Odziedziczone zło
Yrsa Sigurdardóttir

Moje odkrycie ostatnich miesięcy. Autorkę znałem z nazwiska, ale do jej twórczości przymierzałem się długi czas. Zacząłem od pierwszego tomu tej serii i było to spotkanie bardzo udane.  Świetny, mroczny kryminał w skandynawskim stylu (dla porządku rzeczy: rozgrywający się na Islandii). Nie brak tutaj charakterystycznego dla pisarzy z północy wątku obyczajowego, jednak nie jest tak przytłaczający jak w większości norweskich czy szwedzkich powieści. Wątek kryminalny na pierwszym miejscu. Świetnie wykreowane postaci. Mroczny klimat, pełen napięcia. Nieco kojarzący się z twórczością Chrisa Cartera, co dla mnie jest ogromnym plusem. Na pewno będę kontynuować tę serię. Zdecydowanie polecam.

Wreszcie i u mnie przyszedł czas na spotkanie z Panią Sigurdardóttir i jej "Odziedziczonym złem". To moja pierwsza przeczytana książka tej autorki i o dziwo, od razu po bożemu od pierwszego tomu serii. To dobra książka i mam nadzieję, że przeczytam też dalsze części o Frei i Huldarze. Wyraziste postacie, niezłej szybkości akcja, zupełnie niezaskakujący główny "zły", całkiem przyzwoite mylenie tropów. Trochę wkurzający motyw "osobisty" Frei i Huldara, zbyt uwypuklony i przegadany, ale tylko trochę.

Reasumując, właściwie niczym mnie ta książka nie zaskoczyła. Początek znajomości tej naczelnej pary już wcześniej miałam okazję spotkać w jakiejś książce, a napewno w serialu kryminalnym. Nie, jednak zaskoczona byłam jednym faktem. Pomysłowością użycia do zabójstw zwykłych narzędzi, że tak to nazwę. W dodatku tak to pokazane, że pozostawiało sporą dozę popuszczania wodzy swoich wyobrażeń przez czytelnika. Tak więc książka w mojej ocenie niezła, miejscami dobra, ale bez efektu wow !

Świetny kryminał ze śledczym i psycholog dziecięcą w roli głównej, których znajomość rozpoczęła się od jednonocnej przygody. Razem współpracują przy skomplikowanym śledztwie. Trzymający w napięciu i zaskakujący! Polecam.

Yrsa Sigurdardóttir w tłumaczeniu Agnieszki Klimko zabiera nas do świata straszliwej zbrodni. Dlaczego kobieta, która przez całe swoje życie była przykładną obywatelką, zwykła matka, żona, przyjaciółka została zamordowona w tak bestialski sposób? Co mogło skłonić mordercę, by tak bezwzglęgdnie potraktować niewinną kobietę? Człowiek ten popełnił zbrodnię niemal doskonałą. Żadnych poszlak, jedynie wiadomość z tajemniczym, nierozowiązanym kodem. Żadnych śladów, tylko przypadkowy "świadek" zdarzenia. A sytuacja przedstawia się również tak, jakby nie było żadnego motywu.

Historia opowiadana jest z kilku perspektyw. Bohaterowie, których oczami możemy poznać wydarzenia to głównie: detektyw Huldar, któremu została przydzielona jego pierwsza poważna sprawa; psycholog Freja - która z racji profesji została zamieszana w sprawę oraz student chemii Karl, który przez stację radiową natrafia na tajemniczą stację.

Jest to opowieść pełna grozy i okrucieństwa. Bohaterowie jednak są ludzcy i można się z nimi utożsamić. Czasem ma się ochotę nimi potrząsnąć, a czasem jest się w takim szkou, że aż wgniata czytelnika w fotel. Mrożąca krew w żyłach historia, która pokazuje jak bardzo wybory podjęte w, nawet już zapomnianej, przeszłości mają wpływ na teraźniejszość. To opowieść doskonała, po której nie jestem w stanie się otrząsnąć. Jako czytelnik czuję się nieswojo po tej lekturze. Wstrząsająca i okrutna zbrodnia sprawiła, że nie można przejść nad tą książką obojętnie i zwyczajnie powrócić do normalnego funkcjonowania.