O chłopcu, który był kotem
Paul Gallico

Franz Kafka napisał Przemianę, opowiadanie, w którym mężczyzna przemienia się w potwornego robaka, a to, co się z nim dzieje i jak radzi sobie z tą transformacją, tworzy resztę historii. Jest mrocznie i ponuro, bo wyobraźnia Kafki lubi uciekać w ciemne zaułki. Natomiast Paul Gallico wydaje się być raczej radosną osobą. Paul Gallico zastanawia się, co by było, gdyby zamiast czegoś mrocznego i posępnego jak gigantyczny owad, człowiek przemienił się w coś uroczego, jak kot. Co się wtedy stanie? Wtedy powstanie piękna historia. ❤

Czasem marzy mi się być kotem i żyć tym jednym z fascynujących i odważnych żyć. Przeżywać te niesamowite przygody i czerpać radość z grzania się w słońcu. Może dlatego tak pokochałam tę książkę. Ale to chyba nie powinno nikogo dziwić, w końcu historia widziana i opowiedziana z perspektywy kota, może tylko zachwycić. Tak, Paul Gallico opisał świat widziany oczami kota, bo oto nasz bohater, Peter, w wyniku nieszczęśliwego splotu wydarzeń, budzi się pewnego dnia w ciele małego futrzastego stworzenia i musi stawić czoła ogromnemu, oszałamiającemu i niepokojącemu miejscu, w którym być może nigdzie nie jest bezpiecznie. Na szczęście nie był sam. Spotkał Jennie. I tu zaczęły się ich przygody. Prawdziwy urok tej opowieści tkwi w kociej perspektywie, ale ta książka to coś o wiele więcej aniżeli perypetie zamienionego w kota chłopca. To pełna czułości historia o sile przyjaźni i odwadze, miłości, śmierci, strachu i przeznaczeniu. Momentami refleksyjna, a wręcz łamiąca serce, nie raz sprawiła, że do oczu cisnęły się łzy. I z każdej opisywanej sceny biła radość, strach i podekscytowanie, gdziekolwiek i kiedykolwiek znajdował się Peter. Były one jak powoli odtwarzany w mojej głowie film, który przyciąga detalami i kolorami. Śmiem twierdzić, że nikt nie zna kotów tak dobrze, jak Paul Gallico. I nikt nigdy nie opisał ich tak realistycznie jak on i jednocześnie pozwolił wciągnąć się w fabułę do punktu, z którego nie ucieczki. Jest tylko powolne otulanie się historią, która kiedyś się kończy. Nie umiem opisać jak ogromne wrażenie zrobiła na mnie ta historia, ale potrafię powiedzieć, że każdy, kogo czułość ma kształt kota, powinien ją przeczytać.