Moje życie w haremie
Jillian Lauren

Dawno nie czytałam  tak denerwującej książki. Może inaczej - dawno  ie spotkałam się  z tak denerwującą  bohaterką. 

Jillian jest bardzo  młodą dziewczyną,  która sama nie wie czego chce. To chce być aktorką,  striptizerką, call-girl. Ale wszystko  robi na pół gwizdka. Przez przypadek trafia do haremu księcia Brunei. Ale tam też jest taką marudzącą niemotą. 

Sięgając po książkę  liczyłam na ciekawą opowieść  o małych pikantnych historiach. A samego haremu w książce jest naprawdę  jak na lekarstwo. Szkoda czasu.

Nuda, nuda, nuda... Czytając tę książkę wynudziłam się niemiłosiernie. Przeczytałam ją do końca, ponieważ zawsze tak robię, zawsze daję szansę słowu pisanemu, bo być może zaskoczy mnie czymś ciekawym, ale w przypadku tej pozycji, nie doczekałam się pozytywnego zaskoczenia.
Trudne dzieciństwo, możliwość szybkiego wzbogacenia się prowadzą główną bohaterkę od bycia striptizerką, poprzez ekskluzywną call-girl, aż do jednej z wielu dziewcząt w haremie sułtana Brunei. Jak dla mnie, autorka po macoszemu potraktowała tytułowy harem, więcej czasu poświęcając wspomnieniom z młodości, skacząc z tematu na temat, wprowadzając tym samym chaos. Po tytule i opisie spodziewałam się czegoś mocnego, czegoś co wbije mnie w fotel, a otrzymałam słaby tekst, który nie wniósł do mojego życia nic nowego, nic odkrywczego.