Młody świat
Chris Weitz

Tajemnicza epidemia zmiotła z powierzchni Ziemi nie tylko dorosłych, ale i dzieci pozostawiając tylko nastolatków. Aby przetrwać w świecie ogarniętym epidemią młodzi łączą się w plemiona. Jefferson zostaje przywódcą grupy zamieszkującej okolice Placu Waszyngtona po śmierci swojego brata, Washa, oraz Donna, dziewczyna, którą Jeff kocha, każdego dnia stawiają czoła niebezpieczeństwom postapokaliptycznego chaosu, wiedząc, że koniec może nadejść w każdym momencie. Nowy Jork jest, więc miastem, w którym rządzą nastolatkowie.

Gdy Mózgowiec wpada na trop lekarstwa, które pozwoli im wymknąć się nieuchronnej śmierci spod nosa piątka nastolatków wyrusza na ryzykowną misję, której celem jest uratowanie całej ludzkości. Jednak nic nie jest proste. W drodze do celu spotykają różne niebezpieczeństwa między innymi ucieczka kanibalom z biblioteki oraz walki z gangiem Uptownersów, którzy na każdym kroku utrudniają życie bohaterom.

Czy młodym bohaterom uda się ocalić wymierającą ludzkość?

„ Młody świat ” jest pierwszą częścią trylogii. Jest to postapokaliptyczna powieść, od której trudno się oderwać.

Chris Weitz pisze lekkim stylem pisania, który łatwo się czyta. Muszę przyznać, że pierwszy raz zdarza mi się, że nie jestem do końca pewna, czy książka mi się podobała, czy nie. Ostatecznie jednak zdecydowałam, że jednak nie żałuję, że ją przeczytałam, więc w jakimś stopniu musiała mi się podobać. Jest to współczesna powieść. Akcja rozgrywa się w teraźniejszości. Jeżeli chodzi o narrację to mamy dwóch narratorów. Jefferson i Donna opowiadają nam o wszystkim ze swojej perspektywy na zmianę. Możemy poznać nie tylko uczucia Jeffa względem Donny, ale również, co czuje bohaterka względem Jeffa. Powieść ma zaledwie 356 stron, więc szybko ją przeczytałam. Jeżeli, więc kochasz powieści postapokaliptyczne ta książka jest idealna dla ciebie.

Powieść ukazuje bunt przeciw Chorobie. Bohaterowie ze wszystkich sił chcą żyć i dlatego decydują się na niebezpieczną wyprawę. Pragną za wszelką cenę zdobyć lek. Książka pokazuje, jak silna jest miłość i chęć walki, aby żyć.

Powieść pochodzi z gatunku fantasy. Jednak ja podpięłabym to również pod powieść przygodową, gdyż nie ulega wątpliwości, że bohaterowie przeżywają przygodę i to nie jedną. Czyha na nich wiele niebezpieczeństw, z którymi muszą sobie poradzić, co nie jest takie łatwe. Jefferson, Donna, Mózgowiec, Peter i Szyfon przez Chorobę stracili wiele bliskich osób, a mimo to dalej walczą i się nie poddają. Czy będąc na ich miejscu też bylibyśmy tak bardzo zdeterminowani?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

ŻYJ SZYBKO, UMRZYJ MŁODO?

Gdybym miał się sugerować poleceniami na okładce tej powieści, chyba nigdy po nią bym nie sięgnął. James Patterson porównuje bowiem „Młody świat” do marnej i bezsensownej „Niezgodnej”, a to nie jest najlepsza reklama dla książki, a jakby tego było mało, z całkiem sporego dorobku kinowego jej autora wytłuszczono koszmarny „Księżyc w nowiu”. Pojawił się też hit w postaci „Łotra 1”, ale czemu pominięto „Był sobie chłopiec?”. Na szczęście „Młody świat” to niezła książka, którą naprawdę dobrze się czyta.

