Na głębinach
Dan Walsh

Pierwsze co wpadło mi do głowy to to, że ta historia łudząco podobna jest do Titanica. Ale potem urzekło mnie, że w książce w pokazane, jak łatwe jest bycie miłosiernym i dobrym dla drugiego człowieka podczas sytuacji zagrożenia nawet własnego życia. Historia miłości dwojga nowożeńców poruszyła moje serce. Historia ich miłości przedstawiona w obliczu rozbicia statku i ich rozdzielenia uzmysłowiła mi, jak ulotne są chwile w naszym realnym życiu. Nie znamy dnia ani godziny a czasem jesteśmy dla siebie gorsi niż dla zwierzęcia. Książka warta niejednej nieprzespanej nocy. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka ta skrywa w sobie tajemnicę, która jest odkrywana wraz jak akcja posuwa się naprzód. To, w jaki sposób autor umieścił wątek miłosny w chwili wielkiej tragedii, jest bardzo ekscytujące. Pisarz bowiem porusza serca swoją pozycją i nadaje jej bardzo tajemniczy lecz niekiedy podniosły charakter. To, co najbardziej podoba mnie się w tej książce, to silna wiara w Boga, która w niej emanuje. Bohaterowie w chwili największego cierpienia, ukojenia szukają u Najwyższego, co powoduję, że łzy kręcą się w oczach czytającego. Odrębną historią jest też opowieść o niewolniku, którego Laura poznaje na statku. To właśnie od niego kobieta czerpie siłę, by żyć z dala od swego męża. On opowiada jej swoje historie, które nie były dla niego czymś przyjemnym, a jednak się raduje. Laura to dostrzega i można rzec, że tym też się inspiruje. Pamiętam dokładnie jakie uczucia towarzyszyły mi podczas czytania. Niedowierzanie, smutek, zaciekawienie aż w końcu zachwyt lecz przez łzy. Książka jest bardzo dobrą pozycją dla każdego kto nie tylko kocha romanse. Wiem, że mogę ją polecić osobom, które są zafascynowane morskimi przygodami, historią statku jakim był Titanic, którą pokochały miliony. Książka jednak nie jest wierną kopią tej opowieści, a wręcz przeciwnie. Dan Walsh pokazuje, jak wielką siłą jest miłość i ufność w Bogu. Polecam bardzo serdecznie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Co zaczęło się jako bajkowy miesiąc miodowy w 1857 Johna i Laury Fosterów na pokładzie parowca SS Vandervere stało się ich koszmarem, gdy nadszedł huragan i statek pogrążył się w morskich głębinach Atlantyku. Laura jako jedna z ocalałych znalazła się z innymi kobietami i dziećmi na pokładzie żaglowca, gdy John i setka innych mężczyzn dryfowali na otwartym morzu na tym co mogli złapać. Podejrzewając, że John nie żyje, ale nadal mając nadzieję na cud, Laura musiała zmierzyć się z możliwością życia w samotności - i spotkania z jej nowymi teściami bez ich syna gdy kiedykolwiek dotrze do Nowego Jorku.

Otwarte morze, głód, nieugaszone pragnienie, ludzkie cierpienie, walka o życie, bezwzględne słońce. Wstrzymywałam oddech, gdy "płynęłam" przez tą emocjonalną opowieść o nadziei, poświęceniu, uczciwości, godności, męstwie, wierze i miłości w obliczu niepewności, bólu, chciwości, samotności, śmierci.

Dan Walsh umiejętnie nakreślił epicką historię poprzez ukazanie dwojga zagubionych kochanków. Miałam wrażenie jakby rozmawiał ze mną jak z dobrą przyjaciółką. Zachwycił mnie. Stałam się częścią tej historii. Jego styl sprawił, że czułam się tak, jakbym przeniosła się w czasie i była jedną z kobiet na statku ratunkowym.

Pisarz jest utalentowanym gawędziarzem, który stworzył wielowarstwową powieść i umiejętnie scharakteryzował bohaterów. Wykreowane przez niego postaci są żywe i wiarygodne - miałam wrażenie, że to prawdziwi ludzie, z którymi poczułam głęboką więź.

"Na głębinach" zawiera także subhistorię o niewolniku, jego walce o życie tuż przed wojną secesyjną. To więcej niż tylko historia miłosna - to pozycja poruszająca tematykę rasizmu. Dan Walsh w magiczny sposób mówi o uprzedzeniach rasowych.

Lektura oczarowała mnie i nie mogłam się doczekać, aby dowiedzieć się, co będzie dalej. Przeczytałem ją w bardzo krótkim czasie. Trudno było mi ją odłożyć. Książka zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami, poruszyła moje serce. Zapewniła wiele przygód. Genialna, olśniewająca, wzruszająca a jednocześnie smutna, i trudna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)