Odnaleziony świat. Opowieść z tajemniczego Bombaju
Thrity Umrigar

Religia kontra ateizm, hinduizm kontra mahometanizm, Indie kontra Stany Zjednoczone, śmiertelna choroba kontra walka o życie oraz… prawdziwa i niezwykła przyjaźń jako najcenniejszy skarb pozostający ponad wszystkim – z tymi tematami zmierzyła się Thirty Umrigar w powieści pt. „Odnaleziony świat. Opowieść z tajemniczego Bombaju.”
Laleh, Kavita, Niszta i Armaiti – kiedyś nierozłączne i nieustraszone, wierne swoim ideałom, uparcie walczące o przekonania po latach pochłonięte codziennością i swoimi prywatnymi sprawami…

Co je odmieniło? Dlaczego rozrzucone po świecie i pochłonięte własnym życiem praktycznie utraciły ze sobą kontakt? Jakie tajemnice skrywa ich dorosłe życie?

Jeden smutny telefon zza oceanu wystarcza, aby dawna przyjaźń ożyła, powróciły wspomnienia z dawnych czasów, młodzieńcza gotowość do walki z przeciwnościami, przyjacielska pomoc i wsparcie czyli wszystko to, o czym przez te długie lata zapomniały. Trzy przyjaciółki za wszelką cenę pragną spotkać się (może po raz ostatni) ze śmiertelnie chorą  Armaiti, której stan zdrowia nie pozwala na dalekie podróże. Robią wszystko, aby do wyjazdu mogło dojść w jak najkrótszym czasie, choć problemy piętrzą się przed nimi coraz bardziej.

Czy kobietom uda się wreszcie wyjechać? Czy nic ich nie zatrzyma w Indiach?

To piękna i wzruszająca opowieść, w której autorka nadała przyjaźni rolę nadrzędną.

„To co ma znaczenie, to… – zawahała się, chcąc od razu wyrazić to odpowiednimi słowami – to, że… te trzy kobiety dały mi coś bardzo cennego. Poczucie przynależności do świata. Ale nie tylko to. Również poczucie, że świat należy do mnie. Wiarę, że to jest mój świat… nasz świat i że możemy ukształtować go tak, jak chcemy. Że nigdy nie musimy zadowalać się rzeczami takimi, jakie są.”

Więzy łączące bohaterki są mocne niczym stal i nawet czas ich nie osłabił. To szczera i prawdziwa przyjaźń jaka rzadko się zdarza. Zmusza kobiety do wyrzeczeń, poświęcenia i rozróżnienia spraw ważnych od ważniejszych. Autorka sporo miejsca poświęca walce z chorobą i gloryfikacji życia jako wartości nadrzędnej.

„Poddanie się śmierci bez walki było czymś nienaturalnym i nieodpowiedzialnym, jakby wyrzekała się życia. A pragnienie życia było wpisane w każdą żywą istotę. Dlaczego myślała, że z nią będzie inaczej?”

Książka napisana została w bardzo przystępny sposób, autorka przekazuje czytelnikowi mnóstwo emocji, a otwarte zakończenie tchnie ogromnym optymizmem i pozwala na własne przemyślenia. Thirty Umrigar poświęciła sporo miejsca kwestiom społecznym i  wyznaniowym w Indiach, które stanowią trafne tło dla przeszłości. Lektura pochłania i wciąga bez reszty, a czytelnik staje się niemym uczestnikiem opisanych wydarzeń.

Szczerze polecam.