To był rekordowo dobry rok dla padlinożerców, jak mówią ci, którym pozostało jeszcze nieco humoru – choćby i czarnego. Większość ludzkości zginęła. W wyniku dziwnej epidemii umarli wszyscy dorośli i wszystkie dzieci, pozostali jedynie nastolatkowie, a wśród nich dowodzący jedną z grup ocalałych zamieszkujących okolice Placu Waszyngtona Jefferson, i Donna, w której jest zakochany. Muszą żyć w świecie, gdzie jedzenie stało się największym dobrem, konsole do gier i odtwarzacze muzyki służą tylko nielicznym, potrafiącym wytworzyć prąd, a na każdym kroku czyha niebezpieczeństwo, bo dostęp do broni ma każdy, kto splądrował sklep czy odpowiednie miejsce, a młodzi ludzie albo utworzyli nie zawsze przyjaźnie nastawione grupy, albo popadli w szaleństwo. Nadziei na poprawę sytuacji nie ma. Seks przestał grozić ciążą, więc gatunek nie zdoła przetrwać, a jakby tego było mało wszyscy żyją ze świadomością, że po osiągnięciu pełnoletności zaczną chorować i umrą. A co gdyby pojawiła się szansa na ocalenie? Jeden z członków grupy Jeffersona wpada na trop lekarstwa, ale by osiągnąć cel, nastolatkowie muszą odbyć niebezpieczną podróż, czy jednak ich wyprawa ma szansę powodzenia? I co czeka na nich w drodze?

Choć postapo nie jest młodym gatunkiem, jego popularność nie przemija. Wręcz przeciwnie, w ostatnich latach zdaje się przeżywać swoją drugą młodość, może nawet intensywniejszą niż ta pierwsza. Literatura postapokaliptyczna narodziła się praktycznie wraz z Science Fiction, bo za powieść rozpoczynającą ten odłam fantastyki uważa się wydanego w 1826 roku „Ostatniego człowieka” Mary Shelley, potem dzieła reprezentujące ów nurt tworzyli choćby H.G. Wells, Arthur C. Clarke, Stephen King czy jego syn Joe Hill. Sporą popularność zyskał także Dmitry Glukhovsky ze swoim przereklamowanym „Metrem 2033”. Ja na tym bogatym i różnorodnym tle wypada Chris Waitz, reżyser takich hitów, jak „American Pie” czy znakomity „Był sobie chłopiec” oraz scenarzysta m.in. „Mrówki Z” i „Złotego kompasu”, który „Młodym światem” debiutuje jako powieściopisarz?

Jak wspominałem na początku, całkiem nieźle. To lekka, prosta, niezobowiązująca lektura dla młodych czytelników, którzy lubią fantastykę. Powieść ma swoje dobre strony (czyta się ją szybko i bez znudzenia, czasem autor miewa trafne komentarzem, jak choćby wtedy gdy portretuje współczesną młodzież, która wygląda niczym transwestyci, czasem potrafi urzec swoją wizją), ma też minusy (zbyt wiele akcji, zbyt mało psychologii bohaterów oraz ukazania ich świata, czasem także szwankuje logika), ale w ostatecznym rozrachunku to niezła lektura. Sympatyczna, ciekawa, niepowalająca na kolana, ale i nierozczarowującą. Ot rozrywkowa literatura środka dla nastoletnich odbiorców. Grupie docelowej się spodoba, szczególnie, że bohaterowie nie są grzecznymi dzieciakami, więc im mogę polecić ją z czystym sumieniem.

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/10/16/mlody-swiat-chris-weitz/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Recenzja z bloga *zatraceniwkartkach.blogspot.com*

 

Wszystko się skończyło. Chris Weitz proponuje nam wizję świata, w której nie ma dorosłych ani dzieci. Po Tym Co Się Stało światem zaczęły rządzić nastolatki. Internet stał się ciągiem jedynek i zer. Prąd był rzadko spotykany a pożywieniem stanowiło to, co danej gildii udało się wyhodować, wysadzić. Zamiast wspierać się wzajemnie, gildie prowadzą wojnę.

 

Narratorami są Jefferson i Donna. Chłopak zakochał się w dziewczynie, ale ich relacje idealnie określa słowo friendzone. To przykre, ale autor bardzo fajnie opisuje relacje między bohaterami.

Jak to się stało, że dorośli i dzieci poumierali? W świecie zaczął panować wirus, który zabija tych po 18 roku życia i tych młodych. Jedynie nastolatki mają w sobie hormon, który blokuje rozprzestrzenianie się wirusa po organizmie. Niestety im bliżej wieku dorosłości, tym bliżej do nieuchronnej śmierci.

