Niedziele u Tiffanyego
James Patterson, Gabrielle Charbonnet

Do tej pory Jamesa Pattersona znałam z mocnych książek sensacyjnych i powieści dla młodzieży. "Niedziele u Tiffany'ego" to wspaniała opowieść o miłości, przeznaczeniu i z nutką magii. Jane to 8-letnia dziewczynka, nieco pucołowata, ale zawsze uśmiechnięta i dobra. Jej matka jest cenioną producentką sztuk, przez co czasem nie poświęca dziewczynce zbyt wiele uwagi. Na szczęście Jane ma przyjaciela - Michaela. Jest tylko jeden problem. Michael jest wyimaginowany, czyli nie istnieje. Przystojny, czarujący mężczyzna znika w dniu 9-tych urodzin Jane, a według reguł rządzących wyimaginowanymi przyjaciółmi, Jane powinna o nim całkowicie zapomnieć. Mijają 23 lata. Jane jest dojrzałą kobietą, pracuje w firmie matki i jest w związku z aktorem Hugh, a sztuka napisana o jej przyjaźni z Michaelem odniosła sukces na Broadway'u. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze Michaela, który wygląda dokładnie tak samo, jak w przeszłości. Michael aktualnie jest na urlopie, a uczucie rodzące się między nim i Jane sprawia, że staje się coraz bardziej ludzki i podatniejszy na zranienia. Przekonany o tym, że przybył do Nowego Jorku, żeby pomóc Jane odejść, opuszcza ją. Ostatecznie autorzy serwują nam wzruszające szczęśliwe zakończenie. Przyznam, że nie spodziewałam się, że ta książka tak mnie rozbroi. Bohaterka pozostaje pod silnym wpływem matki przez całe życie, smutki zajada markizami i nawet w otoczeniu ludzi przytłacza ją samotność. Jej partner Hugh momentami wydaje się być niezrównoważony psychicznie, te jego ciągłe zmiany nastroju powodują, że zwyczajnie nie można go polubić. Jednak Jane okazuje się silną kobietą, niezmanierowaną, a jej związek z Michaelem pokazuje, że nawet kobiety o krągłych kształtach znajdą swoje "ciacho". Cała plejada wyimaginowanych przyjaciół dzieci powinna brzmieć nierealnie, ale tutaj zwyczajnie pasuje, bo czyż nie byłoby miło wierzyć, że oni istnieją i chronią zaniedbane dzieci przed samotnością?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)