Na spokojnych wodach
Viveca Sten

"Praca stanowiła jedyną deskę ratunku... Zgłaszał się na ochotnika do wszystkiego... Tak jakby każda kolejna rozwiązana sprawa pomagała mu kawałek po kawałku odbudować jego życie." Nie jest to mocno trzymający w napięciu kryminał, akcja nie należy do bardzo dynamicznych, wiele aspektów intrygi dość szybko jesteśmy w stanie sami rozwiązać, a jednak powieść przekonuje do siebie, pozwala na sympatycznie spędzenie wolnego czasu, chętnie zagłębiamy się w nią. Oprócz wiodącego wątku detektywistycznego, autorka wzbogaca fabułę obyczajowymi historiami, ciekawie prowadzonymi zdarzeniami z prywatnego życia głównych bohaterów. Obserwujemy ich codzienność, zmagania z pojawiającymi się problemami, zaglądamy w bolesną przeszłość, dostajemy obraz zwykłych ludzi próbujących odnaleźć szczęście. I jeszcze uroczy wyspiarski klimat powieści. Inspektor Thomas Andreasson, czterdziestoletni mężczyzna, od czternastu lat pracujący w policji, wcześniej w morskim wydziale, a obecnie w kryminalnym w Nacce, jest wyjątkowo oddany pracy, szuka w niej przytłumienia wyrzutów sumienia, pocieszenia i zapomnienia dramatycznych przeżyć rodzinnych. Inteligentny, bystry, bezpośredni, twardy jako policjant, choć wykazujący się empatią, przyjacielski w relacjach ze znajomymi, jednocześnie skryty i ostrożny w nawiązywaniu nowych bliższych znajomości. Nora Linde, przyjaciółka Thomasa z dzieciństwa, ambitny prawnik bankowy, z zaangażowaniem pomaga w rozwiązywaniu zagadki detektywistycznej, podsuwając przydatne informacje i spostrzeżenia. Jej małżeństwo zaczyna wkraczać w niebezpieczny etap oddalania się partnerów, wkradania nudy, wzajemnych oskarżeń, braku porozumienia. Podczas sezonu wakacyjnego, morze wyrzuca na brzeg ciało mężczyzny zaplątane w rybacką sieć, zaś kilka dni później, na tej samej szwedzkiej wyspie, dochodzi do kolejnego morderstwa, tym razem ofiarą pada kobieta. Oba wydarzenia wydają się być ze sobą powiązane, gdzieś w cieniu porusza się morderca, bez skrupułów pozbawiający życia tych, którzy stają mu na drodze. Jak wpaść na trop zabójcy, odnaleźć dowody współzależności zbrodni, uchwycić wzór działania oprawcy, ustalić jego tożsamość, powstrzymać przed popełnieniem kolejnych zbrodni? Niepokój i poczucie zagrożenia przenikają zszokowanych mieszkańców letniskowego Sandhamn, media mocno nagłaśniają sprawę spekulując niepotwierdzonymi teoriami, zaś branża turystyczna i żeglarska odnotowują znaczące straty. Presja czasu, środowiska, brak punktów zaczepienia, metodyczne śledztwo, mozolnie krok po kroku, zgodnie z ustalonym planem. Autorka postawiła nacisk na przybliżenie wyspiarskiego klimatu Archipelagu Sztokholmskiego, gdzie wszyscy się znają, dużo o sobie wiedzą, trudno ukryć tajemnice. Malownicza bliskość morza, piaskowe i skalne plaże, stare latarnie morskie, pokłady ciszy przerywanej skrzeczeniem mew, świerkowe lasy pełnych jagód, noce otulone gęstą mgłą. Podoba mi się takie oprowadzanie po miejscach akcji, opowiadanie ciekawych historii o każdej z wysp, to mała namiastka podróży towarzysząca kryminalnej powieści, wzbogacająca ją i nadająca interesującego charakteru. Pierwszy tom zapowiada intrygującą i zajmującą serię kryminalną, chętnie sięgnę po kolejną odsłonę, choć wyczekiwać będę mocniejszych i trudniejszych wyzwań detektywistycznych. bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Na spokojnych wodach", jak się okazuje, to nie taki kryminał, jakiego się spodziewałam. Zapowiadało się naprawdę intrygująco i niestety na zapowiadaniu się skończyło. Akcja jest znikoma, bohaterowie nijacy, a cała fabuła krąży wokół wywodów na temat, jakie prowadzą oni życie. Na zakończenie chciałoby się powiedzieć: ,,wow", tymczasem rozwiązanie zagadki sami sobie odnajdujemy, więc ponownie na chęciach się kończy. Malownicze tło niczym nie rekompensuje całości - bo ono również wypada blado. Zbyt mało ważne priorytety, za dużo lania wody. Mówiąc wprost: za mało kryminału w kryminale. A szkoda, bo pomył był całkiem ciekawy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tradycyjny, dobry, solidny skandynawski kryminał. I chociaż tam autorów kryminałów jest jak grzybów po deszczu to kolejny całkiem udany debiut. Akcja toczy w małej, zamkniętej społeczności gdzie stali mieszkańcy się dobrze znają a nowi są pod baczną obserwacją. A jednak ma tu miejsce niezrozumiała zbrodnia, a potem kolejna i kolejna. Czy coś je łączy? Czy ci, którzy zginęli się znali? Akcja nie pędzi tu na złamanie karku ale powoli roztacza przed czytelnikiem nowe aspekty, nowe powiązania, nowe sytuacje, poszlaki i w końcu ślady. Emocje nie buzują jak gejzery ale cały czas trzymają w lekkim napięciu. z przyjemnością sięgnę po kolejny tom i sprawdzę jak dalej radzi sobie autorka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Leniwy, miejscami usypiający kryminał. Nie polecam. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)