Mój ukochany syn
Josiah Hartley

Lubicie czytać historie oparte na faktach?

"Mój ukochany syn" to bolesna historia matki, która musiała patrzeć na cierpienie swojego ukochanego syna. Josh wpadł w depresję, a jego matka Amanda Prowse desperacko szukała sposobów, by mu pomóc.
To historia pełna mroku opowiadająca o Joshu, któremu pogorszył się stan zdrowia psychicznego. Doprowadziło to do tego, że miał myśli samobójcze i planował odebrać sobie życie. Autorka podzieliła się ze swoimi czytelnikami osobistą historią rodzinną. Mamy tutaj czarno na białym pokazane z czym wiąże się depresja, jakie emocje towarzyszą chorą oraz jak wpływa to na bliskich osoby chorej. Poznajemy tę historię z dwóch perspektyw, matki i syna. To książka, która pokazuje cierpienie chorego i jego bliskich. Depresja to choroba, której nie widać, pojawia się znienacka i nigdy nie wiadomo kogo dopadnie. Często też prowadzi do śmierci. To bardzo potrzebna książka dla społeczeństwa, aby każdy dowiedział się z czym wiąże się ta choroba. Nie wolno jej lekceważyć.
Historia Josha przeraża i pokazuje, że leczenie depresji to długotrwały proces.

Jeśli chcecie dowiedzieć się, czy Josh wyszedł z tej choroby i czy jego matka znalazła sposób na wyciągnięcie go z mroku to przeczytajcie tę książkę.

Pamiętajcie, że zawsze warto poprosić o pomoc.

Warto przeczytać!

Polecam z całego serca!

BRUNETTE BOOKS

"Kiedy sięgam myślami wstecz, nie potrafię odróżnić jednego dnia od drugiego.

Każdy dzień był smutny.

Każdy dzień był taki sam.

Każdy dzień był wyczerpujący."

"Mój ukochany syn" to szczera opowieść o depresji i walce o zdrowie psychiczne. Opowieść o wyniszczającym wpływie choroby nie tylko na osobę nią dotkniętą, ale również na rodzinę, która za wszelką cenę próbuje wyrwać dorosłe już dziecko, ale wciąż dziecko, ze szpon depresji, która rozgościła się w ciele i duszy młodego chłopaka. To poszukiwanie odpowiedzi "dlaczego?" i walka o lepsze jutro.

Autorzy tej prawdziwej historii to: Amanda Prowse - poczytna autorka powieści obyczajowych i Josiah, jej syn, który mając dziewiętnaście lat przestał chcieć żyć. 

"Mój ukochany syn" to szczere, bolesne i emocjonalne zwierzenie. Miłość, gniew, rozpacz, frustracja, walka i nadzieja to prawdziwe oblicze ich życiowych przejść.

Ta książka to próba podzielenia się kawałkiem bardzo osobistego życia - czy można mieć prawo do jego oceny? Nie. Wystarczy się wsłuchać, próbować zrozumieć i odważyć się na własną refleksję. 

Trudno jest mówić o depresji.

Mam poczucie, że temat nie do końca jest zrozumiany, że ludzie boją się kontaktu z osobą z depresją, nie rozumieją jej, nie wiedzą jak się zachować. 

Może się mylę, ale myślę, że dla wielu depresja to wymysł współczesnej psychiatrii i psychologii.

Podejście do tej choroby zmienia się bardzo powoli.

Warto pojąć, że depresja to choroba, która nie zależy od woli człowieka. Nie jest obniżonym nastrojem, który możemy skutecznie kontrolować za pomocą woli i pozytywnego myślenia.

Depresja ma wiele oblicz, a ludzie potrzebujący pomocy czasami wyglądają na ludzi, którzy nie potrzebują pomocy.

Depresja zabija.

"Depresja nie wybiera. Nie dba o rasę, wyznanie, kolor skóry ani seksualność; nie obchodzi jej twój majątek, twoje ubóstwo, twoja polityka ani twój styl życia. Depresja może zatopić w tobie szpony, a kiedy to zrobi, bardzo trudno się ich pozbyć. Nikt nie jest na nią odporny."

Depresja Josha przybrała bardzo okrutne oblicze.

Czytając rozdziały Josha przeszywał mnie ogromny smutek, bezradność i przerażenie.

Jego choroba to wciąż powracający najgorszy koszmar, z którego ciężko się wybudzić.

Z relacji matki bije bezsilności i niemoc w obliczu tego, co przeżywa syn. Jej obawy o życie syna namacalnie bolą.

To walka, bez strategii, to wciąż szukanie skutecznego rozwiązania.

Amanda i Josh wpuszczają czytelnika do swojego "szarego świata" - świata z depresją.

Jednak oboje zostawiają jasny komunikat - nie jesteś sam, jest nadzieja.

Czytajcie, próbujcie się wczuć w jedno z osobistych świadectw dwójki ludzi, matki i syna, którzy stanęli w obliczu choroby.

To książka dla każdego dojrzałego czytelnika, ale przede wszystkim dla takiego, który cierpi na depresję i tego, który kocha kogoś z depresją.

