Piekielne Niebo
Karolina Ligocka

RECENZJA 
„PIEKIELNE NIEBO”
Współpraca Reklamowa —

AUTOR: KAROLINA LIGOCKA 

WYDAWNICTWO: MIĘTA 

„Bezlitosne imadło bólu ściskało jej serce, żal przenikał się z przerażeniem. Płakała, nie mogła przestać. Szloch oddzierał ją z dotychczasowego życia, zwiastując początek nowego...”

„Piekielne Niebo” to piekielnie dobra, intrygująca, niebanalna historia fantasy, która zachwyciła i zaczarowała mnie swoim środkiem. Karolina świetnie przedstawia świat aniołów i demonów, pokazując różnice, potęgę i mieszkające tam istoty, a do tego wszystko barwnie opisane, dzięki czemu możemy dokładnie wyobrazić sobie wszystko i towarzyszyć bohaterom w ich historii. Autorka świetnie balansuje napięciem, podsycając całość emocjami i umiejętnie przeplata wydarzeniami, prowadząc grę, wplatając piętrzące się tajemnice, zaskakując na każdym kroku, dając nadzieję, by czytelnik został bezpowrotnie wciągnięty do świata aniołów i demonów. Tajemnice, zdrady, manipulacje, magia, magiczne istoty, morderstwa, intrygi, walka o władzę, ale również przyjaźń, rodzące się uczucia, poznawanie własnych możliwości i siły, to wszystko spowija fabułę książki. Tu nic nie jest czarno albo białe, autorka świetnie pokazuje, czasami dobro może oblicze zła, a zło wręcz odwrotnie może przejawiać dobro. Dostajemy dwa światy, które potrafią ze sobą współpracować. Fabuła książki wciągająca, dynamicznie poprowadzona, pełna zwrotów akcji, dopełniona mrocznymi tajemnicami, podsycona napiętą atmosferą, pomieszaną z rodzącymi się uczuciami. Dialogi świetnie poprowadzone. Książka przemyślana przez autorkę w każdym detalu. Od pierwszych stron zostajemy wciągnięci i tak pozostaje do ostatniej kropki. Karolina Ligocka ma pióro pełne lekkości, bardzo przyjemne, pełne barwnych opisów, delikatnej zadziorności, dzięki czemu książkę czyta się błyskawicznie. Gratuluje autorce tak udanego debiutu, i czekam na kolejną część przygód Naridy, Kaima i reszty bohaterów.

Bohaterzy świetnie wykreowani, wyraziści, różnorodni, barwni, wielowymiarowi. Każda postać wiele wnosi do tej historii. Możemy zobaczyć, że ci, którzy mają łatkę złych, wcale nie okazują się tacy, a ci, którzy z pozoru powinni, być dobrzy tacy nie są. Ujęła mnie przyjaźń pomiędzy anielicą a demonami.

Narida wywodzi się od aniołów egzekutorów i od dziecka miała smykałkę do białej broni, a miecze wręcz ją fascynowały. Teraz w nowym życiu stroni od ludzi, a przeżyty ból, który nosiła w sercu, opancerzył ją i zahartował. Zuchwała, silna, robiła, co chciała, to nieokiełznana dusza, która potrafi przekonać do sobie wszystkich wokół.

Kaim to silny demon mocy, władczy, nieprzyzwyczajony do niesubordynacji. Narida wzbudzała w nim uczucia, o których dawno zapomni.

„Niebo ja wypluło, matka zdradziła, ale miała przy sobie jeszcze kilka bratnich dusz. To one dodawały jej siły, odwagi. One napędzały ją do dalszego oddychania”.

Wrobiona i niesłusznie skazana Narida, zostaje odarta z anielskości, staje się upadłą i zostaje strącona z nieba na ziemię. Odarta z dotychczasowego życia, musiała nauczyć się życia od nowa i wtopić się w świat ludzi. Żyje już dziesięć lat na ziemi, układając siebie życie na nowo. Teraz jest zwykłą dziewczyną, bez niebiańskiego balastu. Pracuje w barze razem z przyjacielem Fabiem, który ją przygarnął, zaoferował schronienie i przyjaźń. Jednak nic nie trawa wiecznie, w chwili zagrożenia odkrywa uśpione w niej moce i coś, co myślała, że straciła, bezpowrotnie obudziło się niespodziewanie, znów zmieniając jej życie. W ramach buntu przeciw Niebu postanawia zbratać się z wielkim. Potem zbieg różnych okoliczności, sprawia, że zgadza się wziąć udział w czymś, o czym nie miała pojęcia. Zostaje wrzucona w wir tajemniczych wydarzeń i stawia ją po przeciwnej stronie w bezlitosnej grze aniołów.

