Niebo nad Amsterdamem
Agnieszka Zakrzewska

Kiedy spojrzałam na okładkę „Nieba nad Amsterdamem”, skojarzyła mi się z przyjemną sielankową powieścią. Odebrałam ją jako książkę, przy której będę mogła odpocząć. Tak też było, bo zapewnił mi to lekki przyjemny styl i barwne opisy, ale dostałam też coś więcej.
Książka jest kontynuacją książek „Do jutra w Amsterdamie” i „Pocztówki z Amsterdamu”. Trochę żałuję, że nie miałam przyjemności przeczytać poprzednich części z serii. Ich znajomość nie jest konieczna, by zapoznać się z tą historią. Myślę jednak, że trochę by ją ubogaciła. Dlatego jak tylko będę miała okazję, wrócę do nich.
„Niebo nad Amsterdamem” jest historią Agnieszki – polki, która wraz z mężem Stijnem zamieszkała w pięknej willi w Sosnowym Lesie w Holandii. Tam też wychowuje swoją córkę, która powoli zaczyna dorastać. Z pozoru piękne, spokojne życie rodzinki, która odnalazła swoje miejsce na ziemi. Ona tłumaczka i znakomita przyjaciółka, on bogaty pilot, ich córka uzdolniona pianistka. Jednak problemy ich nie unikają, wręcz przeciwnie spadają jeden za drugim. Przedstawiona została historia, w której biorą udział różne pokolenia, każde ze swoimi tajemnicami.
Do sąsiedztwa Agnieszki wprowadza się wielce szanowany i lubiany baron. Nie robi on jednak dobrego wrażenia na bohaterce. Ich pierwsze spotkanie kończy się kłótnią, ale dziwnym trafem co chwilę na siebie wpadają. Obecność tego mężczyzny może bardzo namieszać w już komplikującym się życiu polki. Jej małżeństwo przeżywa mały kryzys, z którym ona usilnie walczy. Życiowy problem, kiedy praca męża staje się dla niego ważniejsza niż życie rodzinne; kumuluje się z trudnościami, jakie niesie ze sobą okres dojrzewania nastoletniej córki.
Na pozór zwyczajne życiowe problemy, z którymi pewnie nie jedna z kobiet się zmagała. Jednak intuicja maki intuicja matki podpowiada, że sprawa jest poważniejsza a pierwsza miłość córki zbyt tajemnicza. Zaczynają dziać się dziwne rzeczy świadczące o tym, że ktoś uwziął się na ich szczęśliwą dotąd rodzinę. Wybita szyba w oknie, złowróżbne SMS-y, to dopiero początek.
Mimo tych wszystkich problemów Agnieszka znajduje czas dla starego przyjaciela, który na łożu śmierci prosi ja o jedną przysługę. Nie umiejąc się wysłowić, pisze na kartce jedno tajemnicze zdanie: „Znajdź ją”.
Jak odnaleźć kogoś o kim nic się nie wie? Zacytuję zdanie z okładki „Gdy wybierzesz nadzieję, wszystko jest możliwe”.
Między tym przeplata się jeszcze problem byłego chłopaka Agnieszki i jego żony, która skrywa przed nim swoje problemy. Obraz psychologiczny kobiety został bardzo ciekawie przedstawiony.
Mamy wiec sporo tajemniczych wątków ułożonych w spójną całość. Wszystko to przeplatane codziennym życiem w Holandii. Można poznać wiele ciekawostek i mocno zżyć się z bohaterką. A ta? Trudno jej nie polubić. Popełnia błędy, nie zna się na wszystkim, ale przekazuje dużo pozytywnej energii. Pokazuje jak iść przez życie, by czerpać z niego jak najwięcej.

Bardzo miło się spędza czas przy tej lekturze, aczkolwiek miałam wrażenie, że kończył się rozdział w najciekawszym momencie i nie było już kontynuacji. Jedyny minus to niedosyt akcji. 

Lekka historia o Agnieszce, mężatce, która oddaliła się od męża i ma problemy z nastoletnią córką. Także pomaga przyjacielowi, który ma do niej nietypową prośbę. „ Znajdź ją".
Ta obyczajówka mówi o związku dwojga ludzi, że to dwa oddechy i jeden rytm serca. I żeby kogoś naprawdę mieć, nie trzeba trzymać go nieustannie w dłoni.
Sympatyczna, szybko się czyta, może specjalnie nie zapada w pamięć, ale za to zawiera sporo życiowych wątków.
OCENA 5-/ 6