Po pogrzebie
Agatha Christie

Umiera Richard Abernethie. Jego rodzina spotyka się po pogrzebie, aby zapoznać się z testamentem, który pozostawił zmarły właściciel wielkiej fortuny. Troszkę dziwna ciotka Cora zasugerowała, że jej starszy brat nie umarł śmiercią naturalną. Następnego dnia ona także zostaje zabita... siekierą. Emerytowany prawnik, który został zobligowany do wykonania testamentu swojego przyjaciela, z czasem nabiera wątpliwości, czy śmierć kory nie ma związku ze słowami wypowiedzianymi po pogrzebie i co najważniejsze, czy nie były one prawdą. W związku z tym spotyka się ze swoim przyjacielem, Herculesem Poirot. Prosi go o rozwiązanie tej zagadki.

Znajdziemy w książce wszystko to, co u Agathy Christie jest najlepsze: intrygującą zagadkę, mylne tropy, doskonale skonstruowane postaci, w których pod pozorem opanowania i uprzejmości skrywają się silne emocje i namiętności. Fabuła książki jest świetna i skupia się najbardziej na zbrodni i zagadce "kto zabił" i to w prawdziwym, angielskim stylu. 

Jedynym małym minusem jest to, że mamy tu mało Herculesa Poirot. Mimo to książkę można polecić wszystkim fanom kryminałów, zwłaszcza tych klasycznych. Agatha Christie udowodniła po raz kolejny, że królowa kryminałów jest tylko jedna. Jej książki do dziś są rozchwytywane przez pokolenia czytelników na całym świecie. 

Pogrzeb jest zawsze przygnębiającym wydarzeniem. Jednak kiedy zmarły jest bardzo bogatą osoba, a rodzina wprost nie może się doczekać, kiedy zostanie podzielony majątek, pogrzeb zmienia się w niekończącą się uroczystość, która zdaniem wielu powinna się skończyć jak najszybciej. Tym bardziej, jeśli przy jego okazji spotykają się członkowie rodziny, którzy są ze sobą skłóceni, i liczą tylko na spadek po zmarłym. W takich okolicznościach wysunięcie przypuszczenia, że zmarły nie zmarł śmiercią naturalną nie jest niczym niezwykłym. 

Jednak kolejne morderstwa, czy też tajemniczne wypadki zaczynają wzbudzać podejrzenia. I to właśnie w takim momecnie do akcji wkracza Herkules Poriot. Tym razem mały Belg ma całą masę przypuszczeń, bardzo wielu podejrzanych, i niezawdoną intuicję, dzięki której uda mu się dojść do prawdy. 

Autorka zdecydowała się tym razem poruszyć kwestię więzów rodzinnych, wzajemnych realicji, oraz tego, jak dobrze znamy swoich najbliższych. Pomimo tego, że wszyscy niby się znają, to jednak każdy skrywa jakąś tajemnicę, o której niekoniecznie chce mówić. 

Książka pokazuje też, jak niewiele trzeba by posunąć się do zbrodni. Zranione uczucia, urażona duma, czy niezaspokojone ambicje, i marzenia to motywy, które okazują się być bardzo silne, i mogą popchnąć do zbrodni każdego.