Nie powinno to być dla nikogo zaskoczeniem. Podstawowe zasady korekcji są ponadczasowe i nie zmieniają się wraz z wejściem kolejnej wersji Photoshopa. Każdy obraz, jaki tu opisuję, mógł zostać w podobny sposób skorygowany -- choć mogłoby to być nieco bardziej pracochłonne -- nawet w Photoshopie 3, który pojawił się na rynku w roku 1994. (Wcześniej Photoshop nie był wyposażony w warstwy, które są niezbędne przy wykonywaniu niektórych opisywanych tu operacji.)
W rozdziałach 2. -- 5., dla uproszczenia, pracować będziemy cały czas w trybie CMYK, choć większość cyfrowych obrazów zaczyna swe istnienie w innych trybach. W rozdziale 6. omówimy dokładnie proces separacji, kładąc szczególny nacisk na GCR. Kolejne trzy rozdziały poświęcimy związkom między poszczególnymi przestrzeniami kolorów; te trzy rozdziały zostały znacznie zmienione w porównaniu z ostatnim wydaniem. Zastanowimy się, między innymi, w jakich przypadkach korzystna może być praca w RGB lub LAB. Wszystko o kalibracji oraz o precyzji procesu separacji znajdziesz w rozdziałach 10. -- 12., które są całkowicie nowe. W rozdziale 10. omawiać będziemy podstawy kalibracji, a w rozdziale 11. ustawienia koloru Photoshopa. Rozdział 12., na żądanie Czytelników, został w całości poświęcony najbardziej skomplikowanemu zagadnieniu związanemu z kalibracją; przyrostowi punktu rastrowego. Jak zwykle, postaramy się raczej dać całościowy obraz zagadnienia niż zbiór szczegółowych receptur przeznaczonych dla użytkowników bieżącej wersji Photoshopa.
Stało się tradycją, iż kolejne wydania "Korekcji i separacji..." zawierały tajemną wiedzę specjalistów od separacji obrazów; można tu było znaleźć techniki znane tylko nielicznym, jak np. metoda korygowania za pomocą krzywych wyłącznie wybranych zakresów tonalnych obrazu lub opis manipulacji GCR-em. Do tego dokładano zawsze garść technik, o których nikt wcześniej nie słyszał, lecz wkrótce stały się one całkiem szeroko stosowane. Do tej grupy zaliczam poszerzone użycie trybu LAB, metodę mieszania kanałów i wybiórcze wyostrzanie kanałów. Rozdział 16. idealnie wpisuje się w ten trend. Omówimy w nim metodę mieszania kanałów opartego na jasności, nad którą pracowałem przez ostatnich parę lat. Z moich doświadczeń wynika, że może ona być naprawdę przydatna.
Aby przetrzeć drogę tej nowej technice, uaktualniłem cały rozdział 13., w którym omawiana jest konwersja kolorowych obrazów do obrazów czarno-białych. Rozdział ten uchodził za niezmiernie nowatorski, gdy opublikowano go po raz pierwszy w roku 1994, tak że w wydaniu z roku 1998 pozostawiłem go bez zmian. Zasady takiej konwersji są wciąż takie same, lecz ich objaśnienie jest teraz bardziej przystępne.
Rozdział 14. poświęcony jest rozmaitym rodzajom rozdzielczości, z jakimi miewamy do czynienia, a rozdział 15. dotyczy zjawiska mory, przy czym sporo uwagi poświęcono obrazom skanowanym z rastrowanych oryginałów. Te dwa rozdziały nie różnią się wiele od swych odpowiedników z roku 1998. Ostatni rozdział kończy się tym samym, co niegdyś, sympatycznym obrazkiem z kuflem piwa. Nie licząc jednak tego jednego przykładu, jest całkiem nowy. W oddzielnej ramce znajdziesz tam krótkie omówienie zasad postępowania z obrazem; ta ściągawka pomoże ci opracować właściwą strategię. To podsumowanie wiadomości zawartych w tej książce. Starałem się przedstawić proces myślowy, jaki powinniśmy zastosować przy analizie każdego nowego obrazu.
Wydawnictwo: Helion
Data wydania: 2002-10-24
Kategoria: Poradniki
ISBN:
Liczba stron: 392
Odkryj tajniki modelu LAB Poznaj przestrzeń kolorów LAB Wykorzystaj model LAB do korekcji cyfrowych zdjęć Zastosuj niekonwencjonalne techniki...
Wyczerpujący przewodnik po technikach przygotowania materiałów do druku Wykorzystaj techniki łączenia kanałów obrazu do poprawy kontrastu Poznaj zalety...
Chcę przeczytać,