Nie ma innej ciemności
Sarah Hillary

Sarah Hilary po raz kolejny podbiła moje serce. W zeszłym roku nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona pojawiła się na rynku wydawniczym druga powieść tej fenomenalnej pisarki ,,Nie ma innej ciemności". Od pierwszych stron autorka wprowadziła mnie do swojego świata pełnych intryg, manipulacji, tajemniczości oraz wydarzeń, które niejednokrotnie spowodowały wzrost ciśnienia. Umiejętność stworzenia portretu psychologicznego, który niejeden pisarz kryminałów mógłby wziąć na warsztat, zasługuje na ogromne uznanie. W obydwu powieściach są to osoby ze stanami maniakalno-depresyjnymi, które nie potrafią odnaleźć się w otaczającym ich świecie, a co za tym idzie następują traumatyczne przeżycia, które są konsekwencją tragicznych wydarzeń. Sarah Hillary jak znakomity iluzjonista potrafi przedstawić Czytelnikowi obraz, w którym nie wiemy, co jest prawdą a co fałszem. Finał powieści to szczyt góry lodowej, który mamy pokonać aby odkryć prawdę. Prawdę, która dla mnie była niesamowitym zaskoczeniem. I oto właśnie chodzi w literaturze tego gatunku, aby koniec powieści pozostał w nas długo po przeczytaniu. Po lekturze ,,Nie ma innej ciemności" Sarah Hilary utwierdziła mnie w przekonaniu, iż dobrze napisany kryminał to kryminał, w którym obok głównego wątku kryminalnego musi pojawić się także wątek poboczny - obyczajowy. Nie może on jednak być przysłowiowym frontmanem w powieści. Ten element, w tego typu literaturze nie jest najistotniejszy. W powieści ,,Nie ma innej ciemności" zachowany jest prawidłowy stosunek. Dzieje głównych bohaterów nie są tym wiodącym elementem. Tworzą one natomiast doskonałe tło dla całej powieści. Porównując powieści Hillary do powieści Camilli Läckberg ta zależność jest niestety zachwiana. Brnąc coraz dalej w książki Läckberg miałem odczucie, iż nie jest już to powieść kryminalna a raczej powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym. Nie twierdzę, że jest to źle skonstruowana seria książek, aczkolwiek zabrakło mi w niej czegoś, co by mnie przekonało w 100%. Poczułem niedosyt. Hilary w sposób ekspresyjny potrafiła przedstawić losy głównych bohaterów. Marnie Rome i jej wydarzenia z przeszłości, które już na zawsze zmieniły jej światopogląd, okazały się doskonałym wątkiem w powieści. Trauma z dzieciństwa pozostawiła swoje ślady do dnia dzisiejszego. Zastanawiam się, dlaczego w takim razie podjęła tak w gruncie rzeczy niebezpieczną pracę. Myślę, iż jest to pewne antidotum na to co stało się w przeszłości. Praca stała się dla niej środkiem mobilizującym do wszelkiego rodzaju działania. Szeroki wachlarz wykonywanych zadań stał się motorem, podczas którego myślenie o rzeczach bolących zostało ,,wyłączone". Czy detektyw Rome odetnie się od makabrycznych wydarzeń? Czy pokona duchy przeszłości? ,,Nie ma innej ciemności" polecam każdemu a na pewno Czytelnikom, którzy lubują się w tej dziedzinie literatury. Będziecie zadowoleni. Sarah Hilary potrafi zorganizować czas, nam Czytelnikom. Tworzy niesamowitą atmosferę. Wymusza momentami abstrakcyjne myślenie. Kto lubi zagadki kryminalne ten i polubi pióro Hilary. Literatura pełna dynamizmu. Nawet nie zwrócicie uwagi jak 532 strony przeczytacie w dwie noce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To powieść bardzo medialna i to nie tylko za sprawą niepokornego dziennikarza niegdyś blisko związanego nie byle z kim , bo akurat z komisarz Marnie Rome , głównodowodzącą policjantką w sprawie odnalezienia dwóch martwych chłopców w bunkrze na terenie jednej z posesji na przedmieściach Londynu . Medialna jest też za sprawą samej konstrukcji , jest to niemal gotowy scenariusz filmowy . Nie wiedzieć czemu , mnie nieodparcie kojarzący się z '' Milczeniem owiec '' . Może z racji miejsca '' akcji '' . Tam jak pamiętacie ostatnią porwaną kobietę też odnaleziono w '' dziurze w ziemi '' . Tutaj również chłopcy zmarli zamknięci w bunkrze , czyli też w sumie w dziurze w ziemi , a właściwie cztery metry pod ziemią . Pochowani za życia . Kto im to zrobił ? Nie wiadomo . Zagadka nie należy do łatwych , tym bardziej że przy chłopcach znaleziono zbutwiałe już zabawki , książeczki - bajeczki do czytania i jedzenie w puszkach , głównie brzoskwinie . Czy ktoś więc chciał ich zabić , czy uchronić przed czymś złym ? Drugi element styczny z '' Milczeniem owiec '' to postacie śledczych . Tam jak pamiętamy był szalony psychiatra Hannibal Lecter i bardzo ambitna młodziutka agentka Clarise Starling z dość sporymi swoimi problemami rodzinnymi i emocjonalnymi . W tym wypadku pani komisarz Marnie Rome , również posiada na składzie całkiem sporo emocjonalnych problemów i traum związanych ze swoją rodziną i w ogóle swoim życiem osobistym . Tak naprawdę , wszyscy w tej książce mają swoje za uszami . Wszyscy uwikłani są w jakieś dziwne zdarzenia , relacje i problemy . Jak na mój gust trochę tego za wiele jak na jedną książkę . Nie przeczę , temat jest ciekawy . Postacie bardzo krwisto - wyraziste . Suspens przykładnie zastosowany , więc dlaczego czuję jakiś niedosyt ? a właściwie po głębszym zastanowieniu się stwierdzam , że właściwie to jednak przesyt . Świat składa się z różnych ludzi , owszem , każdy z nas ma jakieś swoje problemy , zmartwienia , czy złe wspomnienia z przeszłości . Jednak w tej powieści , odniosłam wrażenie , że wszyscy mają wszystko . '' Cuzamen do kupen '' , jak mówiły kiedyś dzieciaki u mnie na podwórku . Każda z postaci ma jakąś poważną traumę . Jednemu zginęła córka , komuś innemu zabito rodziców , a jeszcze komuś żona zwariowała . Zbytnie nagromadzenie traum nie posłużyło dobrze tej książce , przynajmniej w moim odczuciu . Chociaż styl i warsztat pisarski autorki jest na naprawdę na wysokim poziomie . Czy polecam tę pozycję ? sama nie wiem . Mnie ona przez ten nadmiar pokręconych ludzi obniżyła napięcie zgodnie z powiedzeniem '' co za dużo to i świnia nie zje '' , ale z drugiej strony sprowokowała do stwierdzenia ; jak fajnie być takim sobie zwykłym człowiekiem z umiarkowanymi problemami i bez wielkich traum . Sami więc zdecydujcie czy chcecie tę książkę przeczytać . Ode mnie ocena tylko '' dobra '' .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia zaciekawiająca już od pierwszych stron. W pewnym ogródku mężczyzna znajduje bunkier a w nim dwoje dzieci, zmarłych dzieci. Zaczyna się śledztwo. Marnie Rome robi wszystko by dowiedzieć się jak zginęli. Nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, że prawda jest bliżej niż myślą, że człowiek, który ich odnalazł wie kim tak naprawde są zmarli chłopcy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)