Nędznicy. Tom I
Victor Hugo

Jedna z najpiękniejszych i najmądrzejszych książek jakie w życiu czytałam! Daje do myślenia. Uczy, żeby zastanowić się nad uogólnianiem, bo w życiu nic nie jest tylko białe lub czarne - wszystko na świecie ma swoje odcienie, a każdy człowiek nosi swoją historię. Przepiękna i ponadczasowa. Moim zdaniem arcydzieło. Naprawdę warto poznać historię zbiegło galernika Jana Valjeana i Kozety oraz zastanowić się nad tym co chciał nam przekazać autor. Polecam.

O ,,Nędznikach'' dużo się mówiło, ja nigdy ich nie czytałam, aż do tej pory. To co mnie urzekło to z pewnością uwaga poświęcona bohaterom tym głównym, ale także tym mniej istotnym. Rewolucja Francuska, z którą będziemy mieć styczność czytając ,,Nędzników'' daje fantastyczne tło powieści. Będąc na bieżąco z historią Frnacji, głównie Paryża mogę z całą pewnością stwierdzić, że książka ma duże walory historyczne. Sam autor wytacza nam problem nędzy jaki dotyka, niektórych ludzi. Uwielbiam książki, gdzie sama mogę zarysować sobie w głowie postacie jak i miejsce akcji. Teraz zrobiłam to dosłownie. Paryż jest pięknie opisany, maisto przedstawiono w jasnych barwach, wygląda obiecująco, ale jak widać w powieści może okazać się zgubny i stać się krokiem do ubóstwa, niszcząc wszelakie plany jakie mieli bohaterowie. Oczekuję na drugi tom z wielką niecierpliwością :) 

1815 rok. Miasteczko Digne we Francji. Biskup Karol Franciszek Benvenuto Myriel oddaje pałac biskupi szpitalowi, a sam zamieszkuje w kilku izbach z siostrą i gosposią. Bierze datki od bogatych i rozdaje biednym. Pewnego dnia do miasteczka przybywa wypuszczony z więzienia Jean Valjean i tylko biskup przyjmuje go przychylnie, a gdy policja zatrzymuje w nocy Valjeana z zastawą stołową biskupa, ten mówi, że mu ją podarował i nie wnosi oskarżenia. Były więzień poruszony postawą biskupa postanawia zmienić swoje życie. 

W Paryżu Fantyna zostaje porzucona przez swojego partnera, z którym żyła w wolnym związku. Zostawia swoją córkę Kozetę u rodziny oberżystów koło Paryża i rusza do miasta w poszukiwaniu pracy. W stolicy rządzi szanowany mer Madeleine-nikomu nieznany przemysłowiec. Inspektor policji Javert nie ufa merowi i ciągle go obserwuje. 

Victor Hugo bardzo rozbudował postacie główne w powieści, ale też nie pominął drugoplanowych bohaterów. Wokół Jeana Valjeana umieścił Fantynę, Kozetę, Eponinę, biskupa i wiele innych postaci. Oprócz głównego bohatera-Valjeana szczególnie zapadła mi w pamięć postać biskupa Benvenuto, który nie zraża się odmowami ludzi i zawsze potrafi znaleźć słowa wpływające na zachowanie drugiego człowieka. Traktuje tak samo bogaczy i ubogich, jest taki sam dla ludzi z ,,towarzystwa" i dla prostaczków. Niczego nie potępiał pochopnie, bez uwzględnienia okoliczności. We właściwy dla siebie sposób osądza zjawiska zachodzące na świecie. Nie boi się nocy, niebezpiecznych dróg ani napaści. Zawsze łagodny, prosty, dokonuje wielkich i odważnych czynów choć ich nie dostrzega. We wszystkim sprawiedliwy, szczery, rozumny, pokorny i dobroczynny. Wierzy, że każdy najgorszy złoczyńca może zmienić się jeśli tylko tego zechce. 

W poruszający sposób autor przedstawił problemy społeczne. Panująca wszędzie bieda, a wręcz nędza. Bardzo duża śmiertelność. Matka Valjeana umiera na zaniedbaną gorączkę pokarmową, ojciec spada z drzewa i zabija się, a chłopcem zajmuje się starsza siostra, która jest wdową i ma siedmioro dzieci. Młodość upływa Valjeanowi na ciężkiej i źle płatnej pracy, nie ma czasu na miłostki. Strzyże drzewa, najmuje się do żniw, za robotnika, za parobka, za pastucha, do wszelkiej roboty. Jego siostra także pracuje jak tylko pozwala jej na to siódemka dzieci. Żałosną tę gromadę ujęła w swe kleszcze nędza i dławiła powoli. Nastała bardzo ostra zima. Jean nie miał roboty. Rodzina nie miała chleba. Ani kawałka. Dosłownie. Siedmioro dzieci. Jean, aby ratować dzieci włamuje się w nocy do sklepu i z rozpaczy kradnie bochenek chleba. Zostaje skazany za to na pięć lat galer. Za kilkakrotne próby ucieczki dostaje dodatkowe lata i w sumie uwięziony jest przez dziewiętnaście lat. Przejmujące, rozpaczliwe i niesprawiedliwe ...

Realizm, romantyzm, przygoda, elementy kryminału, dygresje filozoficzne i wspaniale przedstawione tło historyczne to elementy, które można odnaleźć w powieści Victora Hugo. Wspaniała fabuła, piękny język, rozbudowane postacie bohaterów i ich wewnętrzne zmagania, walka dobra ze złem, bogactwo i nędza, barwny obraz dziewiętnastowiecznego Paryża, a do tego mnóstwo refleksji i zadumy po przeczytaniu książki. Serdecznie polecam:)

Piękna, wzruszająca historia, miejscami zbyt przygnębiająca.

Wielkie Wow