-Czy Anioł z Demonem, światło z ciemnością stanie po tej samej stronie?

-Jaką tajemnicę skrywa Narida przed swoimi przyjaciółmi?

-Kto i dlatego wrobił Naridę w morderstwo?

-Jakie moce skrywa w sobie anielica?

-Jaki dar posiądzie Narida?

-Czy zgodzi się pomóc demonom?

-Czy jej matka jest wmieszana w morderstwo demona?

-Co z tego wszystkiego wyniknie?

-Z czym przyjdzie się im zmierzyć?

-Czy Anioła i Demona może połączyć coś więcej?

Polecam.
Jeżeli uwielbiacie, książki fantasy ta pozycja jest dla was.

Powiem wam, że ostatnio czuję, jakbym goniła swój własny ogon. Wszystko przez to, że zioła zbiera się do września, a ja mam jedną suszarkę, a chciałabym nazbierać ich jak najwięcej:-) Oczywiście we wszystkim ,,przeszkadzała" mi ta książka, która nie dość, że wciągająca, to jeszcze dosyć gruba:-) Czasami zastanawiałam się, dlaczego czytam o Anielicy, która uczy się walczyć? To było dla mnie co najmniej dziwne i kuszące jednocześnie, by zobaczyć do czego nauka posługiwania się mieczem jest jej potrzebna. Kolejną rzeczą, która mnie zadziwiła była jej rozmowa z matką, która chciała, by poznała ich tajniki pracy. Tutaj informacje były nieco ogólne, jak to, że Anielica była w ostatniej klasie, chociaż, najbardziej zobrazowane były rzeczy, które postacie robiły zanim cokolwiek zaczęły robić. Mamy opisane co czynią, gdzie idą, co mijają. Niby się one dłużą, ale jesteśmy wprowadzeni w klimat, jaki ma później im towarzyszyć. Jak by nie patrzeć, wszystko wygląda tu na całkowicie zaplanowane. Niektóre osoby z książki to przebiegłe żmije, które kłamią w żywe oczy i jeszcze całe zajście obracają na niekorzyść osoby niewinnej. Ja widziałam to jako niebiańską mafię z którą, kiedy się zadarło, można było zostać strąconym do piekła. I właśnie to spotkało naszą Anielicę. Została wyrzucona z domu za zbrodnię, którą ktoś dokonał, ale obwinili za to ją. Po całkowitym odtrąceniu z dawnego miejsca, widzimy że jest zagubiona, denerwuje ją wiele rzeczy, ale postanawia się nie poddać. Musicie też wiedzieć, że jako Anielica posiadała pewne dary, które później odkryje, że wcale nie zniknęły. Wciąż nosząc w sobie szkolenia z dawnego życia, reagując na zaistniałą sytuację, której się nie spodziewała, zobaczyła, że jednak taka samotna, to nie jest. Niestety tak jak wcześniej bardzo interesowała się życiem demonów, bo często o nie matkę i innych wypytywała, tak teraz one obrały sobie za cel właśnie ją...
Chyba najbardziej podobało mi w tej książce to, że każda osoba miała dwa oblicza. Przeważnie to sytuacja a nie wychowanie pokazywało komu na czym najbardziej zależało. I chociaż to fantastyka, to jednak miała w sobie coś z prawdziwości. Gdyby bowiem wydarzenia zamienić na ironię, otrzymalibyśmy niemal nasz prawdziwy świat. Historia daje dużo do myślenia, dlatego wam ją polecam.

"Piekielne Niebo" to debiut Karoliny Ligockiej, po który sięgnęłam zachęcona opisem, a przede wszystkim obecnością w powieści aniołów, demonów i innych istot nadnaturalnych. Przepadłam w tej książce od razu, bo odkryłam w niej coś, co bardzo lubię, a mianowicie motyw odwrócenia ról dotyczący aniołów i demonów.

