Pensjonat na brzegu jeziora
Julia Furmaniak

"Podobno nic dwa razy się nie zdarza... "

W pensjonacie "Na drugim brzegu jeziora", który prowadzi Ania, jej mama i babcia, trwa wesele. Dziewczyna chcąc odpocząć, siada na swojej ulubionej ławce nad jeziorem. Jednak ławka jest już zajęta przez Kamila, kuzyna panny młodej. Tych dwoje zaczyna ze sobą rozmawiać i okazuje się, że miło spędzają czas w swoim towarzystwie. Po weselu ich drogi się rozchodzą, a po czterech latach spotykają się ponownie.

Ania i Kamil podczas ponownego spotkania już nie są tymi samymi osobami co kiedyś. Ania musiała szybko dojrzeć, ponieważ samotnie wychowuje niepełnosprawną córkę.

"Pensjonat na brzegu jeziora" to historia dziewczyny, która pokazuje, że w życiu można przezwyciężyć wszystkie przeciwności losu.

Świetna fabuła, która wciąga od samego początku.

Ania z mamą i babcia prowadzi pensjonat "Na drugim brzegu jeziora", ostatnio nie wiedzie im się najlepiej, dlatego kobiety postanawiają organizować rodzinne uroczystości. Ania na jednym z wesel poznaje Kamila - kuzyna panny młodej, który rozstał się niedawno z dziewczyną i nie ma ochoty spędzać czasu na weselu kuzynki. Ania i Kamil ponownie spotykają się cztery lata później. Co wydarzyło się w ich życiu w tym czasie? Czy pamiętaj co ich połączyło kilka lat temu w pensjonacie?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem naprawdę szczerze zauroczona przedstawioną przez nią historią! Książka napisana jest bardzo lekkim i przyjemnym w odbiorze językiem, dlatego też czyta się ją wręcz ekspresowo. Losy Ani i Kamila wciągnęły mnie już od pierwszych stron i byłam bardzo ciekawa jakie niespodzianki szykuje dla nich Julia. Książka napisana jest z perspektywy obojga bohaterów, dzięki czemu możemy znacznie lepiej ich poznać, dowiedzieć się co myślą i czują. Ania i Kamil to osoby, których po prostu nie da się nie polubić, to pełnokrwiste postaci, które nie są idealne, popełniają błędy, z którymi z pewnością wielu z nas z powodzeniem mogłoby się utożsamić. Połączyło ich jedno spotkanie, które całkowicie odmieniło ich życie. Postaci drugoplanowe, czyli Kaja, Ewa i Teresa również dodają tej historii pewnej wyjątkowości, wprowadzają dużo humoru oraz ciepła.
Razem z bohaterami doświadczałam całej palety emocji - zauroczenie, rozczarowanie, żal, ale również szczęście i wielowymiarową miłość.
Bardzo urzekła mnie cała otoczka pensjonatu "Na brzegu jeziora", wszystko zostało opisane w tak piękny i realistyczny sposób, że po prostu czułam się tak jakbym tam była i chłonęła te cudowne widoki.
Autorka w swojej książce pokazuje, że mimo tego co los daje nam na starcie - w przypadku Ani i jej córeczki Kai to niepełnosprawność dziewczynki oraz trudy samotnego macierzyństwa - warto walczyć o lepsze jutro, dla siebie i swoich bliskich.
Doskonale wiem co musiała przeżywać Ania, jaką ciężką walkę toczyła każdego dnia o lepsze życie dla córeczki i również wiem ile wart jest uśmiech dziecka, kiedy to co robimy przynosi rezultaty.
Myślę, że ta książka nie jedną osobę skłoni do chwilowego zatrzymania się i zastanowienia na własnym życiem.
Bo po burzy zawsze wychodzi słońce, a ta historia jest idealnym tego dowodem. Moja ocena to 9/10.