Pamięć wszystkich słów. Opowieści z meekhańskiego pogranicza
Robert. M Wegner

Czwarta część cyklu o Meekhanie to kontynuacja wątku Altsina, opętanego przez Boga Wojny bądź jego przedstawiciela, oraz nowy wątek o Deanie z plemienia Issaram, wojowniczce niemającej sobie równych, władającej mieczami po mistrzowsku. Altsin szuka kapłanki, która pomoże mu pozbyć się niechcianego lokatora, a jednocześnie zachować życie, a Deana wędruje w pielgrzymce, narażając się na zło tego świata, w którym przyszło jej żyć. W swoich wędrówkach oboje natrafiają na ludzi, którzy mogą im pomóc i którym oni sami podają pomocną dłoń, wyrównując dawki dobra i zła, rozrzucone po otchłaniach historii. Powieść nie jest zła, ale bardzo nierówna. Znacznie ciekawszy zdaje się być wątek issarskiej wojowniczki, opisany z większą dynamiką i wyczuciem, podczas gdy Altsin snuje się tu i tam, jakby bez energii, od niechcenia rozpytując o kobietę, która miała swój udział w jego nawiedzeniu. Akcja zdaje się być poszarpana, częste przeskoki utrudniają śledzenie akcji, nadmierna tajemniczość poczynań bogów i ich rąk wcale nie pociągają, a najwyżej irytują czytelnika. Dodatkowym minusem jest czytanie cyklu na raty, gdy od poznania poprzedniego tomu upłynęło sporo czasu i w pamięci zatarły się szczegóły wydarzeń, mających znaczenie w ,,Pamięci...". Pewnym optymizmem napawa epilog, w którym wracamy na północną przełęcz, strzeżoną przez sławny meekhański oddział szóstek, czyli to, co było najciekawsze w poprzednich tomach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trochę mniej akcji, niżbym się spodziewała, za dużo rozwlekania, ale za to jak się coś dzieje, to SIĘ DZIEJE.

Altsin się przywłóczył na wyspę i pół książki poznaję jej specyfikację po to, by... z niej wyjechał. Nie no, przynajmniej dowiedziałam się, o co chodzi z jego awenderim i Oumem i jak to było w Wojnach Bogów. I chyba on się nigdy kolegi przybłędy nie pozbędzie.

Deana natomiast ma akcję na pustyni oraz w księstwie, i chwilami to jest nuuudne, taka bezcelowa włóczęga, by poopisywać więcej i więcej daną lokację. Ale pod koniec dostajemy mięsko, chociaż nie wiem, czy dobrze scenę zinterpretowałam. Bo gdyby się okazało, że jest w ciąży to okej, ale tak? Yyy nie wiem.

Po co tu się pojawiają Yatech i Mała Kana?. Chyba tylko by przybliżyć jakieś nieznane miejsce nie wiadomo gdzie i przypomnieć, że cała ta egzystencja jest boską igraszką. I żeby Yatech się powkurwiał.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W ten tom wchodziło mi się najciężej, ale jak już się wkręciłem, to ciężko mi było się oderwać. Dwie historie rozpoczęte w poprzednich tomach rozkwitły. Jak zwykle niesamowicie dobrze napisana powieść, świetni bohaterowie, którzy są niezwykle realni. Cały świat zresztą jest stworzony tak, że mam czasem wrażenie, że autor właśnie wrócił z Meekhanu i po prostu opisuje to, co widział i słyszał. No i w końcówce - robi się coraz ciekawiej. Na szczęście kolejny tom już czeka na przeczytanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)