Niechciane dusze
Gibney Gibney

"Niechciane dusze" to trzecie spotkanie z detektyw Lottie Parker.
Twórczość autorki poznałam sięgając po jej debiut, właśnie z Lottie.
Od samego początku wiedziałam, że to będzie światna seria kryminalna z domieszką thrillera. Cieszę się, że się nie myliłam i autorka kolejny raz zaspokoiła moje czytelnicze "kubki" doznaniowe. 😉

W domu na obrzeżach irlandzkiego Ragmullin zostaje znalezione ciało zamordowanie starszej kobiety.
Lottie i jej partner detektyw Boyd odkrywają, że córka denatki zaginęła. Dwa dni później zostaje podpalony dom i pojawiają się kolejne ofiary.
Morderstwa wydają się łączyć ze śledztwem prowadzonym przez ojca Lottie, zanim ten popełnił samobójstwo.

"Niechciane dusze" to nie tylko kryminał, ale dla mnie bardzo dobrze poprowadzony thriller z wątkiem tajemnic i demonów przeszłości. Od niemal samego początku rodzą się pytania, a miejsca, bohaterowie i wydarzenia tworzą niebywały przydymiony i mroczny klimat. Mało tego trzymają w napięciu, a czytając miała wrażenie dziwnego niepokoju, który mi towarzyszył.
Autorka bardzo dobrze mną manipulowała i wyprowadzała w pole.
Od pierwszego tomu bardzo spodobała mi się osoba Parker. Kobiety, która musi stawić czoło nie tylko teraźniejszości, ale i demonom przeszłości.
To książka idealna dla fanów kryminalnych zagadek, ale z podłożem thrillera i obyczaju.
Czekam z niecierpliwością na kolejne spotkanie z Lottie Parker.

Lottie Parker znowu w akcji i co najlepsze w porównaniu do drugiego tomu bohaterka już tak nie irytuje. Tym razem Gibney wchłonęła mnie w świat, gdzie od początku intryga oprócz tego, że wydaje się bardzo skomplikowana, to dotyka trudnych społecznie tematów, co wpływa na emocje podczas zagłębiana się w powieść.

Powieść czytało mi się szybko i spora w tym zasługa tempa narzuconego przez autorkę, ponieważ rozwój fabuły jest bardzo dynamiczny, co jednak ważne wbrew pozorom ten dynamizm nie pozwalał mi zbyt szybko rozwiązać zagadki, a wręcz wchłaniał mnie w kolejne warstwy intrygi.?Gibney bardzo zmyślnie myliła tropy i próbowała mnie wyprowadzić w pole i nawet jej się to udało.

Muszę docenić skrupulatność autorki, która jest wszechobecna. Bohaterowie i to ci zarówno pierwszoplanowi jak i ci będący nieco na uboczu głównej osi fabularnej są świetnie zarysowani z bardzo wyrazistymi osobowościami i przyziemnymi problemami co nadało im realizmu i chyba nawet jakiej bliskości względem czytelnika, a przynajmniej mnie. Jeszcze w kwestii intrygi muszę podkreślić to, że autorka opisując tematy trudne i bolesne, które często mogą zagrać na bardzo emocjonalnej strunie czytelnika, nie posługuje się tanią sensacją, co z perspektywy autora zapewne musi być kuszącą wizją.?

Gibney doceniam za kunsztowny balans między opisem brutalnych wydarzeń, a emocjonalnym światem postaci, unikając przy tym zbytniej dramaturgii, która mogłaby być groteskowa. Powieści nie brakuje też mrocznych momentów, które potęgowały napięcie i mogę już chyba napisać, że w moich oczach jest to cecha charakterystyczna autorki.

Dla mnie trzecie spotkanie z Parker było udane, nawet bardzo i cieszy mnie rozwój tego cyklu, rozwój bohaterki i perspektywa kolejnych części. W powieści nie zabrakło mi mroku, tajemnicy, czy nawet bólu, trudu w poszukiwaniu sprawiedliwości i nauki, że pogrzebana przeszłość bardzo często może rzutować na przyszłość kolejnych pokoleń.

Recenzja w ramach współpracy z Wydawnictwem Bukowy Las