Historia zaczyna się od dramatycznego upadku Naridy, młodej anielicy oskarżonej niesłusznie o morderstwo i strąconej z Nieba na Ziemię. To wydarzenie na zawsze zmienia jej życie, pozostawiając ją okaleczoną fizycznie i psychicznie, zmuszoną do adaptacji w świecie ludzi. Po dziewięciu latach życia na Ziemi Narida odkrywa w sobie dawne moce, kiedy jej tatuaż wilka ożywa, materializując się i stając się jej obrońcą. To niespodziewane odkrycie popycha ją do poszukiwania prawdy o jej wygnaniu. Wraz ze swoim lojalnym przyjacielem Rimonem i jego demonicznym bratem Kaimem, Narida wyrusza na niebezpieczną misję, aby oczyścić swoje imię i rozwikłać tajemnicę zabójstwa.

Autorka stworzyła naprawdę interesujący świat, w którym Niebo i Piekło mają swoje unikalne cechy. Niebo jest krainą wiecznego dnia i piękna, podczas gdy Piekło to miejsce mroku i chaosu. A mimo to okazuje się, że anioły, które powinny być ucieleśnieniem dobra, są skorumpowane i złe, zdolne do zdrady i manipulacji, podczas gdy demony, na które z reguły patrzy się z pogardą, bo są kojarzone ze złem, okazują się lojalnymi i szlachetnymi istotami. Podoba mi się to. I to inne spojrzenie dzięki temu na walkę dobra ze złem.

Postacie w książce są dobrze zarysowane, chociaż ich charakterystyka mogłaby być pogłębiona. Głównie chodzi o to, aby było dokładnie widać, że są tacy, jak się ich opisuje. Bo nie zawsze to, co o bohaterach napisano dobrze koresponduje z tym, co pokazują. Jest to jednak debiut, dlatego na takie szczegóły przymykałam oko. Narida to bohaterka, która przechodzi znaczącą transformację. Początkowo jest zrozpaczona i zagubiona po swoim upadku, ale z czasem staje się silna i zdeterminowana, gotowa walczyć o prawdę i sprawiedliwość. Godzi się z losem i uczy życia jako człowiek. Jej relacja z Rimonem jest jednym z najsłodszych elementów powieści. Ich przyjaźń daje obojgu siłę, motywację i wsparcie, a potyczki słowne w ich wykonaniu to mistrzostwo. To element, który nadaje tej opowieści lekkości i wprowadza do niej odrobinę humoru. Kaim to demoniczny brat Rimona. Jego władcza natura i skomplikowane uczucia wobec Naridy tworzą dynamiczną i pełną napięcia relację.

Styl autorki jest płynny i przystępny, dzięki czemu książkę czyta się naprawdę przyjemnie. Mimo że jest to debiut autorki, pokazuje ona dużą dojrzałość w kreowaniu świata i postaci. Umiejętnie łączy też elementy fantastyki z moralnymi dylematami. Akcja powieści jest dynamiczna i pełna niespodziewanych zwrotów. Autorka zręcznie prowadzi czytelnika przez skomplikowaną fabułę pełną tajemnic i intryg, a w ten sposób całkiem wprawnie jak na debiut buduje napięcie. Każdy rozdział odkrywa nowe tajemnice, a zakończenie jest satysfakcjonujące, jednak pozostawia z pewnym niedosytem i wyczekiwaniem kolejnego tomu.

"Piekielne Niebo" to wciągające polskie fantasy, które zaskakuje oryginalnym podejściem do motywu walki dobra ze złem. To opowieść o sile przyjaźni, poszukiwaniu prawdy i odkrywaniu swojej prawdziwej natury. To debiut, na który warto zwrócić uwagę. Serdecznie polecam!

Karolinę poznałam w zasadzie dzięki niej samej. To ona mi pokazała swoją książkę i zachęcała do jej zrecenzowania. Powiem Wam, że początkowo nie chciałam, ale potem jak zaczęłam czytać o niej, pomyślałam ,,dlaczego nie". I tak właśnie poznałam świetną kobietkę, z którą bardzo lubię rozmawiać i jej równie świetną książkę.

O czym jest ta historia? Jak to o czym? O aniołach, o demonach, o woli przetrwania, o walce o prawdę, ale również o przyjaźni i miłości.