Wyobraźcie sobie, że nie ma prądu, wody, żywności. Jak byście funkcjonowali? Ta młodzież wrzucona w wir apokaliptycznych zdarzeń dzieli się a jedna z tych grup, chce przejąć władzę. Ja bym to nazwał po apokaliptyczną wojną domową.

Grupa przyjaciół- Jefferson, Donna, Mózgowiec, Szyfon i Peter postanowili podjąć się misji samobójczej, czyli przedostać się przez terytoria innych grup, poza granice Nowego Jorku w celu znalezienia leku na wirus.

Autor użył języka młodzieżowego, co oddaje realizm postaci. Książka jest pełna humoru i przemyśleń młodych ludzi o życiu, miłości, przyjaźni.. Główni bohaterowie różnią się jednak stylem. Chłopak jest poważniejszy a Donna żywiołowa. Ich sposób wysławiania się odnajduje się też w ich czynach i myślach. Bardzo dobrze przemyślane!

Kiedy przeczytałem opis książki miałem jedną myśl: „Połączenie „GONE”, „Więzień labiryntu”. Będę miał znowu deja vu.” Ale nie było tak, ponieważ Chris Weitz mając doświadczenie w tworzeniu wcześniej scenariuszy do filmów, stworzył świat idealnie realny. Bardziej prawdopodobny scenariusz apokalipsy podał nam autor „Młodego świata” niż autorzy GONE i Więźnia labiryntu.

Podobało mi się, że Weitz wprowadził brak mody. To znaczy, że dziewczyny chodziły w sukienkach od Prady, jedwabnych ciuchach i z pasem naboi przy pasie. Bardzo fajnie się to czytało. Dała taki delikatny smaczek opowieści.

Wspomnę jeszcze o okładce, ale tylko słowo. Jest bardzo piękna. Litery tytułu są wypukłe, co bardzo mi się podoba.

Fajnie byłoby obejrzeć film na podstawie tej książki. Serio. Zwłaszcza, że autor jest pisarzem wielu scenariuszy. Książka pełna jest akcji i jej zwrotów, przygody i humoru.

Podsumowując.

