,,W tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz". Nikomu chyba nie przyszłoby do głowy, że w tym żartobliwym stwierdzeniu Stanisława Boya-Żeleńskiego może kryć się cały świat ciemnych zakamarków ludzkiego umysłu i duszy. Złych emocji, chęci zabójstwa, fascynacji satanizmem, psychozy i amnezji. Wszystko to zawarte jest w tej powieści. Ale nie tylko. Są w niej też przeciwstawne światy: luksusu i nędzy, egotyzmu i pasji społecznikowskiej. A wszystko to w wybuchowej mieszance gorącego romansu, sensacyjnego kryminału i powieści psychologiczno-obyczajowej z wyrazistymi, pełnokrwistymi postaciami o intrygujących kolejach losu.
Stefania Maria Kamieniecka jest poetką i powieściopisarką, absolwentką Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zamieszkałą w Wiedniu. W 1983 roku uzyskała honorowe dożywotnie członkostwo Arizona Press Club w Phoenix (USA), dokąd wyemigrowała po internowaniu. Otrzymała je za ,,walkę o możność pisania prawdy", jak uzasadniono. W Polsce była zatrudniona w ,,Dzienniku Zachodnim" w Katowicach, a od roku 1980 w prasie ,,Solidarności". Po przeniesieniu się ze Stanów do Niemiec pisała w dziennikach: ,,Neue Westfälische" w Minden i ,,Rhein-Neckar-Zeitung" w Heidelbergu oraz w tygodniku polonijnym. Wydała trzy tomiki poezji i dwie powieści w języku niemieckim. Na polskim rynku wydawniczym ukazało się do tej pory jej dwadzieścia powieści. W styczniu 2012 roku zdobyła główną nagrodę w Konkursie Literackim Wydawnictwa Astrum za powieść ,,W żelaznym uścisku".
Informacje dodatkowe o Nie ma miłości bez wzajemności:
Wydawnictwo: Wydawnictwo Naukowe PWN
Data wydania: 2018-12-03
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 212
Kup książkę Nie ma miłości bez wzajemności
Zobacz także
Nie ma miłości bez wzajemności - opinie o książce
Przeczytane:2019-03-10,
Piękna Iza marzy o wielkiej miłości i karierze filmowej, jednak jej dominująca matka postanawia wybić jej to z głowy. Kiedy zahukana dziewczyna poznaje starego austriackiego milionera, przekonuje ją do wyjścia za niego za mąż. Izę gnębi poczucie wyobcowania, a przede wszystkim obrzydzenie do grubego, łysego męża. Po latach zdarza się cud – spełnienie marzenia o wielkiej miłości. Iza poznaje przypadkowo przystojnego, polskiego psychoterapeutę, w którym zakochuje się nieprzytomnie. Pod pozorem odwiedzenia rodziny jedzie z nim do Warszawy. Niestety, mężczyzna jest wprawdzie pod wrażeniem przeżytego z nią wspaniałego seksu, lecz stanowi ona dla niego tylko obiekt pożądania. Gdy wyznaje to Izie, ta doznaje szoku i wpada w psychozę. Nie jest w stanie przyjąć do wiadomości, że Kajetan jej nie kocha. Myśli, że on po prostu nie chce wiązać się z mężatką. Ponieważ uwielbiający ją mąż nigdy nie zgodzi się na rozwód, przychodzi jej do głowy myśl, by go otruć. Odrzuca jednak ów niecny zamiar na rzecz pozbycia się go w inny sposób. Interesuje się ezoteryką, okultyzmem, satanizmem. Wytęża „złą energię”, by ściągnąć śmierć na męża. Gdy ten umiera na zawał, psychoza całkowicie ogarnia jej świadomość. Przekonana jest, że zabiła człowieka, czego nie może sobie darować.
Kajetan długo pozostaje pod urokiem jej ciała. Jednak nie zamierza poddawać się uczuciu, które zakiełkowało w jego sercu. Postanawia zdusić je w zarodku. Tymczasem Iza wraca do Polski z zamiarem odzyskania Kajetana. Zmienia wygląd, dostosowując się do gustu ukochanego. Wykorzystując zdolności aktorskie zmienia też swoją osobowość i sposób bycia. Jest teraz Ewą. Rozpoczyna walkę o jego uczucie. Udaje się. Kajetan zakochuje się w nowo poznanej kobiecie, która pod każdym względem odpowiada jego ideałowi. Widzi w niej pewne podobieństwo do Izy, jednak trudno jest mu rozpoznać szczupłą piękność w pulchnej blondynce. Kiedy odtrącił Izę miał jej za złe, że od razu poszła z nim do łóżka. Wyznał jej, że lubi zdobywać kobietę. Teraz więc musi krok po kroku zabiegać o łaski nieprzystępnej Ewy.
Trzymając na dystans Kajetana, Iza czuje się samotna. W pewien wieczór udaje się do nocnego klubu na drinka, gdzie poznaje producenta filmów pornograficznych, który podając się za reżysera, proponuje jej główną rolę w filmie. Playboy upija ją i wsypuje do alkoholu środek podniecający, po którym kobieta ląduje w jego łóżku, po czym zostaje wciągnięta do obscenicznej orgii seksualnej z trzema mężczyznami, sfilmowanej ukrytą kamerą. Po powrocie do domu obrzydzenie do samej siebie doprowadza ją do ataku furii. Sąsiedzi wzywają policję, która odwozi ją do szpitala psychiatrycznego. Schizofrenia wyrzuca z jej świadomości wyuzdaną Izę, zastępując ją stateczną Ewą. Szpitalny psycholog, dzięki podobieństwu do jej ukochanego, potrafi przywrócić jej prawdziwą tożsamość oraz nadzieję, że ma szanse u Kajetana jako Iza. Namawia ją, by odbyła z nim szczerą rozmowę. Jednak zanim zdążyła to uczynić, następuje odkrycie przez ukochanego prawdy. Jest oburzony, że zakpiła sobie z niego, że oszukiwała, i jego, i męża. Nie daje jej dojść do słowa, by mogła mu wyjaśnić, że jest wdową. Gdy po ochłonięciu z szoku, dowiaduje się, że jej mąż nie żyje, uświadamia sobie, iż ją kocha i wybacza jej niefortunną maskaradę.
Niestety akcja powieści znów się komplikuje. Iza pod wpływem cierpienia przeobraża się w dojrzałą, pewną siebie kobietę. Znajduje swoje powołanie w uszczęśliwianiu bliźnich, zajmując się bezdomnymi, których los zawsze ją poruszał. Teraz z kolei ona odtrąca Kajetana, który się jednak nie poddaje. W jaki sposób uda mu się ponownie ją zdobyć to skomplikowana i długa historia. Pomaga mu w tym bezdomna podopieczna, Izy, starsza kobieta, którą wyleczył z amnezji.
Bardzo pomysłowa, wciągająca i intrygująca. współczesna powieść obyczajowa o miłości, namiętności i szaleństwie, a głównie o wewnętrznej przemianie pod wpływem cierpienia, z pełnokrwistymi oryginalnymi postaciami o interesujących życiowych doświadczeniach. Czyta się ją jednym tchem. Myślę, że na jej podstawie można by napisać scenariusz do świetnego filmu.