Narida to młodziutka anielica, która wkrótce miała skończyć edukację i stać się pełnoprawnym aniołem. Niestety nie było jej dane tego doświadczyć. Została wplątana w intrygę, w wyniku, której zarząd anielski oskarżył ją o morderstwo, a karą było strącenie na Ziemię. Okaleczona i zraniona do granic możliwości upadła na Ziemię. Z pomocą przypadkowych ludzi, podnosi się po tym i zaczyna żyć jako człowiek.

Mijają lata. Narida pogodziła się z losem i przywykła do bycia człowiekiem. W wyniku jednego zdarzenia dziewczyna zauważa, że drzemią w niej tajemnicze moce, które powodują, że na jej plecach powstaje tatuaż wilka. Wkrótce okazuje się też, że nie jest to zwykły tatuaż, a moce, które się w niej budzą, potrafią ożywiać tegoż wilka. Zwierzę wtedy staje u boku Naridy, a kiedy trzeba to i w jej obronie.

Od tej pory w życiu dziewczyny wiele się zmienia. Wraz ze swoim przyjacielem Rimonem zostają wciągnięci w wir wydarzeń, które na zawsze wszystko zmienią w ich życiu. Narida dostaje szansę, by rozwiązać zagadkę jej upadku na Zimę, ale by z niej skorzystać, musi zawrzeć pakt z tajemniczym i demonicznym bratem Rimona.

Czy Narida odnajdzie prawdę?

Wow! Jakie to było dobre!!! Nie wiem czy wiecie, ale ta książka jest debiutem literackim Karoliny. Jednak zapewniam Was, że jest tak dobrze napisana, iż nie czuć tego zupełnie. Akcja zaczyna się już na samym początku i nie zwalnia atakując nas kolejnymi rewelacjami. Zakończenie jest zaskakujące, ale także czuć, że będzie ciąg dalszy.

Narida to młoda dziewczyna. Było mi jej żal, kiedy uznano ją winną morderstwa, a za karę strącono na Ziemię. Jej lot, który bardzo ją fizyczne poturbował, był straszny. Kiedy dziewczyna w końcu doleciała na Ziemię, była jedną wielką raną, zarówno fizycznie jak i psychicznie. Nie poddała się, przeżyła i nauczyła się żyć jak człowiek. Zwrot wydarzeń mamy kiedy na plecach Naridy spocznie wielki wilk, który w chwilach zagrożenia materializuje się przy jej nogach. Bardzo mi się podobała relacja Naridy i wilka, było widać ich przywiązanie i lojalność. Ogólnie dziewczyna będąc na Ziemi stała się twardą babeczką, która wie czego chce. Ma charakterek i cięty język, który trudno okiełznać!

Rimon to przyjaciel Naridy, który ją uwielbia, ale ich relacje nazwałbym bardziej jako siostrzano-braterskie. Ich potyczki słowne są świetne, przy nie jednej z nich uśmiałam się do łez. Powiem Wam, że bardzo chciałabym mieć takiego przyjaciela w realu. Wiecie, pomoże, przytuli, a jak trzeba to przywali, żeby się otrząsnąć

Kaim, brat Rimona to już zupełnie inna para kaloszy. Jest bardziej władczy, oczekujący, że jego będzie zawsze na wierzchu. Tak może i było, ale z chwilą kiedy w jego życiu pojawiła się Narida, wszystko przepadło. Ta dziewczyna działała na niego jak magnes. Oboje z resztą odczuwali tą siłę przyciągania. Sprzeczali się jak mało kto! Była jedyną osobą, która coś potrafiła z nim ugrać. On po prostu miał do niej ogromną słabość.

Karolina zabrała nas w podróż po Niebie, Ziemi i Piekle. Niebo jawi nam się jako kraina, gdzie zawsze jest dzień, jest pięknie i ciepło. Piekło jest jego przeciwieństwem. Tu jest zawsze ciemno i niezbyt przyjemnie, a mrocznie i tajemniczo. Ziemia? Ziemia niczym nie różni się od tego co znamy w realu.

