Może pora z tym skończyć
Iain Reid

On (Jake) i Ona (brak imienia), spotykają się od kilku tygodni. Jake postanawia, że już pora aby dziewczyna poznała jego rodziców. Wyruszają samochodem na pierwsze spotkanie w rodzinnym domu mężczyzny. Jake wychował się na wsi, na farmie z daleka od miasta. Droga jest dość długa i prowadzi przez zupełne pustkowie, jest mało uczęszczana. Jadąc para słucha muzyki i rozmawia, początkowo na błahe z czasem na coraz poważniejsze tematy. Dziewczyna momentami zatapia się we własnych myślach, zastanawia się czy to wszystko ma sens, czy doczegoś prowadzi, czy "może pora z tym skończyć"? Sama nie wie po co zgodziła się na ten wyjazd, który jest poważnym krokiem dla związku. Ona nawet nie poinformowała swoich rodziców, że z kimś się spotyka. Dodatkowo cały czas dręczą ją tajemnicze telefony. Ktoś ciągle do niej wydzwania, a gdy nie odbiera, zostawia jej niepokojące wiadomości na poczcie głosowej. Najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, że ten ktoś dzwoni z jej własnego numeru. Gdy docierają na farmę Jake najpierw oprowadza dziewczynę po gospodarstwie. Dom Jaka okazuje się stary i raczej zaniedbany, rodzice wydają się być miłymi ludzmi. Jednak dziewczyna nie tak to sobie wszystko wyobrażała. Od początku pobytu na farmie panuje dziwna, gęsta atmosfera. Jest jakoś mroczno, niepokojąco. Ona, wyraźnie czuje i jest pewna, że coś jest nie tak tylko nie wie co. Po kolacji para postanawia wrócić do siebie, do miasta. Wyruszą ale czy dotrą do celu? Początek książki opisujący podróż do rodziców Jaka, jest nieco nudny. Para prowadzi rozmowę, która momentami jest przepełniona przemyśleniami, filozoficznymi wywodami, co jest nużące i trochę zniechęca do dalszego czytania. W momencie gdy docierają na farmę zaczyna robić się ciekawie, pojawia się fajny klimat i od tej chwili jest zdecydowanie lepiej. Chyba dawno nie czytałam nic równie dziwnego. Książka ma niesamowity, specyficzny klimat, jest dobra pod względem budowania napięcia. Zapowiedź na okładce głosi " Będziecie się bać przez cały czas. Nie wiedząc dlaczego.". I faktycznie tak jest, że czytając odczuwa się, może nie strach, ale jakiś rodzaj niepokoju. Dziwne to i zaskakujące. Zakończenie jest jednak rozczarowujące. Jak dla mnie wprowadza mętlik, i daje zbyt duże pole do własnych domysłów, jest powierzchowne i przekombinowane. Spodziewałam się czegoś konkretniejszego w finale. Bardzo trudno jest ocenić tą książkę. Nie jest ani zła ani bardzo dobra. Jest poprostu dziwna, pokręcona. Nie jest to łatwa, nieskomplikowana lektura, nie jest lekka i przyjemna. Jest wymagająca. Każdy czytelnik musi sam sobie dopowiedzieć własną interpretację tego co się naprawdę wydarzyło. Początek powieści nudny, środek dużo lepszy, zakończenie niejednoznaczne, niekonkretne, drażni. Klimat książki jest świetny. Całość wypada średnio.

Młoda para wyrusza samochodem na pierwsze spotkanie rodziców chłopaka. Co może pójść nie tak? Oczywiście oprócz tego, że dziewczyna może im nie przypaść do gustu. Jake mieszka na farmie, daleko od miasta, a podróż, można by pomyśleć, trwa godzinami, przez całkowite pustkowia. Podczas drogi słuchają muzyki, rozmawiają o trywialnych rzeczach, jednak z czasem tematy są poważniejsze, filozoficzne niemalże.

