Ostatni worek cementu
Mateusz Wieczorek

Świetna czarna komedia, dodam, że krwista o porachunkach mafijnych. W sam środek wojny przypadkowo trafia młody chłopak Colton Avila. Walka o władzę, tajemnice rodzinne, pewna magiczna postać, a w tym wszystkim zagubiony mężczyzna. Czy odnajdzie swoje miejsce w tym brutalnym świecie? Stuprocentowa czarna komedia, która bawi i szokuje, w której nie brakuje brutalności. Zakończenie zaskakuje, myślę, że samego Coltona również. Mnie najbardziej zafascynowała scena, którą nazwałabym „Igrzyska śmierci”. Ta intryga, ten pomysł utwierdzają tylko w przekonaniu, że Avila nie do końca przypadkowo znalazł się w samym centrum wydarzeń. Książkę polecam i mam nadzieję, że jeszcze uda mi się spotkać z twórczością Wieczorka.

„Ostatni worek cementu” jest książką, zaskakująco wciągającą. Już od pierwszych stron nie mogłam się od niej oderwać. Bywały momenty tak komiczne, że nie mogłam powstrzymać śmiechu. A mafijne porachunki, to nieczyste zagrania, mrożące krew w żyłach, pełne okrutnych zabójstw. Bohaterowie to ludzie, którzy już dawno utracili człowieczeństwo. A świadomość, że tak łatwo odnaleźć ich w prawdziwym świecie, przeraża i sprawia, że lektura nabiera realizmu.

„Otóż mój kochany Bastek jest bacznym obserwatorem świata. Stwierdził, że ludzie ewoluują jak rozwijające się poczwarki owadów. Ponadto twierdzi, że istnieją dwie formy rozwoju. Uproszczona, czyli taka, w której następuje stan wyklucia się z jajek, czytaj poród, poczwarka, czytaj dzieciństwo, oraz przejście do formy imago, czyli dojrzewanie, i przejście w formę dorosłą, która posiada wszystkie cechy wykształcone oraz zdolność rozrodu. (...) Drugi typ rozwoju posiada między fazy. I tak oto przed osiągnięciem dorosłej formy imago następuje forma subimago. (...) Wygląda niemalże identycznie jak forma dorosła. Ma ten sam wygląd i łatwo ją pomylić, z tą jednak różnicą, że subimago nie jest zdolny do rozrodu. Wygląda jak dorosły, ale nim nie jest, rozumiesz? Musi zajść kolejna przemiana, zanim zostanie prawdziwym imago.”

I taką właśnie przemianę obserwujemy u Coltona. Głównego bohatera poznajemy jako niezadowolonego z własnego życia młodego człowieka. Praca, nieciekawa, nudna, niedająca mu satysfakcji ani wystarczających dochodów. Mieszkanie małe, ciasne i nieprzytulne. Żona marudząca i wiecznie niezadowolona. Jest jeszcze chora matka, której leczenie jest bardzo kosztowne. To wszystko sprawiło, że Colton popadł w długi. I nagle przypadek sprawia, że ma on szanse wyjść na prostą. Musi tylko się zmienić. Z wrażliwego i dobrego człowieka musi stać się bezwzględnym zabójcą. Czy da radę zabić człowieka, patrząc mu prosto w oczy?

Colton od początku wzbudził moją  sympatię, taki zwykły poczciwy chłopak. Kiedy zaczynała się jego przemiana i ujawniała się jego ciemna strona, nawet mu dopingowałam. Mając do czynienia z ludźmi z mafijnego półświatka, choć przerażony, znajduje w sobie siłę, aby grać według ich reguł. Jego postać nabiera charakteru, na czym bardzo zyskuje w ogólnym rozrachunku.

Akcja książki pędzi jak wodospad, zwroty akcji są nagłe i zaskakujące. Czarny humor genialnie wpasowany w tematykę i w mój gust. Mafijne porachunki to nieczyste zagrania, porwania i krwawe masakry, okazały się rozrywką tylko dla ludzi o mocnych nerwach. 

Powiedzieć, że ta książka mnie wciągnęła to zdecydowanie za mało. Już po kilku stronach nie mogłam się od niej oderwać. Jest ciekawa, zabawna, szokująca i zaskakująca, a przy tym mocna i brutalna, czyli dokładnie taka jak być powinna. Gorąco polecam.