W książce przedstawiony jest motyw walki dobra ze złem. Jednak jest to przedstawione zupełnie inaczej. Autorka pokazuje, że istoty, które powinny być na wskroś dobre, są złe. A te które powinny być złe są dobre. Skomplikowane? Hmmm... Po prostu anioły są złe, a demony dobre. Dlatego właśnie tak polubiłam demonicznych przyjaciół naszej anielicy. Oczywiście żebyście wiedzieli o czym piszę, musicie przeczytać tą książkę. Nie mogę Wam zdradzić wszystkiego.

Kończąc bardzo Was zachęcam do sięgnięcia po tą historię. Jeżeli szukacie książki o sile przyjaźni, rodzących się uczuciach, o złych aniołach i dobrych demonach, to powinniście przepaść w tej opowieści. To jest świetna książka, do tego debiut Karoliny, którego czytając nie wyłapałam. Gratulacje Karolina! Bo to spory sukces. Oczywiście czekam na drugi tom

Dziękuję wydawnictwu Mięta za możliwość poznania tej cudownej historii. A Was już dziś zapraszam na wywiad z Karoliną, który już niebawem pojawi się na a moim profilu.

Książkę oczywiście polecam

Poznajcie Naridę. Młodą, piękną, inteligentną i wysportowaną anielicę. Szkoli się w akademii, by stać się pełnoprawnym aniołem "pracującym" z ludźmi. Ma jednego bliskiego przyjaciela, która jest jej powiernikiem sekretów oraz bratn
ią duszą. Razem przygotowują się do pierwszego poważnego egzaminu w życiu.
 

Dziewczyna jest córką wysoko postawionej anielicy. Kobiety współpracującej z najwyższymi aniołami. Piękna i zawsze elegancko ubrana kobieta jest dość surową matką. Raczej wymaga niż wysłuchuje tego, co ma do powiedzenia jej dziecko. Rola ciepłej opiekunki i przyjaciółki od serca przypadła kobiecie pracującej jako pomoc domowa i kucharka. To ona otacza dziewczynę troską oraz miłością, wspiera ją w trudnych chwilach i zawsze ma dla niej czas.

Pewnego dnia matka zleca Naridzie przygotowanie kolacji i uczestnictwie w spotkaniu z dwoma ważnymi aniołami. Młoda anielica nie jest zadowolona z takich planów na wieczór, szczególnie, że nie darzy sympatią zaproszonych gości. Samo spotkanie tez nie układa się najlepiej – zapracowana matka spóźnia się na kolację, rozmowa z gośćmi nie klei się, a atmosfera z każdą minutą robi się coraz bardziej ciężka. Spotkanie kończy się napastowaniem Naridy przez jednego z gości.

Następnego dnia osiemnastolatkę oskarżono o morderstwo. Zarzuca się jej zabicie jednego z gości. Zostaje doprowadzona na salę sądową. Liczy na pomoc matki oraz przyjaciela, któremu opowiadała o zajściu na kolacji. Niestety matka jej nie wierzy, a przyjaciel powtarza wyrwane z kontekstu zdania, które ukazują Naridę w złym świetle. A jej opiekunka i przyjaciółka, która mogłaby zeznawać na jej korzyść, nie pojawia się nawet w sądzie. Anielica zostaje skazana. Karą jest pozbawienie anielskich mocy oraz strącenie na ziemię.

Narida prowadzi spokojne życie, pracuje w barze, nawiązała też kilku relacji, gdy nagle (po kilku latach na ziemi) odkrywa w sobie dawne moce. Dziewczyna jest zdezorientowana. Jej świeżo zrobiony tatuaż wilka potrafi się zmaterializować, a dzikie zwierze staje w obronie swej właścicielki. W jej życie wkracza wpływowy demon. Przystojny mężczyzna proponuje jej udział w śledztwie dotyczącym morderstwa jego przyjaciela, a które może rzucić nowe światło na tajemnicze zabójstwo przez które wygnano ją z Nieba.

Z każdą kolejną stroną akcja powieści nabiera tempa.

Dałam się wciągnąć opowieści już od pierwszej strony. Opis akademii/ szkoły aniołów i relacji między uczniami, czy nawet opis ubioru aniołów sugeruje nam już od samego początku książki, że są oni (one) bardo podobni do nas. Cieszy ich ekskluzywne ubrania, ważny jest dla nich status w społeczeństwie i nawiązują różne relacje i interakcje – te dobre jak i te budzące nasz sprzeciw.

