cykl: Dziedzic podziemia
Trylogia
5?/5
? Z twórczością Moniki Nerc spotkałam się po raz pierwszy czytając #dziedzicpodziemia i wiem, że sięgnę po kolejne. 
W tej historii znalazłam wszystko czego podświadomie oczekiwałam. Dynamiczna akcja z pozaplatanymi skrętne wątkami no i charakterna dziewczyna, wreszcie rozsądna i nie wypierająca się swoich uczuć. To wszystko sprawiło, że nie mogłam oderwać się od książki. 
? brutalne ale w pełni realistyczne działania mafii i bezwzględność jaka w niej panuje została doskonale ujęta w każdej części. Nie ma tu przesładzania scen. Nie brakuje również gorących wątków, które również odpowiednio i proporcjonalnie podgrzewają fabułę. 
? Katriona jako dorosła kobieta w odkrywaniu nowych dróg życiowych, dowiaduje się prawdy o sobie, swoim pochodzeniu i rodzinie, a właściwie o tych, których uważała za rodzinę. Fakty są przytłaczające, stawiają wszystkich w innym świetle i pozostawiają jeszcze wiele niewyjaśnionych spraw przeszłości. 
? Przystojny i mroczny Grigoriy Orlov, pochłania uwagę dziewczyny. To co ich łączy zakorzeniło się dawno podczas spotkania w jej domu, lecz ona tego nie pamięta. 
? żądza władzy pochłania przypadkowe ofiary, których smierć szuka winnych i nie sposób uniknąć kary. Obojgu potrzeba siły, determinacji i asa w rekawie aby zatrząść sycylijskim światem i obnażyć łamanie przez nich samych zasad współdziałania.

? Kto przetrwa i wygra wolność? Kto się poświęci i dokona niemożliwego? Musicie przeczytać i poznać mafijna zagadkę, która rozkręca się w Warszawie w małym warsztacie samochodowym. 
? Przeżyć z kimś całe życie pod jednym dachem w bliskich relacjach nie daje nam gwarancji, że znamy prawdziwe oblicze tej osoby i jej działania. Życie czasami wyglada jak bańka, która lepiej aby nie pękła odkrywając ponurą rzeczywistość

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Serce Catriony zostało kompletnie złamane. Po ukochanym mogła spodziewać się wszystkiego, ale nie takich wieści... Dziewczynie trudno się pozbierać po odkryciu, że Grisza ma żonę. Żeby było tego mało, to ona zostaje oskarżona o uwiedzenie mężczyzny. Dodatkowo dręczą ją koszmary i z dnia na dzień pełna życia kobieta staje się cieniem samej siebie. Tymczasem Grigoriy nie chce zrezygnować z Cartiony. I chociaż ta nie życzy sobie z nim kontaktu, mężczyzna nie daje o sobie zapomnieć. Żadne z nich nie zdaje sobie sprawy, że wkrótce będą musieli sobie ponownie zaufać. Nowa cześć cyklu, nowe problemy i troski, starzy bohaterowie. Tak można w kilku wyrazach podsumować dziedzica podziemia. Pocałunek diabła. Zaskoczona nowiną jaką pożegnała nas autorka w części pierwszej, cały czas zastanawiałam się jak zachowają się Gisza i Catriona w obliczu wypłynięcia na wierzch sekretu tego pierwszego. Niby mniej więcej znałam ich możliwości, ale przecież autorka mogła sporo namieszać. Nie zrobiła tego, ale nie mam jej tego za złe. Główni bohaterowie nie zawiedli mnie. Jak zwykle byli kołem zamachowym złego i dobrego, które ich spotykało ich oraz ich bliskich. Dwie silne osobowości stały się totalną mieszanką wybuchową. Byli kompletnie nieprzewidywalni i często niepoważni. Przez to zdecydowanie nie było czasu na nudę. Dodatkowej pikanterii dodaje fakt wypłynięcia na wierzch kilku sekretów, które odmieniły życie Catriony. Czy na lepsze? Nie jestem przekonana, ale w pewnym momencie miałam wrażenie, że wszyscy ludzie znajdujący się w otoczeniu głównej bohaterki mają coś za uszami. Dziedzic podziemia. Pocałunek diabła zawiera w sobie światło i mrok. Światłem są wszystkie dobre momenty w życiu bohaterów, pozytywne uczucia oraz gesty dające nadzieję na lepszą przyszłość. Mrok natomiast to wszystkie kłamstwa, które zaczęły wychodzić z ukrycia i łamać serca. Ten mrok przynoszą negatywne uczucia oplatające Catrionę bólem i złami niczym pajęcza sieć. W tej części życie bohaterów komplikuje się. Pomiędzy nimi staje przepaść, która z dnia na dzień staje się coraz większa. Są nimi przeszłość Griszy i rodzinne tajemnice odkryte przez Kiskę. To sprawia, że czytelnik cały czas zastanawia się czy ta dwójka ma szanse na happy end. Zapewne fani gatunku, do którego należy Dziedzic podziemia. Pocałunek diabła powinni być zadowoleni z tej lektury. Mi generalnie podobała się, ale mam względem niej małe zastrzeżenia. Po pierwsze miałam nieodparte wrażenie, że nagle wszyscy okazali się nie tym za kogo się podawali. Po drugie nie podobało mi się zachowanie Griszy względem Catriony. W moim przekonaniu Orłow traktował dziewczynę niczym rzecz. Kompletnie nie liczył się z jej zdaniem. Raziło mnie niezmiernie. Na szczęście moje odczucia nie spowodowały, że jej nie przeczytałam w całości. Zliczając wszystkie za i przeciw uznaję ją za całkiem ciekawą historię.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)