Moje miejsce na ziemi
Elizabeth Adler

piękna sprawa, cudowna opowieść o prawdziwym życiu...niespodziani? cal;e nasze życie jest serią niespodzianek:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Elizabeth Adler to jedna z najznakomitszych na świecie autorek powieści o kobietach i dla kobiet. Jej bohaterki to kobiety sukcesu, który osiągają dzięki własnej pracy. Osobiste interesy oraz dramaty zmuszają je do wędrówek po kontynentach. Opisywana przez Adler rzeczywistość jest autentyczna, gdyż pisarka sama podróżuje po świecie, szukając materiałów do swoich powieści. "Moje miejsce na ziemi" to historia Caroline i jej córki Issy. Obie wiodły beztroskie życie w Singapurze u boku bogatego męża i ojca - Jamesa. Gdy kobieta odkryła zdradę zabrała córkę i wyjechała do małego angielskiego miasteczka. Okazało się, że Gayle Lee, kochanka męża, to jedna z wielu nieprzyjemnych niespodzianek, które po rozwodzie czekają na Caroline i 15-letnią Issy. Ich nowe miejsce na ziemi okazało się przyjazne. Poznały tutaj wielu bezinteresownych, prostych ludzi, którzy sprawili, że poczuły się, jak u siebie w domu. Oczywiście, Isabel buntowała się i oskarżała o rozpad rodziny matkę, ale każdy kolejny cios, który spadał na nie sprawił, że obie kobiety zbliżyły się do siebie. "Moje miejsce na ziemi" to powieść, która ukazuje niszczycielską siłę zdrady, a jednocześnie niesie nadzieję na lepsze jutro. To książka, która mówi o rozpoczynaniu życia od nowa, o budowaniu od podstaw, o przyjaźni i bezinteresowności ludzi. To książka, która niesie nadzieję, że niezależnie od tego ile mamy lat zasługujemy na szczęście.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Każdy szuka swojego miejsca na ziemi. Jeden znajduje szybciej, inny później. Tak też było z główną bohaterka powieści Elizabeth Adler Moje miejsce na ziemi - Caroline Evans, która po rozstaniu z mężem opuściła Hongkong i postanowiła zamieszkać w Anglii. Jednak i tu nie może znaleźć sobie miejsca. Nie ma za bardzo środków do życia oprócz niewielkiej sumy wypłaconej jej przez eks po rozwodzie, a zagwarantowanej wpisem w niekorzystnej dla niej intercyzie, nie ma też pracy. W trakcie weekendowej wycieczki do hrabstwa Oxford, przemierzając drogi zalane deszczem zatrzymuje się na podwórku. Stojąc w strugach deszczu zachwyca się małym, szarym domkiem w zakolu rzeki i szopą wystawionymi na sprzedaż... Wraz z nastoletnią córką Issy, notabene naburmuszoną, na jednej z desek szopy odkrywa niezwykły napis: "Bar, grill i tańce". Znajdują też kotka. Caroline jest zauroczona tym miejscem, zaś Issy zniesmaczona. Matka pokochała to miejsce od razu, córka znienawidziła. Dwie kobiety zmęczone i przemoknięte stają w drzwiach pubu Pod Gwiezdnym Pługiem. Tam od razu zajmuje się nimi właścicielka Maggie Gonzales, która wraz z mężem Jesusem prowadzi ten przybytek. Meksykanka jest bardzo ciepła i gościnną osobą, bardzo praktyczną i empatyczną. Z miejsca polubiły się z Caroline, tak samo ich córki Issy i Sam. Z biegiem czasu Caroline zaczęła pracować u Maggie, jej umiejętności kulinarne przyciągnęły do pubu kolejnych gości, a dziewczynki razem zaczęły chodzić do szkoły. Niby im się życie zaczęło układać, jednak los bywa przewrotny. Jeden z gości wpadł głównej bohaterce w oko. Gdy poznała jego imię, załamała się z lekka, bo tak samo miał-ma na imię jej eks. Na szczęście na tego Jamesa wszyscy mówią Jim i Caroline stopniowo się do niego przekonuje. On i Georgki remontują nowy dom kobiety - ów mały, szary domek, w którym zakochała się z miejsca. Ale pewnej nocy pojawia się były mąż. Wkrótce przychodzi wiadomość z Hongkongu, że popełnił samobójstwo. Tylko ukochana córeczka tatusia, Issy, od razu twierdzi, że to morderstwo, bo ojciec nie mógłby jej tego zrobić. Jednak to nie jedyne zaskoczenie, jakie przygotował jej tatuś. Okazuje się, iż oprócz chińskiej kochanki-manipulatorki Gayle Lee Chen jest jeszcze druga... i to nie sama! Różne tajemnice wychodzą na wierzch po śmierci Jamesa. Tymi tajemnicami, zwrotami akcji autorka zaskakuje czytelnika. A życie płynie dalej - Caroline pracuje, jej dom się remontuje, ona sama staje się obiektem zainteresowań kilku mężczyzn, a Issy spotyka się ze znajomymi... Nastolatka jest wzburzona zachowaniem swojego idealnego