Ogień
Marcin Ciszewski

Marcin Ciszewski w szóstej odsłonie cyklu meteorologicznego proponuje nam tym razem „Ogień”. Autora darzę głębokim sentymentem, sporo mu zawdzięczam i obiecuję, że w przyszłym roku uścisnę Pańską prawicę na jakowyś targach albo i innym melanżu. Pomimo powyższego uważam nieskromnie, że jestem obiektywny. W tej powieści autor generalnie odnosi się do naszej aktualnej sytuacji politycznej, zdarzeń na terenie naszego kraju czy wreszcie sytuacji za naszą wschodnią granicą. Sprawnie i sobie tylko właściwym polotem i wyczuciem prowadzi czytelnika przez napięte relacje z naszymi wschodnimi sąsiadami umiejętnie operując rodzimymi służbami specjalnymi i to nawet na wrogim terenie. No ale przecież opowieść miała być o Tyszkiewiczu. Tak, tak i jest. Jakub, jak na emerytowanego gliniarza przystało pływa jachtem, mieszka w Portugalii, wychowuje nastoletniego syna z pomocą młodej niewiasty. Usiłuje zapomnieć o tragedii sprzed kilku lat. Czytelnicy Ciszewskiego domyślają się, że gliniarza z takim dorobkiem służbowym nawet na emeryturze musi dziabnąć rykoszet przeszłości. I chcieli dziabnąć odwiedzając Jakuba w domu. W poszukiwaniu zleceniodawców pojawia się po sześciu latach w Warszawie. Sam środek wojny hybrydowej, kilka zamachów na infrastrukturę w kraju, żandarmi i policjanci na ulicach. Krzeptowskiego pamiętacie? A Tolaka? Dalej jeden w Policji, drugi jest wiceszefem jednej z wojskowych służb specjalnych. Obydwaj trafiają do białoruskiego więzienia, stamtąd powrotu nie ma. Jeżeli jeszcze przypomnieć, że Krzeptowski i Tyszkiewicz to kumple na śmierć i życie to już naprawdę zamilknę. Panie Marcinie, tak jak przy „Upale” napiszę, że mam nadzieję, że ten scenariusz się nie ziści aż w takim zakresie i zasięgu. Wiem, że chłopaków mamy z „jajami” oraz wyszkolonych i wierzę, że zrobią to co będą mieli do zrobienia. Obawiam się tylko polityków i ich nominatów w służbach. Mam nadzieję, że nie bez przypadku są znamienne trzy słowa na sztandarach stanowiących dewizę Wojska Polskiego i pozostaje mi wierzyć, że chociaż część z nich będzie się nimi kierować. Krótko i na temat. Powieść mocna, dynamiczna, pełna niespodziewanych zwrotów akcji ale i też pokazująca co to znaczy przyjaźń w obliczu kiedy można stracić wszystko, gdzie życie jest tylko dodatkiem…

Kawał dobrej sensacji i bardzo szybkiej akcji.

Jakub Tyszkiewicz cieszy się spokojnym życiem w Portugali. Do czasu jednak, aż unika zasadzki we własnym domu. Rusza do Niemiec, a potem do Polski w poszukiwaniu zleceniodawcy. Warszawą wstrząsają krwawe ataki na wieżowiec, Ukraińców bawiących się na brzegu Wisły, Ambasadę Rosji.  Aktów terroru przybywa. Polska jest w trakcie kampanii Prezydenckiej. Na ulice wychodzi wojsko. Wprowadzony zostaje stan wojenny.

W „Ogniu” królują sceny jak z amerykańskich filmów akcji. Jest szybko, wściekle i niebezpiecznie. Adrenalina skapuje ze stron. Dzieje się tyle, że trudno to wszystko ogarnąć.

Autor nawiązuje mocno do obecnej rzeczywistości geopolitycznej, podgrzewa naszą wyobraźnię wojną hybrydową, którą ogarnęła Polskę, straszy konfliktem zbrojnym z Rosją. Trochę to przerysowane, przekoloryzowane, ale czyta się z wypiekami na twarzy, a gdzieś w tyle głowy snuje się myśl czy to jest tylko fikcja literacka.  

Sceny z „zabunkrowanej” Warszawy, z palącego się wieżowca, który uwięził w swoich trzewiach mieszkańców, z pogranicza białoruskiego mrowią skórę na karku. Są bardzo realistycznie napisane. Oczywiście takich „akcji” jest tutaj więcej, ale nie będę Wam psuć zabawy.

Mocno zaintrygowała mnie postać Tyszkiewicza. Bohater, wypisz wymaluj w moim stylu, przynajmniej w tego rodzaju powieściach.  Silny, odważy, trochę zmęczony przeszłością, który nie waha się podjąć ryzyko i sięgnąć po broń aby ratować swoją rodzinę i przyjaciół.  Zainteresować się należy też jego starą ekipą. Nie są to zwykli ludzie, wiele widzieli i wiele wiedzą, łączy ich przyjaźń i … tajemnice.

„Ogień” to niesamowita gradka dla wielbicieli szybkich, mięsistych i zaskakujących powieści akcji. Wyrywa z ciepłego fotela i porywa w miejsca gdzie lepiej samemu nie chodzić😊 Jak dla mnie to gotowy scenariusz na ekscytujący film.

Współpraca @skarpawarszawska