„Młody świat” Chrisa Weitza to pierwszy tom cyklu przygód Jeffa i Donny w po apokaliptycznym świecie. Jestem ciekaw co niosą ze sobą kolejne tomy. W swojej powieści autor poruszył też kwestie ważne we współczesnym świecie- rasizm, homofonia, ksenofobia itp. Mimo że nie ma tu jakoś bardzo oryginalnej fabuły, to nadrobił to autor świetnymi opisami myśli bohaterów- nastolatków i relacji między nimi.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wydaje mi się, że sukcesem książki jest to, że nadaje się dla czytelników w różnym wieku. Tak niestety nie jest w tym wypadku. Czuć, że Młody Świat jest skierowany do młodszej młodzieży, a szkoda, bo tematyka jest szalenie ciekawa. Nie sposób nie porównać tej pozycji z Gone i może właśnie przez to, że ma się porównanie z serią Granta, ta książka wypada przy niej zwyczajnie blado. Dialogi są drętwe, bohaterowie nie wzbudzają żadnej sympatii. Opisywanie nowych zachowań, kiedy nie ma już żadnych ograniczeń - w porządku, ale za mało. Ciągle czytałam tylko wzmianki o tej wielkiej przemocy, a tak naprawdę nie mogłam się w to wczuć. A najważniejszą rolę grały głupie miłostki i zazdrostki. Mimo to sięgnę po kolejne części, bo koniec był naprawdę ciekawy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kilka lat temu zapanowała moda na powieści postapokaliptyczne, antyutopie itp. Co prawda ten szał już jest nieco mniejszy, ale co jakiś czas pojawiają się kolejne serie książkowe wpisujące się w tę konwencję. Do takich powieści można zaliczyć również "Młody świat", czyli pierwszą część serii o nastolatkach, którzy zostali sami w Nowym Jorku. Czy książka wyróżnia się czymś wśród wielu tego typu lektur?   Na Ziemi zostały już tylko osoby w wieku nastoletnim. Zarówno dorośli, jak i dzieci wyginęli z powodu epidemii nieznanej choroby, z którą nikt nie potrafił sobie poradzić. Młodzi muszą nauczyć się życia w zupełnie nowej rzeczywistości. Cały czas liczą na to, że znajdą lekarstwo na chorobę, która za kilka lat z pewnością dopadnie także ich. Przywódcą jednej z nastoletnich grup jest Jefferson, przejmujący stery po zmarłym bracie. Pomaga mu między innymi Donna, w której skrycie się podkochuje. Któregoś dnia okazuje się, że lek na okrutną chorobę może naprawdę istnieć, jednak droga do tego jest długa i niebezpieczna...   Muszę przyznać, że książka bardzo przypomina mi serię autorstwa M. Granta "Gone: Zniknęli". Tam również przedstawiony został świat, w którym dorośli wyginęli. Młodzież musiała zawalczyć o przetrwanie, ustalić własne prawa i spróbować znaleźć dla siebie jakiś ratunek. W tym przypadku jest podobnie. Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że ciężko jest wymyślić coś, co jeszcze nigdy nie pojawiło się w literaturze, toteż podobny motyw nie zniechęcił mnie do lektury. Byłam ciekawa, jak taki temat i pomysł zostanie zrealizowany przez innego autora. Póki co czytelnicy mogą zapoznać się dopiero z pierwszą częścią serii Weitza, więc oceniać można jedynie po początku całej historii. Na daną chwilę widzę w niej duży potencjał, choć nie porwała mnie aż tak jak "Gone".   Ogromnym plusem tej powieści jest to, iż wciąga już od pierwszych stron. Nie znajdziecie tu zbędnego wstępu, tylko od razu zostaniecie rzucenie w sam środek wydarzeń, a uwierzcie, że dzieje się naprawdę dużo. Czytając tę książkę, nie można się nudzić. Według mnie zaletą jest również to, iż narratorów jest dwóch, Jefferson oraz Donna. Dzięki temu można poznać dwa punkty widzenia i zgłębić uczucia oraz emocje, które targają tymi bohaterami.   Styl autora przypadł mi do gustu. Zupełnie inaczej pisze "część Donny", a inaczej Jeffersona, dzięki czemu widać, że potrafi bawić się słowem, dostosowywać je do sytuacji, postaci itp. Całość czytało się przyjemnie i sprawnie. Autorowi udało się również stworzyć odpowiedni klimat, taki przepełniony niepokojem.   Wizja świata bez dorosłych, przedstawiona przez autora jest naprawdę ciekawa. Widać tę bezkarność, a zarazem próbę ustalenia nowych norm i zasad. Każdy chce przeżyć, niekiedy nawet kosztem innych. Tworzą się grupy, które często są przeciwko sobie, w obrębie niektórych członkowie nawzajem się wspierają, ale zdarzają się też takie grupy, które są razem tylko przeciw wrogom. Zainteresowały mnie nawet "zwykłe" sytuacje, typu próby zdobycia jedzenia itp. Przyczepię się tylko do tego, że autor mógł jeszcze szerzej opisać całą sytuację, w której znaleźli się bohaterowie. Momentami miałam wrażenie, że brakuje trochę rozwinięcia pomysłu.   Jeśli chodzi o bohaterów, to są oni różnorodni i każdy z nich ma jakieś zalety i wady. Szczególnie polubiłam główne postacie, zresztą to na nich autor skupił się najbardziej. Co do wątku miłosnego, nie jest on jakoś szczególnie narzucający się czytelnikowi. Owszem, opisane są rozterki targające bohaterami, ale nie zdominowały one tej powieści.   Jeśli lubicie postapokaliptyczne serie to "Młody świat" powinien przypaść wam do gustu. Odnajdziecie tu wartką akcję, emocje oraz zarówno desperackie, jak i te bardziej przemyślane próby przetrwania. Jest to dopiero początek serii, wiem myślę, że można liczyć na to, iż w kolejnych akcja rozwinie się jeszcze bardziej. Może nie jest to arcydzieło, ale na pewno całkiem dobra propozycja na spożytkowanie wolnego czasu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)