Mrok Zachodu
Adam Heller , Izabela Stanek

" [...] Choroba umysłu nie przyjmowała do siebie wiedzy o chorobie ciała. [...]"

"Mrok zachodu" jest drugą częścią serii z cyklu "Światło wschodu" autorstwa Adama Hellera i Izabeli Stanek. Moim skromnym zdaniem ten tom jest lepszy i bardziej emocjonujący od pierwszego.

Autorzy skupili się tutaj między innymi na chorych na raka, pracy na czarno za tak zwane psie pieniądze i emigracji w celach zarobkowych. Cieszę się, że zwrócili naszą uwagę na te trudne tematy. Pokazali, że pomimo choroby można normalnie żyć. Dali nadzieję, że po leczeniu może być tylko lepiej. Zobaczycie, jak Adam dochodził do zdrowia.

Szokujące może być to, że tutaj dużo osób pali marihuanę, jakby to były zwykłe papierosy. I większość postaci uwielbia odlot, który ona daje. Główny bohater Adam uwielbia sobie zapalić skręta, ba nawet częstuje nią pacjentów pewnego oddziału. Jak na tym wyjdzie?

Czy zły chłopiec może stać się porządnym obywatelem? Czy Adam będzie potrafił uczciwie zarabiać bez oszukiwania?

Pierwszy tom "Światło wschodu" skończył się w takim momencie, że koniecznie chciałam poznać dalszy ciąg tej historii. Autorzy tutaj mieszają ze sobą kilka gatunków literackich, między innymi sensację z obyczajówką.

Początek "Mrok zachodu" wywołał u mnie potok łez. Później był szok i niedowierzanie. Zastanawiałam się i nadal zastanawiam, czy Adam nie jest czasem polskim Jamesem Bondem? 

W tej części będzie bardzo niebezpiecznie. Czy nasz główny bohater czasem nie kręci bata na samego siebie? Jestem trochę przerażona jego zachowaniem i martwię się o jego życie.

Podobały mi się wątki obyczajowe i sensacyjne.

Podczas czytania tej powieści ani przez minutę się nie nudziłam. Wciągnęła mnie jej fabuła. Wartka akcja z jej świetnymi zwrotami przykuła mnie do tego stopnia, że nie mogłam oderwać się od czytania. Cieszę się, że razem z głównym bohaterem Adamem mogłam podróżować przez wiele krajów i miejscowości. Do tego wszystkiego plus za jego duchowość. Często zwraca się do Boga. To moim zdaniem jest bardzo ważne

Ten tom kończy się również w takim momencie, że z przyjemnością sięgnę po "Potrójną tożsamość".