Ciekawie ukazana jest hierarchia aniołów i demonów – kto rządzi i jakie ma moce. Ukazane są także inne istoty – trolle, czarownice czy bóstwa innych religii. Te informacje wplecione są pomiędzy wartką akcję. Autorka nie przytłacza nas zbędnymi informacjami, wszystkie szczegóły są stopniowane lub wynikają z kolejnych przygód bohaterów.

Książka, choć ukazuje świat fantastyczny, świetnie ukazuje walkę dobra ze złem. Autorka nie tworzy świata czarno-białego, gdzie dobro i zło jest jasno zarysowane. Tu każda kraina (Niebo, Piekło czy też ziemia) jest szeroką paletą odcieni szarości. Nikt nie jest jednoznacznie doskonały ani zły. Wszyscy z przedstawionych w powieści bohaterów są wielowymiarowi, co nadaje im rys postaci rzeczywistych.

Sama akcja jest wartka, pełna zwrotów akcji.

Książka choć jest z gatunku fantasy, zachwyci do każdego czytelnika rządnego przygód. Świat jest tu pełen ciekawych postaci, kryminalnych intryg i dobrze rozpisanych relacji. Autorka pokazała paletę międzyludzkich emocji – pomiędzy rodzicem a dzieckiem, istniejących wśród przyjaciół, ale także tej iskry, która łączy zainteresowaną sobą osoby. Świetnym zabiegiem było także zaburzenie idealnego podziału na dobro i zło. Jako czytelnicy jesteśmy w ciągłym napięciu, sprawdzamy, który bohater okaże się tym złym, a który pokaże swe dobre oblicze.

W moim odczuciu, jedynym minusem powieści (a zarazem jej plusem, bo staje się uniwersalna) jest tylko zaznaczenie, że akcja rozgrywa się w Rzymie (m.in. na pięknym moście Aniołów).

Z niecierpliwością czekam na kolejny przygody anielsko-demonicznej paczki, może tam pojawi się więcej odniesień do anielskich miast i zabytków.

Dziękuję bardzo Wydawnictwu Mięta za egzemplarz książki do recenzji – zostaliście moim tegorocznym "zajączkiem".

18-letnia Anielica Narida zostaje skazana za zabójstwo i strącona z Nieba. Jako upadła trafia do Rzymu, gdzie próbuje odnaleźć się na ziemskim padole... Mija 10 lat jej spokojnego życia, gdy Nari odkrywa w sobie moce, o których myślała, że dawno straciła. Dodatkowo potrafi ożywić swój tatuaż wilka tak, by stawał w jej obronie. Razem ze swoim przyjacielem Rimonem oraz jego demonicznym bratem podejmują się misji, mającej na celu ocalnie porządku pomiędzy światami, a także udowodnienie jej niewinności.

Sięgając po tę pozycję otrzymacie świetną powieść z gatunku fantastyki z domieszką kryminału i maleńką nutką romansu. Styl autorki należy do lekkich, niesamowicie obrazowych i soczystych. Nie brakuje w nim również humoru. Akcja z każdą kolejną stroną nabiera coraz większego rozpędu, a czytelnik zostaje wciągnięty w niezwykłą intrygę utkaną z olbrzymią pieczołowitością. Napięcie rosnące z każdą chwilą godne jest najlepszego filmu sensacyjnego, a plot twisty potrafią zaskoczyć i nieźle namieszać w głowie odbiorcy. Bohaterowie stworzeni na potrzeby tej fabuły to postaci kompletne, które od razu zapadają w pamięć oraz budzą klarowne odczucia.

Anioły to istoty zajmujące szczególne miejsce w naszej religii czy kulturze. Pisarka pokusiła się jednak, aby w tej książce przedstawić je w zupełnie inny sposób. Moim zdaniem był to strzał w dziesiątkę! To samo zresztą dotyczy Demonów. Ukazanie ich w ludzkiej postaci, z podobnymi cechami charakteru bądź problemami tak bliskimi do tych człowieczych okazało się pomysłem wprost genialnym. Również sama koncepcja dwóch przeciwstawnych światów – Piekła oraz Nieba – ich wyglądu czy zasad w nich panujących ogromnie przypadła mi do gustu. Gdy dodamy do tego magię, gnomy, krasnoludy, elfy etc., to już w ogóle można popaść w euforię.

