Nie do pary
Ewa Nowak

Książka do przeczytania w 1 dzień:) Opowiada o tym, jak poprzez nieodpowiedzialność nastolatek może skomplikować sobie życie. Opowieść o poszukiwaniu tego " czegoś" , o szukaniu ideału. Jednak morał jest jeden - każdy popełnia błędy i wszystko można zrozumieć, trzeba uważać tylko, by w tym wszystkim nie utracić człowieka w sobie, by nie postępować jak zwierzę. Bardzo fajnie napisana, z poczuciem humoru ( nie raz się śmiałam ) .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chyba większość zna jedną z najsłynniejszych polskich autorek poruszającą trudne tematy młodzieży. Pani Ewa Nowak jako pedagog-terapeuta, a przede wszystkim świetny obserwator wykorzystuje swoje doświadczenia w powieściach kierowanych do i dla nastolatków, ale nie tylko do tej grupy odbiorców. Rodzice również, a może i przede wszystkim powinni zapoznawać się z literaturą zajmującą sprawami, o których często nie mają pojęcia, albo po prostu nie chcą widzieć i wiedzieć. Z każdym nowym tytułem sięgam i zaznajamiam z poruszonym wątkiem problemu, jak więc było w przypadku tej pozycji? Bycie jedynakiem chyba od zawsze miało swoje plusy i minusy, z jednej strony zero "konkurencji", z drugiej zaś obciążenie wizji ideałów rodziców. Aleks jest właśnie takim ideałem mamusi, która go bardzo kocha, ale i również wymaga. Chce aby jej jedyny ukochany syn był najmądrzejszy i bystry. Aluś od najmłodszych lat, kiedy to już zaczął rozumieć intencje rodzicielki w sprytny oraz przemyślany sposób mścił się, ze katorgi, które były mu serwowane. Matka, niespełniona artystka miała swoje wizje świata. Ojciec pracoholik, w domu bywał gościem, jeżeli zjawił się wcześniej niż zwykle domownikom było dziwnie. W prawdzie Aleks nie miał nic do ojca, ale zazwyczaj bywał tylko z matką, którą lubił denerwować. Wchodząc w okres buntu jego pomysły stają się coraz bardziej dziwaczne, jednak zyskuje nowe problemy. Otóż jak każdy młodzieniec zaczyna interesować się płcią przeciwną. A z tą jak wiadomo bywa różnie. Nie potrafiąc swobodnie rozmawiać z dziewczynami radzi się swego bardziej "doświadczonego" przyjaciela, który lekcje podrywania ma w małym paluszku. Tak o to niedoświadczony Aleks poznaje świat dziewcząt, nie zawsze niewinnych i głupiutkich. Z pozoru niewinna Karina potrafi się sprzeciwić, a nawet postawić, natomiast nieprzewidywalna Agata to chodząca bomba, nigdy nie wiadomo kiedy wybuchnie, a jednak ma w sobie coś co przyciąga. Czy można zdecydować się na jedną kobietę? Kilka niewinnych kłamstw jeszcze nikomu nie zaszkodziło. Mając naście lat wydaje się, że świat stoi otworem, niewinne żarciki w najgorszym razie mogą spotkać się z karą... jednak takiej niespodzianki którą bohater sam sobie nieświadomie zaserwował, nigdy by się nie spodziewał... Mam wiele sprzecznych uczuć po zakończeniu nie do pary, głównie dlatego, że Aleks okropnie mnie drażnił. Jego sposób myślenia, traktowania matki czy później dziewczyn z którymi się umawiał doprowadzały mnie do szału. I kiedy już myślałam, że gorzej być nie może, pojawiła się niezrównoważona Agata. I w tym momencie doszłam do wniosku, że ja to chyba nigdy nie byłam nastolatką, a okres dojrzewania przespałam. Wiem, że sytuacje, które przytacza autorka mają swoje miejsce, że to nie jest żadna fikcja, bo w końcu buntującej się młodzieży nie brakuje. Tylko kiedy czytam przykładowe zachowania, zdarzenia odnoszę wrażenie, że z tymi młodymi ludźmi jest coś bardzo źle, rozum został gdzieś wyssany, albo chwilowo przyćmiony nie powiem czym. Ja nawet rozumiem zaciekawienie seksem, bo to przez długi czas jest temat zakazany i nagle w szkole ponadgimnazjalnej można poczuć się dorosłym (w marzeniach) i popróbować tego owocu. Jednak nigdy, ale to nigdy nie pojmę dziewcząt i ich swobody do obcowania z kim popadnie, obojętnie gdzie i kiedy, naprawdę tego to już chyba nawet ten naiwny i głupi wiek nie tłumaczy. Przypadek Agaty jest chyba najgorszą odmianą jaka może istnieć. I kiedy czytałam książkę cały czas zastanawiałam się, co te dziewczyny mają w głowach, czym się kierują. Aleks, no nie polubiłam tej postaci. Denerwował mnie i nie umiałam wczuć w jego sytuację, tego jak został wychowywany. Szczerze mówiąc nie mogłam się doczekać kiedy w końcu dostanie jakąkolwiek nauczkę. Książka oczywiście niesie ze sobą bardzo ważny przekaz, jednakże ja już jestem za stara na tego typu lekcje. Jak wspomniałam mój okres buntu był ospały, i jedyne do czego byłam zdolna to nielegalny wypad na