Główna bohaterka zatapia się we własnych myślach, rozważając czy uczucie Jake’a do niej jest trwałe, a jego plany poważne. Zastanawia się też, czy powinna dalej tkwić w tym związku, skoro od dawna wie, że do niczego on nie prowadzi… Ale jednak daje mu nadzieję, siedząc obok niego w samochodzie, chcąc poznać jego rodziców. To przecież duży krok w związku. Dlaczego właściwie nie powiedziała swoim rodzicom o chłopaku? Nie wiedzą nawet, że zaczęła się z kimś spotykać.

Dziewczyna zastanawia się również nad tajemniczymi telefonami, które dostaje od jakiegoś czasu z własnego numeru. Dlaczego ten ktoś ciągle zostawia jej nagrania na poczcie głosowej? Co one właściwie oznaczają? Tak, zdecydowanie po powrocie do domu musi z kimś o tym porozmawiać.

Dawno nie czytałam książki, od której myśli aż buzują mi w głowie. Przedziwna fabuła, choć niesamowicie inteligentna i wciągająca. Intryguje i zmusza do myślenia… Jest to jedyna w swoim rodzaju podróż w głąb ludzkiego umysłu, ukazująca psychikę bohaterów. Pozostawia wiele niedokończonych kwestii, niedomówień, a każdy Czytelnik może je interpretować na swój sposób.

Naszpikowana emocjami i pomimo iż obejmuje niewielki okres czasu, wiele się w niej dzieje.

Na całość recenzji zapraszam na blog: www.zabookowana.pl

Opis z tyłu książki zbyt wiele o niej nie mówi. Zapewnia nas, że książka nie pozwoli o sobie zapomnieć po przywróceniu ostatniej strony. Czy tak było w moim przypadku? Zdecydowanie.

Ona i on są w podróży. Jadą do jego rodzinnego domu na kolację. To jej pierwsza wizyta u jego rodziców. Ma wątpliwości czy słusznie robi, bo przecież ma zamiar z TYM skończyć. Jednak nie jest przekonana do słuszności tej decyzji. Lubi go, dobrze się przy nim czuje. Uważa, że jest przystojny na swój sposób, inteligentny, mądry i zabawny. Nie są ze sobą zbyt długo, ale ma wrażenie, jakby znali się dłużej, jakby łączyła ich rzadko spotykana więź. Ale ma obawy. Nie powiedziała też mu nic o Rozmówcy, który dzwoni do niej i zostawia wiadomości z jednym i tym samym tekstem. Tyle, że kontaktuje się z nią z jej własnego numeru. Jak to możliwe? Gdy docierają do jego rodziców, kolacja i cała atmosfera jest dziwna. Niby wszystko jest ok, ale jednak coś jest nie tak. Powrót do domu jest równie osobliwy i pokręcony, co niepokojący i zaskakujący. I tak właśnie można podsumować całą książkę. Jest dziwna, osobliwa, pokręcona, niecodzienna, zaskakująca i inteligentna. Autor stworzył osobliwe postaci, surrealistyczne i niedopowiedziane dialogi. „Może pora z tym skończyć” na pewno nie jest lekturą dla każdego. Ciężko jednoznacznie ją określić. Czytając ją czułam niepokój, ale byłam jej bardzo ciekawa. Mimo, że historia toczy się dość leniwie, trzyma czytelnika w napięciu. Niby nic się nie dzieje, a jednak wciąga, nie wiadomo dlaczego. Całość balansuje na granicy normalności i lekkiej psychozy. Jest w niej sporo filozoficznych refleksji, wartych zapamiętania. Dopiero na ostatniej stronie można wszystko złożyć w całość i dojść do zamysłu autora. Dla mnie książka okazała się wielkim zaskoczeniem. Dawno po przeczytaniu książki nie czułam się tak... dziwnie, w pozytywnym znaczeniu tego słowa.

Co ciekawe prawa filmowe do tej książki kupił Netflix. Jestem prawie pewna, że jeśli dojdzie do ekranizacji, będzie to coś dobrego i mocnego.