Murdle tom 1. 100 zagadek kryminalnych do rozwikłania przy użyciu logiki, wiedzy oraz sztuki dedukcji
G. T. Karber

Panie i Panowie jako wielka fanka gimnastyki umysłu i wszelkiego rodzaju ćwiczeń mózgu od krzyżówek po sudoku obwieszczam, że z dniem wydania ,,Murdle" dotychczasowe rozrywki odchodzą do lamusa, a ja wchodzę w nowy wymiar jogi umysłu. Kto z nas czytelników kryminałów czytając powieść, nie dedukuje i nie robi własnego dochodzenia w celu zdemaskowania mordercy czy złodzieja. Ta książka serwuje nam 100 spraw, gdzie nawet taki głąb jak Lestrade czy inspektor Clouseau nauczy się co nieco z dedukcji. Już z tej mojej krótkiej charakterystyki wynika, że ta książka to spełnienie marzeń dla każdego niespełnionego detektywa.

Książka jest dość przyjazna czytelnikowi (właściwie to detektywowi, bo jesteśmy profesjonalistkami), ponieważ we wszelkie meandry dochodzeń wprowadza każdego detektywistycznego adepta stopniowo i z czasem jest coraz trudniej, a co znaczy, że jet jeszcze lepiej, ponieważ napięcie musi rosnąc, dlatego zapewniam, że nie będzie tutaj spraw typu, kto porwał z chomika Windowsa.

Nie sposób też nie docenić walorów edukacyjnych, ponieważ jeśli ktoś z was mali psychole chciałby coś nawywijać, to z książki można się dowiedzieć jakich śladów nie zostawiać i jak to załatwić w tak zwanych białych rękawiczkach, brzmi bardzo korzystnie wiem.

Murdle ma w sobie coś z bagna, bo mnie wchłaniało i za każdym razem to już miała być moja ,,ostatnia sprawa", a nie do końca się to udawało. Dla mnie jest to rozrywka wręcz rewolucyjna i liczę, że będą powstawać kolejne tego typu publikacje, bo oprócz gimnastyki szarych komórek to zwyczajnie znakomita rozrywka.

Jeśli więc lubicie kryminalne dochodzenia, albo macie kogoś w bliskim otoczeniu kto jest fanem tego typu zadań, to zakup tej publikacji jest strzałem w 10.

Niby ledwo minęło półrocze, ale już wiem, że dla mnie ,,Murdle" będzie w ścisłym topie tego roku.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z Wydawnictwem Publicat