dyskotekę miesiąc przed osiemnastymi urodzinami, jakieś słabe wagary, z których i tak z wielkimi wyrzutami sumienia tłumaczyłam się mamie. Może wszystko zależy od człowieka, albo nie wiem czego. W końcu każdy rodzic wymaga. Jedno jest pewne. Okres buntu jest bardzo indywidualny,współczuję rodzicom których dzieci zachowują się w podobny sposób do bohaterów książki. Podsumowując, Nie do pary będzie bardzo dobrym prezentem dla nastolatków oraz ich rodziców. Pozostali odbiorcy mogą poczuć się troszkę nie na miejscu czytając o rozterkach niedoświadczonego chłopca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka dla młodzieży, którą przeczytałam w ciągu 1 dnia. Napisana językiem lekkim, humorystycznym, często się przy niej uśmiechałam. Historia uczęszczającego do liceum Aleksandra, który jest bardzo kochliwym chłopcem - nie wie, którą dziewczynę wybrać, więc spotyka się ze wszystkimi na raz. W końcowym etapie książki, akcja zaczęła zwalniać, treść stała się trochę nużąca i zagmatwana. Finał powieści mnie osobiście rozczarował, nie świadczy dobrze o nastolatkach, które potrafią wybaczyć swoim ukochanym najgorsze świństwa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z pośród wielu podobnych do tej powieści, "Nie do pary" wyróżnia się dopracowana warstwą językową. Autorka włada lekkim piórem, a cała historia jest opowiedziana w dość prosty sposób. Nic więc dziwnego, że strony uciekają nam spod dłoni w błyskawicznym tempie. Ponadto autorka za pomocą słów kreuje również bardzo realistyczne postaci. Najbardziej jednak zadziwia mnie to, że autorka doskonale wie co kryje się w głowach młodzieży obu płci. Po raz kolejny muszę przyznać, że Ewa Nowak to jedna z najlepszych obserwatorów, co dokładnie widać we wszystkich jej powieściach. Jestem pod wielkim wrażeniem tak rozległej wiedzy autorki. Chociaż fabuła powieści może nie brzmi porywająco, to wierzcie mi, wcale taka nie jest. Na tle codziennych wydarzeń autorka kreuje historię, która wciąga czytelnika bez reszty od pierwszej, do ostatniej strony. To właśnie najbardziej podoba mi się w "Nie do pary". Autorka ukazuje nam, że codzienność wcale nie jest taka zwyczajna, a przy okazji pokazuje, że warto marzyć, ale trzeba też pamiętać o prawdziwym świecie. Ewa Nowak to współcześnie niekwestionowana królowa polskiej literatury dla młodzieży - nikt tak dokładnie, a zarazem delikatnie nie pokaże nastolatkom, jak może wyglądać życie i nikt tak dobrze nie wytłumaczy im niektórych rzeczy. http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2015/07/ewa-nowak-nie-do-pary.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest to bardzo przyjemna i delikatna powieść. Czyta się ja ogromnie szybko i przede wszystkim łatwo. Autorka utworzyła bardzo realistyczny świat, pełen sytuacji, charakterystycznych dla wieku bohaterów, sytuacji. Wiele wydarzeń jednak było trochę przewidywalnych i zbyt banalnych. Podobało mi się jednak to iż nawet sytuacje, zagrażające bohaterowi były napisane bardzo lekko, przez co przyswojenie ich okazało się bardzo przyjemnym. Sami bohaterowie, zostali bardzo ciekawie wykreowani, a w szczególności część żeńska. Występowała pomiędzy nimi masa komicznych zdarzeń, które niejednokrotnie wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Naprawdę jestem zadowolona z przeczytania tej książki i polecam ją wszystkim!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

wspaniała - muszęjąmieć

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Nie do pary" to opowieść o nastolatku, który przeżywa swoją pierwszą miłość, a później następną i po drodze napotyka na masę różnych problemów - i w domu, i z rówieśnikami. Nie rozumie własnych uczuć, gubi się w nich i ma problem z wyciąganiem wniosków z kłopotliwych sytuacji. Cała historia zaczyna się dość obiecująco. Książka napisana jest lekkim językiem, akcja niby leci prędko do przodu, zdawałoby się, że nie ma nudy, od czasu do czasu pojawia się humor, często dość kąśliwy, i szybko okazuje się, że niczego nowego tutaj nie doświadczymy jako czytelnik. Wszystko gdzieś już było, a do tego tutaj stoi w miejscu, bo bohater nie bardzo się rozwija. Niby tam coś mu świta, ale tak nie do końca. Męcząca postać. Początek robi nadzieję, ale jednak wieje tu nudą, ławo wszystko przewidzieć. Niby czyta się to szybko, ale tych "ale" jest za dużo i mnożą się podczas lektury, i meczą, i w rezultacie nie chce się do tego wracać. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)