One płoną jaśniej
Shobha Rao

Trudno zaakceptować taką rzeczywistość, ale ona niestety istnieje.

Trudna historia a jednocześnie pełna światła i magii kobiecej siły....

"One płoną jaśniej" to oryginalna i niezwykle interesująca lektura przedstawiająca realia życia w Indiach. Książka nie należy do łatwych, lekkich i przyjemnych ale z pewnością jest warta poświęconego jej czasu. To książka napisana o kobietach i dla kobiet. Autorka przedstawia nam brutalny i zupełnie inny świat, w którym dorastające nastolatki są własnością najpierw ojca a następnie męża. To świat, w którym kobieta nie ma nic do powiedzenia i traktowana jest jak towar, który trzeba sprzedać zanim straci ważność. Główne bohaterki podejmują jednak trudną i pełną bolesnych upadków walkę z brutalną rzeczywistością i udowadniają, że są gotowe na wszystko aby osiągnąć cel. To pełna emocji, wzruszająca i zapadająca w pamięć opowieść nie tylko o realiach życia w Indiach, przemocy i brutalności wobec kobiet ale również o sile ducha, walce i przyjaźni silniejszej niż śmierć. Lektura książki była dla mnie też niezwykle barwną i pełną zapachów i smaków podróżą wgłąb indyjskiej kultury, wierzeń i tradycji. "One płoną jaśniej" to książka, którą musicie przeczytać niezależnie od płci, wyznania czy poglądów. Otwórzmy oczy na otaczający nas świat i nie bójmy się mówić głośno o naszych uczuciach.

W dniu dzisiejszym swoją premierę ma książka autorstwa Shobha Rao „One płoną jaśniej” ukazująca się nakładem Wydawnictwa Otwarte.

Jest to historia dwóch induskich przyjaciółek – Purnimy i Sawithy, które zamieszkują w małej wiosce Indrawalii. Jak wiadomo, życie kobiet w Indiach nie należało (i nadal nie należy) do łatwych, autorka na przykładzie swoich bohaterek, bardzo młodych kobiet przybliża czytelnikom, jak ogromny ciężar niesie ze sobą bycie kobietą we współczesnych Indiach.

Aranżowane małżeństwa, gwałty, bicie, poniżanie, brak wykształcenia, brak szacunku oraz jakichkolwiek praw, a także ciężka praca kobiet są tutaj właściwie na porządku dziennym. W powieści poruszone zostały także kwestie handlu ludźmi czy cielesnego okaleczenia bohaterek.

Chociaż opowieść o przyjaźni Purnimy i Sawithy jest literacką fikcją to ma ona za zadanie unaocznić realia, w jakich żyją i z czym zmagają się każdego dnia m.in. indyjskie kobiety. Żyją one w ogromnej biedzie, a często również głodzie oraz niepewności własnego jutra.

Dramatyczne losy bohaterek to z jednej strony krzyk o pomoc i upominanie się o respektowanie praw człowieka, z drugiej natomiast heroiczna walka o własną godność, która nie ustaje nawet w najbardziej przerażających i rozpaczliwych okolicznościach.

Jest to historia o harcie ducha kobiet, które, mimo iż rozdzielone przez los i nieoszczędzane przez życie, ani otoczenie toczą, każda na swój sposób, nieustającą batalię o lepsze jutro i odnalezienie się nawzajem, a siłą popychająca je ku wyznaczonemu celowi jest właśnie ich przyjaźń.

Książka „One płoną jaśniej” z całą pewnością nie jest łatwą lekturą, porusza bowiem bardzo wiele trudnych i często niewygodnych tematów. Nie brak w niej również wyrazistych opisów tego, co staje się udziałem bohaterek. Niemniej jednak według mnie jest to książka warta uwagi i niezmiernie ważna w kontekście nieustannego podejmowania wysiłków wszelakich możliwych instytucji i organizacji w kwestii respektowania praw kobiet, a przede wszystkim praw człowieka.

Gorąco polecam!

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2019/09/premierowo-urodzic-sie-kobieta-w-indiach.html

„One płoną jaśniej” Shobha Rao opowiada historię dwóch dziewczyn, nastolatek, które urodziły się w biednej dzielnicy Indii. W miejscu, gdzie dziewczynki to problem, wręcz nieszczęście. Ważni są tylko chłopcy od początku życia do końca. Kobieta to rzecz, która ma im służyć, z którą mogą robić co chcą. Punima i Sawitha w pewnym momencie życia łączą swoje losy ze sobą – tylko na chwilę, jednak ta chwila łączy ich nieodwracalnie, budzi wielką przyjaźń, głębokie uczucie. Dalsze swoje losy poświęcają na odszukiwanie siebie i na walkę z ciężką rzeczywistością, która może spotkać indyjską kobietę.

Ta pozycja to nie jest łatwa i przyjemna lektura. Owszem, styl narracji jest łatwo przyswajany, ale dla narratora czytelnik jest raczej obojętny. Pokazuje nam świat przez dziurkę od klucza, możemy go tylko i wyłącznie obserwować, a on nie fatyguje się z wyjaśnieniami. Jednak ten styl narracji całkowicie współgra z wydarzeniami z powieści. Książka porusza ważne tematy, jak handel żywym towarem, sytuacja kobiet w biednych światach, prostytucja, gwałty, narkotyki. Tematy, o których trzeba mówić głośno, by świat wiedział, by coś zmienić. W książce jednak nie wszystko jest złe. Jest światło, jest jasność, jest nadzieja. Jest wytrwałość i ciągłe parcie przed siebie, niezgoda na ‘zjedzenie’ przez innych. Bohaterki robią wszystko, by w końcu było im lepiej, czasami ich decyzje są dobre, czasami złe, ale nie stoją w miejscu, mają siłę, mają wewnętrzny płomień.

Oprócz tego książka zanurza nas w inny, indyjski świat. Pełen kolorów, zapachów, wierzeń, religii i potraw. Naprawdę, pomimo ciężkiego losu kobiet, akurat tym aspektem tego świata byłam oczarowana. I znowu to udowadnia nam, że nie ma złego bez dobrego, nie istnieje jedno bez drugiego.
„One płoną jaśniej” to wbrew pozorom piękna historia o sile i odwadze. Książka ważna, oby było takich więcej.