Jak już wspomniałam Anioły i Demony przypominają ludzi. Targają nimi analogiczne emocje lub motywy działania: miłość, nienawiść, zemsta, pragnienie przejęcia władzy itd. Muszą się mierzyć z wewnętrznymi rozterkami, tak samo mają marzenia bądź na wskroś negatywne żądze. Karolinie Ligockiej udało się to wszystko osadzić w po mistrzowsku stworzonej kompozycji, którą odbiorca po prostu pożera wzrokiem nie potrafiąc jej odłożyć. Po zakończeniu natomiast czuje żal, że ta historia dobiegła do finału. Aż trudno uwierzyć, iż to debiut autorki, ponieważ każdy detal został perfekcyjnie dopracowany oraz przedstawiony z ogromnym literackim kunsztem.

To piekielnie wyśmienita lektura nie tylko dla wielbicieli fantasy, ale przede wszystkim dla czytelników ceniących doskonałą treść, nietuzinkowych, doskonale wykreowanych bohaterów, emocje oraz sprawnie budowane napięcie. Podpisuje się pod rekomendacją obiema rękami i mam cichutką nadzieję na kontynuację.

Lubię, jak tytuł odzwierciedla to, co możemy odnaleźć w treści.

W tym przypadku jest trafiony idealnie.

Znowu przychodzę z fantasy, znowu z debiutem - ale!

Jest całkiem inna niż wszystkie!

No bo w zasadzie jak dużo znacie książek, w których są anioły i demony, wróżki, gobliny itp. ?

Narida, anielica, zostaje wygnana z nieba i zrzucona na Ziemię.

Niebo nie jest tym, co zapewne pierwsze sobie pomyślicie.

Ta książka mnie zachwyciła totalnie.

Jestem nią ciągle oczarowana a już minęło ciut czasu od przeczytania.

Cały czas pamiętam fabułę, pamiętam tą akcję, która się toczyła ciągle, raz szybciej raz wolniej ale cały czas coś się działo.

Autorka nas czaruje swoim stylem pisania, który jest przyjemny w odbiorze, zachęcający do dalszej lektury, niepozbawiony wspaniałego poczucia humoru.

Intrygi, układy, walka o władzę, zdrady, zbro*nie, magia - mieszanka a jednak tworzy całość

Postacie są wprost wybornie wykreowane, każda ma silny charakter a także niektóre z nich są obdarzone wprost niezwykłymi mocami.

Wiecie, że jest nawet archanioł, który jednocześnie jest magiem? 

W opisie książki znajdujemy informację, że Narida ma tatuaż wilka, który się potrafi zmaterializować obok niej i ją wspomagać.

Jednak czy to jej jedyna umiejętność?

Czy Narida odkryje, kto ją wrobił w mor*erstwo?

Czy odnajdzie swoje ja?

Co zrobi, gdy prawda wyjdzie na jaw?

Właśnie sobie przypomniałam, demony.

Co się ich tyczy - oj wodzą na pokuszenie.

Także nie są tacy jak sobie ludzie zwykle wyobrażają co mi się bardzo podoba i śmiało mogę stwierdzić, że oprócz Naridy, były moimi ulubionymi postaciami.

Rimon - ciut się do niego pomyliłam w sprawach miłosnych ale niczego nie żałuję.

Kaim mi to stanowczo wynagrodził.

Książka śmiało czerpie z różnych rodzajów fantastyki i jednocześnie jest bardzo spójna, kompletna bym rzekła.

Bardzo, naprawdę bardzo jestem ciekawa kolejnego tomu.

W sumie z jednej strony mamy historię, która by mogła być jednotomówką i nie byłoby się do czego przyczepić a z drugiej strony, autorka tak sprytnie ją napisała, że jest duże pole do popisu przyr ozwinięciu historii i niektórych wątków.

