Muminki zebrane. Tom II
Tove Jansson

Cudowna książka! Niesamowite przygody Muminków poprawiły mi nastrój. Włóczykij i Mała Mi to moi ulubieńcy. W tej części pojawiło się też dużo nowych postaci jak: Gapsa, Wuj Truj, czy Toft.

CYKL: "MUMINKI" (TOM 2)

Zawartość drugiego tomu zbioru opowiadań stanowią cztery tytuły: "Zima Muminków", "Opowiadania z Doliny Muminków", "Tatuś Muminka i morze" oraz "Dolina Muminków w listopadzie". Poniżej zamieszczam krótką charakterystykę wydarzeń do każdej części oraz moje wrażenia i ocenę do każdej z nich. W przypadku "Opowiadań z Doliny Muminków" postanowiłam też zamieścić ocenę każdego opowiadania z osobna.

- "Zima Muminków" (7/10) - Muminek zwiedza Dolinę zimową porą, przygody z Too-tiki, rozpalanie ogniska i poszukiwanie słońca, spotkanie Muminka z tajemniczym przodkiem i oczekiwanie na nadejście wiosny. Ta część przygód Muminków odznacza się fajnym klimatem, zwłaszcza gdy obserwujemy zdezorientowanego i nieco przestraszonego Muminka, po tym jak pewnego dnia przedwcześnie wybudza się on ze snu zimowego. Ciekawa część

- "Opowiadania z Doliny Muminków" (6/10) - "Wiosenna piosenka" (5/10) - historia Włóczykija i spotkania w lesie z tajemniczym stworzonkiem; "Straszna historia" (6/10) - krótko o tym, że kłamstwa nie są niczym dobrym; "O Filifionce, która wierzyła w kataklizmy" (5/10) - czyli opowiadanie o strachu i jego przezwyciężaniu; "Historia o ostatnim smoku na świecie" (6/10) - czyli opowiadanie o pewnej zaskakującej przyjaźni; "O Paszczaku, który kochał ciszę" (6/10) - historyjka o utraconych marzeniach i o tym, że dobra zabawa nie musi oznaczać szaleństw; "Opowiadanie o niewidzialnym dziecku" (6/10) - o tym, jak pewnego razu Muminki podjęły się misji uratowania pewnej dziewczynki; "Tajemnica Hatifnatów" (5/10) - historia, w której Tatuś Muminka wyrusza w podróż i odkrywa tajemnicę Hatifnatów przy okazji coś sobie uświadamiając; "Cedryk" (6/10) - fajna historia o posiadaniu i nie posiadaniu rzeczy (z morałem); "Choinka" (7/10) - bardzo fajne, przyjemne opowiadanie o tym jak w Dolinie Muminków wszystkie stworzenia przygotowywały się do Wigilii, a zdezorientowane Muminki, które zwykle o tej porze śpią nie wiedziały co się dzieje. Opowiadanie nasycone zimowym klimatem z dozą fajnego humoru.

- "Tatuś Muminka i morze" (5/10) - Muminki wyruszają w podróż i przeżywają tam różne ekscytujące przygody. Muminek wyrusza na polanę. Tatuś Muminka oddaje się swojemu hobby, Mała Mi znajduje sobie pomysłowe zajęcie; dochodzi do zaginięcia jednego z członków rodziny; Buka nawiedza Muminki, Muminek nawiązuje dziwną relację. Według mnie najmniej wciągająca część. Choć nie czyta się jej źle.

- "Dolina Muminków w listopadzie" (3/10) - jest to część poświęcona głównie przyjaciołom Muminka. Tutaj poznajemy nowe postaci: Homka imieniem Toft i Wuja Truja. Włóczykij wyrusza w samotną podróż, Filifionka, Toft, Paszczak i Wuj Truj przybywają do Doliny Muminków, do ich domu, jednakże nie zastają Muminków. Jest to najsłabsza część ze zbioru. Najmniej ciekawa ze wszystkich (nawet od tych z pierwszego tomu). Jest w niej też najwięcej chaosu. Zwłaszcza dialogi często są chaotyczne i bezsensu.

Pomimo niższej oceny dla dwóch części ("Tatuś Muminka i morze" oraz "Dolina Muminków w listopadzie") uważam ten tom za dobry z niewielkim minusem, gdyż pierwszy tom lepiej mi się czytało. Tak, jak w przypadku pierwszego tomu, tak i tutaj Nasza Księgarnia ładnie wydała ten zbiór. Mamy masę rysunków. Mamy dużo strasznej Buki (pojawia się częściej niż w pierwszym tomie). I niewiele Hatifnatów. "Zima Muminków" jest zdecydowanie najlepsza z tego zbioru głównie przez swój klimat.

Polecam zarówno ten tom, jak i tom pierwszy.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/11/muminki-zebrane-tom-2.html

Bajka o Muminkach zawsze wydawała mi się wesoła. Słyszałam, że książka jest bardziej mroczna i niepokojąca. Muszę przyznać, że te opinie się sprawdziły. Zbiór historii o Muminkach rozgrywa się w czytanej przeze mnie książce jesienią i zimą.
W pierwszej cześci Muminek budzi się zbyt wcześnie ze snu zimowego i zauważa, że w dolinie pojawiają się dziwne postacie. Boryka się z samotnością, ciemnością, zimnem i światem, który do tej pory był mu zupełnie nieznany. Pojawiają się bohaterowie, którzy dośc inwazyjnie wkraczają w jego życie (Paszczak, Mimbla, Mi).

W kolejnej części rodzina wypływa na wyspę, aby zamieszkać w latarni morskiej. Bardzo niepokojące są wątki drzew, które niczym we Władcy Pierścieni wyruszają w drogę po wyspie, aby uciec przed zimnem Buki. Muminki próbują zamieszkać w latarni i oswoić sobie wyspę. Nie jest to łatwe ani przyjemne zadanie. Ciągle coś dzieje się nie po ich planie. Nie mogą zapalić latarni, znajdują cmentarz ptaków, woda niszczy ich ogródek. Same Muminki tęsknią za domem i za swoim dawnym życiem. A Tatuś Muminka sfrustrowany próbuje wszystkiemu zaradzić. W końcu decydują się na powrót.
W tym czasie w kolejnej części dowiadujemy się, że pod ich nieobecność w domku w Dolinie Muminków zamieszkał Homek Toft, Paszczak, Filifionka, Wuj Truj i poniekąd Włóczykij. Wszyscy nieświadomie starają się stworzyć rodzinę, jaką była rodzina Muminków. Jednak nie zawsze im to wychodzi. W końcu rozchodzą się w swoje strony oza Toftem, który na koniec wita Muminki wracające z podróży.
Książka przesiąknięta jest mrocznymi wizjami Tofta, zimnem Buki, niepokojem Filifionki, wizjami Muminka - czuć chłód, ale i zarazem przyciąganie. Zdecydowanie jest to historia zupełnie inna od tej, którą znałam z bajki animowanej z telewizji.