Najczarniejszy strach
Harlan Coben

"Najczarniejszy strach" to kolejna książka ,w której znów nasz czas ukradnie Myron Bolitar . Mistrz poczucia humoru oraz pakowania się w kłopoty. Od pierwszych stron bardzo wciąga ,ale która książka Cobena, nie wciąga? myślę, że nic nie trzeba dodawać więcej gdyż, przynajmniej dla mnie nazwisko Coben, to gwarancja bardzo dobrze spędzonego czasu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tak, tak, tak. Skomplikowana zagadka, inteligentnie poprowadzona fabuła, a dodatkowo humor Myrona na miarę porządnego komika i mamy przyjemność gwarantowaną.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To moja druga książka Harlana Cobena i pierwsza z cyklu z Myronem Bolitarem. Historia nie jest zła, ale oczekiwałam większego napięcia. Do połowy nie mogłam się oderwać, ale im dalej to akcja toczyła się coraz wolniej. Na plus mogę zaliczyć poruszającą historię i zaskakujące intrygi, ale to i tak za mało, żebym miała uznać książkę za rewelacyjną czy wybitną. Ostatni rozdział dłużył mi się niesamowicie. Nie zmienia to jednak faktu, że historia mnie poruszyła zakończenie może nieco przewidywalne, ale wzruszające i piękne. Jeśli jednak ktoś liczy na literaturę mocnych wrażeń i ogromnego napięcia to w tej książce raczej tego nie odnajdzie. Może zaczęłam od niewłaściwej części cyklu z Myronem? Przyznam, że chociaż książka była dla mnie nieco nużąca to chcę poznać poprzednie części. Tę książkę można przeczytać jeśli się lubi poruszające historie z wątkiem kryminalnym, ale nie należy się nastawiać na szybką akcję. Książkę mogę jedynie uznać za bardzo dobrą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Myron jest agentem sportowców. Jego życie ulega zmianie, kiedy dowiaduje się, że ma syna, Jeremiego. Okazuje się, że syn jest ciężko chory, na rzadką odmianę białaczki. Uratować go może jedynie przeszczep szpiku. Nie jest to prosta sprawa, bo jedyny dawca, zrezygnował z oddania szpiku i nie można go odnaleźć. Rozpoczyna się wyścig z czasem. Bardzo fajna książka, a jej lektor Wiktor Zborowski jest rewelacyjny. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do samego końca trzyma w największym napięciu. Nieoczekiwane zakończenie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest suuper!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wstrząsająca książka. Ale jaka wspaniała. Całkiem chciało mi się płakać, jak ją czytałam! Koniecznie przeczytajcie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W tym tomie dużo się dzieje w życiu osobistym Myrona i na tym obiera się cała książka. Akcja jest spójna i ciekawa. Ale znów zakończenie wydało mi się 'od czapy'. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Strach o dziecko jest paraliżujący ale strach o własne dziecko po prostu zwala z nóg. Temat na fabułę wielokrotnie wykorzystywany przez piszących. Generalnie lubię czytać książki autorstwa Cobena. Ale ta pozycja jest jakaś schematyczna i przewidywalna. I na dokładkę takie niewyszukane dialogi. Brakowało mi napięcia i nawet Windsor Horne Lockwood III nie jest w stanie wpłynąć na podniesienie oceny, chociaż to mój ulubieniec. Może powinnam odpocząć od Cobena?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem na etapie. kiedy mam chyba przesyt Cobena, irytuje mnie, że z góry jest założenie powieści cyklicznej w każdej książce mam opis postaci gdzieś w treści. I ponownie czytam o Małej Potahontas, Wielkiej Sindy, szurniętym kumplu i jego bogactwie... i tak co książkę w każdym kolejnym tomie. Męczące. Czy tylko mnie to itytuje?

Poza tym jest bomba - Myrona ma syna. Nastolatka. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ksiazka nie jest zla-a ocena nizsza o jeden stopien z dwoch powodow:-zbyt szybko wpadlam na rozwiazanie (tresc troche schematyczna i podobna do wczesniejszych czesci cyklu)-zbyt maly udzial Wina w akcji!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pewnego dnia Myron dowiaduje się od Emily Downing, że... jest ojcem nastoletniego Jeremy'ego. Chłopiec choruje na nietypową postać białaczki i uratować go może jedynie przeszczep szpiku. Niestety, potencjalny dawca nagle zaginął. Myron, z pomocą niezawodnych Wina i Esperanzy, wyrusza na poszukiwanie człowieka, który będzie w stanie ocalić jego syna. Kiedy trafiają na jakiś trop, do Myrona dzwoni tajemniczy mężczyzna i powtarza słowa "siej ziarno" oraz każe mu pożegnać się z Jeremym. Dla Boltaira jest to kolejny trop - o porywaczu, którego pseudonimem było właśnie Siej Ziarno, napisał niegdyś Stan Gibbs. Mężczyzna został oskarżony o plagiat i fałszowanie dowodów. A może jednak pisał prawdę, a Siej Ziarno jest tajemniczym dawcą szpiku?

Ta część przypadła mi do gustu. Co prawda nadal nie przepadam za Emily i Gregiem, ale Myron był w stanie schować urazę do dawnego przeciwnika i pomógł uratować Jeremy'ego. Mam również nadzieję, że Myron i Jeremy będą mieć kontakt i chociaż chłopak wyraźnie powiedział, że Myron nie jest jego tatą, ale prosił, by nie tracili kontaktu. I może faktycznie Myron nie będzie tatą dla swojego syna, to mam nadzieję, że zostanie jego najbliższym przyjacielem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)