Czy lubicie odkrywać za pomocą książek nowe światy, spotykać niezwykłe postacie i przeżywać niesamowite przygody? Literatura fantastyczna wam to umożliwi. A ja dziś skrobnę wam trochę o bardzo przyjemnej, debiutanckiej powieści Karoliny Ligockiej właśnie z tego gatunku. Autorka zabiera nas w podróż po mrocznych zakamarkach Nieba, Piekła, Ziemi i Krainy Elfów. Poznajemy bohaterów naprawdę fantastycznych i w dodatku obdarzonych super mocami. Anielica z tatułażem wilka na plecach, który się materializuje, gdy dziewczyna potrzebuje pomocy, demon posiadający dar uzdrawiania innych własną krwią, czy czarownica rzucająca bardzo silne zaklęcia. Czytając o tych wszystkich istotach miałam naprawdę dużą frajdę. 

W moim odczuciu powieść Ligockiej to przede wszystkim jednak historia o upadku i odrodzeniu, o poszukiwaniu własnego przeznaczenia. Bardzo podobało mi się w jaki sposób pisarka potraktowała niebo i piekło, ukazując je w zupełnie nieoczywiste, przewrotnej formie. Tutaj aniołowie mogą być źli, a demony dobre. 

Nie chciałabym zdradzać wam szczegółów tej opowieści i zabierać przyjemności z czytania. Napiszę jeszcze tylko, że według mnie autorka miała świetny pomysł na fabułę. Książka ma bardzo duży potencjał na rozwinięcie w serię. Wątek  romantyczny był ciekawy, choć wolałabym, żeby był  bardziej rozwinięty. Pisarka przy zakończeniu książki tak naprawdę zostawiła sobie otwartą furtkę, pewne rzeczy dotyczące relacji głównych bohaterów do końca nie były wyjaśnione i ciekawi mnie w sumie jaki będzie ciąg dalszy. Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to brak wyrazistych kobiecych postaci  w otoczeniu głównej bohaterki. Nie rozumiem dla czego wszystkie osoby  wokół niej to męzczyźni i w dodatku oni wszyscy pałają do niej ogromną sympatią. Czy tak działa anielski urok? Być może, ale to mnie lekko momentami irytowało. Podsumowując - widzę tu dużo pozytywów, mało negatywów. Książkę bardzo lekko i szybko się czyta dzięki przystępnej narracji. No i na koniec muszę dodać coś o samym wydaniu. Otóż, okładka naprawdę skradła moje serce. Jest po prostu hipnotyzująca.

Polecam wielbicielom fantastyki i tym, którzy dopiero zaczynają  swoją przygodę z tym gatunkiem. Myślę, że "Piekielne niebo" dostarczy wam dobrej rozrywki.

Bardzo dziękuję wydawnictwu Mięta za egzemplarz do recenzji.

Recenzja

Piekielne niebo

Karolina Ligocka 

#fantastyka

#współpracareklamowa

Opis mnie bardzo zaintrygował jak i okładka. No taka jest prawda i tego się nie wstydzę. 

Podczas czytania książki miałam mieszane uczucia co do relacji romantycznej pomiędzy Kaimem a Naridą. I może będę w mniejszości, ale cieszę się, że się stało to co się stało. Gdyż książek, gdzie główną rolę odgrywa przyciąganie seksualne jest już zbyt dużo, a często również pomijają rozmowy między bohaterami. Tutaj mi zabrakło rozmów między nimi, gdyż albo czują przyciąganie i są zajęci sobą albo jest akcja i ta relacja nie ma na niczym oparcia.

Akcja toczy się szybko i wiele się dzieje i dla mnie tak odrobinkę za łatwo im to wszystko szło....

Ale uwielbiam za relację z innymi bohaterami i Rimon ??? uwielbiam typa. Jest taki autentyczny + nie leci na Naride i jest ciekawą postacią i dla mnie jako czytelniczki jest dość skryty. Rimon zaprzyjaźnisz się ze mną?

Uwielbiam również początek i tą atmosferę baru. Mam nadzieję, że będzie jej więcej. Motyw rodziny mnie zafascynował zarówno po obu stronach. Z chęcią poznam ich historię i historię takiego jednego oka ??. 

Podoba mi się sposób prowadzenia akcji, przede wszystkim jest przyjemny i wciągający. Momentami dzieje się, ale raczej bym osadziła w kategorii przyjemne niezbyt krwawe.

Uważam, że jest to całkiem udany debiut. Warty poświęcenia swojego czasu i warto pamiętać,że to co mi się nie podoba wam może się spodobać.