"Życie złamało mnie, powaliło, ale mam nadzieję, po to, by uczynić mnie lepszą"

      Charles Dickens ("Wielkie nadzieje")

"Mój ukochany syn", to bardzo wzruszająca lektura. Nie da się jej czytać bez łez. Łzy dosłownie płyną ciurkiem.  Amanda Prowse jest mamą Josiaha Hartleya. Chłopak zmaga się z silną depresją.  Raz jest lepiej raz gorzej. Czy choroba całkowicie odeszła? 

Autorzy tej książki postanowili wspomnieć początki walki z tą straszną chorobą. Nie oszukujmy się depresja to choroba, która nieleczona może doprowadzić do śmierci -- samobójstwa. To podstępne paskudztwo doprowadza człowieka do takiego stanu, w którym chory nie potrafi wstać z łóżka. Taka osoba zamyka się w sobie. Nie chce z nikim rozmawiać. Nie prosi o pomoc. 

Jakie objawy miał Josiah? Czy wiadomo, dlaczego dopadła go ta wstrętna choroba?

Podoba mi się ta książka, ponieważ mogłam dowiedzieć się o tej chorobie z punktu widzenia chorego i jego bliskiego otoczenia. 

Na tę chorobę nie ma idealnego lekarstwa. Jest mnóstwo leków, ale nie na każdego zadziałają. Leczenie jest bardzo trudne. Z tą chorobą warto zgłosić się do psychiatry. Warto również prosić o pomoc swoich najbliższych i mówić im o swoich odczuciach. Nie warto niczego dusić w sobie. 

Amanda jak lwica walczyła o ocalenie syna. Czy to jej się udało? Czy raczej depresja ich wszystkich pokonała?

Warto przeczytać tę książkę. Może wasze dziecko również potrzebuje pomocy. Ta książka podpowie wam, co powinniście zrobić lub czego w ogóle nie powinniście robić względem waszego dziecko. Dowiedziałam się jakie objawy mogą sugerować, że z dzieckiem zaczyna dziać się coś niedobrego. 

Josiah był normalnie rozwijającym się dzieckiem. W wieku 19 lat uaktywniła się straszna choroba, która na zawsze zmieniła życie jego i jego rodziny. Czy ich wspólna walka scaliła rodzinę, czy raczej ich rozdzieliła? 

W tej książce podoba mi się również, że Josiah podzielił się z nami swoimi odczuciami. Wiemy, co czuł, gdy miał silne ataki choroby. Jeżeli macie podobne odczucia to proszę, zgłoście się do lekarza i poproście jego o pomoc. Jeszcze może być pięknie. Tylko trzeba walczyć. 

Z całego serca polecam książkę "Mój ukochany syn". 

Co zrobilibyście, żeby ocalić życie własnego dziecka? 

Na tę chorobę chorują zarówno osoby dorosłe jak i bardzo młode. Teraz jesteśmy zdrowi, ale nikt nie da nam gwarancji, że za jakiś czas nie zachorujemy. 

Tę lekturę powinien przeczytać każdy czytelnik. 

Amanda Prowse to matka, której ukochane dziecko zachorowało. Co więcej, to naprawdę dobry rodzic. A jednak nieustannie zarzucała sobie, że gdzieś na drodze wychowawczej popełniła błąd, a jej dążenia do poprawy stanu zdrowia syna często przynosiły odwrotny skutek. Josiah Hartley to człowiek, który przeszedł przez piekło depresji. Zdecydował się odsłonić z najbardziej intymnych wspomnień, by wraz z mamą pokazać, jak wygląda życie zarówno człowieka zmagającego się z depresją, jak i jego najbliższych.

,,Mój ukochany syn" to książka nader przejmująca, nad wyraz emocjonalna i do bólu prawdziwa. Otrzymujemy pełny obraz depresji z narracji obu stron - biernego obserwatora, który stara się zrobić wszystko, co w jego mocy, by pomóc oraz osoby chorującej. Książka pozostawia po sobie naprawdę duże wrażenie, zapadając w myśli uświadamia w wielu różnych kwestiach dotyczących chorób psychicznych. Rodzina, do której życia zostajemy w tej pozycji zaproszeni, przeszła naprawdę wiele, a ich droga tak naprawdę nie dobiegła jeszcze końca. Jednak bez jakichkolwiek ogródek, absolutnie szczerze, ukazują nam te straszliwe realia, w których przyszło im funkcjonować. Realia, z których nie potrafili znaleźć drogi wyjścia, pomimo ogromnej miłości i wsparcia. Choć spotykali się też z niezrozumieniem, lekceważeniem, kiepskimi radami i obojętnością, bo tematyka chorób psychicznych niestety nadal jest dla wielu kompletnie niezrozumiała. Osobiście uważam, że to szalenie ważny głos w sprawie depresji pochodzący od najlepszych narratorów, jakich można znaleźć. I choć jest to pozycja mocna, smutna, momentami, aż kipi bezradnością i mrokiem, to naprawdę jest warta poznania - chociażby po to, by zrozumieć istotę choroby.