ojca, hormony jej szaleją, także z powodu spraw damsko-męskich, a raczej dziewczęco-chłopięcych. Z jednej strony podoba jej się całowanie, ale nie chce się mierzyć z dorosłością i seksem. Ma pretensje do matki o wiele rzeczy, głównie o to, że odeszła od męża i obie opuściły ukochany Hongkong. Swoje rozżalenie, złość wyładowuje na matce. Kobiety dość często się kłócą, nastolatka rani matkę słowami i zachowaniem. W tych trudnych chwilach i mierzenia się z wieloma prawdami Issy pomaga babka Cassandra, to babce się zwierza, to babka pomaga jej pogodzić się z faktami i uporządkować przeszłość. Przy niespełna 16-letniej Issy zawsze murem stoi przyjaciółka Sam oraz kotka Ślepa Brenda, zaś Caroline ma wsparcie w matce i Maggie. Bardzo mi się podobały szczere i mądre życiowo rozmowy kobiet, gdy starsza radziła młodszej na temat życia, seksu, miłości. Szczególnie babka była żywotną i wesołą kobietą, która potrafiła tupnąć, kiedy trzeba. Ona i Maggie najbardziej oczarowały mnie swymi osobowościami. W ogóle w tej powieści mało który bohater jest negatywny. Jednak czasami się gubiłam kto jest kim, kiedy wszyscy zbierali się w kuchni, a w tym gronie była jeszcze m.in. Sarah, Mały Bill, Lily, która ciągle tłukła talerze. Przyznam szczerze, że początek trochę mnie nużył, przydługie opisy wprowadzały pewną monotonię (zwłaszcza opisy ubiorów mi utknęły w pamięci), nic się nie działo, bo czytelnik po części poznawał przeszłość głównej bohaterki, po części jej uczucia oraz deszczowe krajobrazy Anglii. Jednak gdy zaczęło, to książka wciągnęła mnie na całego, choć mogłoby być więcej akcji i dramatyzmu. Płynnie się ją czytało, czasami się człek uśmiechnął przy dialogu, a czasami z lekka denerwował. Bohaterowie może nie są jacyś charakterni, zbyt wyraziście nakreśleni, ot zwyczajni ludzie. Wydarzenia poznaje się przede wszystkim z punktu widzenia Caroline, ale także Issy ujawnia swoje emocje i przemyślenia nad wieloma sprawami, a dwa razy także Gayle Lee Chen. Jej wątek mógłby być bardziej rozwinięty. Szkoda, że autorka nie poświęciła więcej uwagi też rozwiązaniu zagadki śmierci Jamesa. Brakowało mi pazura w akcji, wszystko wydawało się takie uporządkowane i harmonijne, nawet kłody rzucane pod nogi przez los pozbawione były sęków... zbyt sielsko! Moje miejsce na ziemi to powieść o niszczycielskiej sile rozwodu, radzeniu sobie z przeciwnościami losu, szukaniu w sobie odwagi, by stawić im czoła, pokonywaniu własnych lęków, ale również o dobrych ludziach i ich bezinteresownej pomocy, przyjaźni i szukaniu swojego nowego miejsca w życiu, nowej przystani w trakcie żeglugi życia. Lekka lektura na jesienny wieczór.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Elizabeth Adler to jedna z najznakomitszych na świecie autorek powieści o kobietach i dla kobiet. Jej bohaterki to kobiety sukcesu, który osiągają dzięki własnej pracy. Osobiste interesy oraz dramaty zmuszają je do wędrówek po kontynentach świata. Opisywana przez Adler rzeczywistość jest autentyczna, gdyż pisarka sama podróżuje po świecie, szukając materiałów do swoich powieści. "Moje miejsce na ziemi" to historia Caroline i jej córki Issy. Obie wiodły beztroskie życie w Singapurze u boku bogatego męża i ojca - Jamesa. Gdy kobieta odkryła zdradę zabrała córkę i wyjechała do małego angielskiego miasteczka. Okazało się, że Gayle Lee, kochanka męża, to jedna z wielu nieprzyjemnych niespodzianek, które po rozwodzie czekają na Caroline i 15-letnią Issy. Ich nowe miejsce na ziemi okazało się przyjazne. Poznały tutaj wielu bezinteresownych, prostych ludzi, którzy sprawili, że poczuły się, jak u siebie w domu. Oczywiście, Isabel buntowała się i oskarżała o rozpad rodziny matkę, ale każdy kolejny cios, który spadał na nie sprawił, że obie kobiety zbliżyły się do siebie. "Moje miejsce na ziemi" to powieść, która ukazuje niszczycielską siłę zdrady, a jednocześnie niesie nadzieję na lepsze jutro. To książka, która mówi o rozpoczynaniu życia od nowa, o budowaniu od podstaw, o przyjaźni i bezinteresowności ludzi. To książka, która niesie nadzieję, że niezależnie od tego ile mamy lat zasługujemy na szczęście. Powieść Elizabeth Adler to lektura w sam raz na jesienno-zimowe wieczory.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)